دانشنامه تاریخی
پاپوا - گینه نو، یک کشور جزیره‌ای در اقیانوس آرام، در طول قرن بیستم نقش مهمی در هر دو جنگ جهانی ایفا کرد. این جنگ‌ها تأثیر قابل توجهی بر زندگی مردم محلی، اقتصاد و ساختار سیاسی منطقه گذاشتند. این مقاله به مشارکت پاپوا - گینه نو در جنگ‌های جهانی اول و دوم و همچنین عواقب این درگیری‌ها برای جزیره و ساکنان آن می‌پردازد.
جنگ جهانی اول در سال 1914 آغاز شد و در خلال آن، نیروهای استرالیایی مستعمرات آلمان در اقیانوس آرام، از جمله پاپوا - گینه نو را تصرف کردند. در سال 1914، نیروهای استرالیایی موفق به تصرف بخش آلمانی گینه نو شدند، که منجر به این شد که این سرزمین تحت مدیریت استرالیا قرار گیرد. این بدان معنا بود که استرالیا مسئول مدیریت این سرزمین است و اقدامات آن به طور قابل توجهی سرنوشت مردم محلی را تعیین می‌کرد.
جنگ منجر به تغییرات اساسی در ساختار اجتماعی و اقتصادی پاپوا - گینه نو شد. مردم محلی اغلب به عنوان کارگران در پروژه‌های مختلف، مانند ساخت جاده‌ها و زیرساخت‌ها، مورد استفاده قرار می‌گرفتند که بخشی از تلاش‌ها برای حمایت از نیروهای نظامی و تأمین نیازهای استعمارگران بود. همچنین در سال‌های جنگ، برخی از مردم محلی به نیروهای استرالیایی برای انجام مأموریت‌های مختلف ملحق شدند.
تغییرات اقتصادی ناشی از جنگ جهانی اول شامل افزایش نیاز به منابع بود که بر کار در مزارع و سایر صنایع تأثیر گذاشت. با این حال، مردم محلی اغلب با شرایط سخت کاری و پاداش‌های اندک برای کار خود مواجه بودند. این موضوع موجب نارضایتی و اعتراضات در میان ساکنان محلی شد.
جنگ جهانی دوم عواقب بسیار جدی‌تری برای پاپوا - گینه نو داشت. این درگیری در سال 1939 آغاز شد و اندکی پس از حمله به پرل هاربر در سال 1941، نیروهای ژاپنی شروع به پیشروی در اقیانوس آرام کردند که شامل تصرف بخشی از گینه نو بود. وضعیت در جزیره زمانی بدتر شد که نیروهای ژاپنی بخش شمالی آن را اشغال کردند که منجر به درگیری‌ها و اقدامات نظامی فراوانی شد.
نیروهای استرالیایی و متحدان شروع به انجام عملیات نظامی فعال در منطقه کردند تا پیشروی ژاپنی‌ها را متوقف کنند. یکی از عملیات‌های کلیدی، نبرد گوادالکانال بود که در آن مردم محلی به ارائه اطلاعات و حمایت از متحدان پرداختند. مردم محلی همچنین از جنگ‌ها رنج می‌بردند: خشونت، گرسنگی و اپیدمی‌ها در حین اشغال به امری عادی تبدیل شده بود.
در سال‌های جنگ، مردم محلی بیش از پیش به هویت خود آگاه شدند و به دنبال استقلال بودند. در نتیجهٔ تخریب ساختارهای اجتماعی سنتی و دخالت در امور مردم محلی، بسیاری از ساکنان شروع به درک اهمیت وحدت و همکاری برای مقابله با اشغالگران کردند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945، پاپوا - گینه نو با چالش‌های جدیدی روبرو شد. مقامات استرالیایی که به مدت طولانی بر این سرزمین کنترل داشتند، اصلاحات مختلفی را جهت مدرنیزه کردن اقتصاد و ساختار اجتماعی آغاز کردند. با این حال، بسیاری از ساکنان جزیره خواستار حقوق بیشتر و مشارکت در مدیریت کشور خود شدند.
تغییرات پس از جنگ به پیدایش جنبش‌های سیاسی مختلفی که به دنبال خودمختاری بودند، منجر شد. مردم محلی بیشتر در سیاست فعال شدند که در نهایت به استقلال پاپوا - گینه نو در سال 1975 انجامید.
پاپوا - گینه نو در جنگ‌های جهانی اول و دوم صحنه تغییرات قابل توجهی بود که بر مردم محلی، اقتصاد و ساختار سیاسی منطقه تأثیر گذاشتند. هر دو درگیری کاتالیزوری برای بیداری خودآگاهی ملی و تمایل به استقلال شدند. مطالعه این رویدادها به ما کمک می‌کند تا واقعیت‌های امروزی پاپوا - گینه نو و چالش‌هایی که این کشور در مسیر توسعه بیشتر با آن مواجه است، بهتر درک کنیم.