دانشنامه تاریخی
بارومتر ابزاری است که برای اندازه‌گیری فشار جوی استفاده می‌شود. اختراع آن در سال 1643 یک گام مهم در زمینه هواشناسی و فیزیک بود، که به بشریت این امکان را داد تا فرآیندهای حاضر در جو را بهتر درک کند. اما تاریخ بارومتر از اختراع آن شروع نمی‌شود. مسیر ایجاد این دستگاه شامل کشفیات زیادی در حوزه علم و فن‌آوری بود.
قبل از اینکه بارومتر به یک دستگاه واقعی تبدیل شود، بسیاری از دانشمندان به مطالعه فشار جوی و پدیده‌های فیزیکی مختلف پرداختند. در قرن 16، دانشمندانی مانند گالیله گالیله گام‌های مهمی در درک خواص فیزیکی هوا برداشتند. گالیله با آزمایش‌های خود با لوله‌ها و مایعات، متوجه شد که هوا وزن دارد و بر حجم و فشار مایع تأثیر می‌گذارد.
بنیان‌گذار بارومتر به‌عنوان فیزیک‌دان و دانشمند ایتالیایی اوانجلیستا تورچللی شناخته می‌شود. در سال 1643، او آزمایش معروفی انجام داد که در نتیجه آن اولین بارومتر ساخته شد. تورچللی لوله شیشه‌ای را با جیوه پر کرد و آن را برعکس کرد و انتهای باز آن را در ظرفی با جیوه قرار داد. او متوجه شد که سطح جیوه در لوله پایین آمده و فضایی در بالای لوله تقریباً خالی مانده است. این آزمایش نشان داد که جو بر سطح جیوه در ظرف فشار وارد می‌کند و این به بالا رفتن مایع در لوله کمک می‌کند.
بارومتری که توسط تورچللی ساخته شد، نشان داد که جو چگونه سطح جیوه را در لوله کنترل می‌کند. سطح ستون جیوه متناسب با فشار جوی است: هرچه فشار بالاتر باشد، ستون جیوه بالاتر است. این کشف امکان ساخت دستگاه دقیقی برای اندازه‌گیری فشار را فراهم کرد و اساس تحقیقات بعدی را بنا نهاد.
بارومتر به ابزاری ضروری برای هواشناسان و پژوهشگران جو تبدیل شد. به کمک آن، دانشمندان می‌توانستند تغییرات فشار جوی را ثبت کنند و پیش‌بینی‌هایی درباره شرایط آب و هوایی انجام دهند. به‌عنوان مثال، افت فشار معمولاً با نزدیک شدن طوفان یا آب و هوای نامساعد مرتبط است، در حالی که افزایش فشار نشان‌دهنده بهبود شرایط است.
بر اساس بارومتر جیوه‌ای مدل‌های مختلفی طراحی شده است، از جمله بارومترهای آنروئیدی. بارومتر آنروئیدی از مایعات استفاده نمی‌کند و بر اساس تغییر شکل غشاء فلزی با تغییر فشار عمل می‌کند. این دستگاه برای استفاده روزمره راحت‌تر است زیرا نیاز به نگهداری جیوه ندارد و دارای تحرک بیشتری است.
امروزه بارومترها به‌لطف ورود فناوری‌های الکترونیکی حتی دقیق‌تر شده‌اند. بارومترهای مدرن از سنسورهای پی روزیستیو و خازنی برای اندازه‌گیری فشار استفاده می‌کنند و می‌توانند داده‌ها را به‌صورت زنده منتقل کنند. این به‌طور قابل‌توجهی دقت پیش‌بینی‌های آب و هوا و نظارت بر تغییرات اقلیمی را بهبود می‌بخشد.
بارومتر که در سال 1643 توسط اوانجلیستا تورچللی ساخته شد، یک گام مهم در درک فشار جوی و هواشناسی بود. اختراع آن افق‌های جدیدی در علم گشود و این امکان را فراهم کرد که نه تنها فشار را اندازه‌گیری کنیم، بلکه شرایط آب و هوایی را نیز پیش‌بینی کنیم. فناوری‌های مدرن ایده‌های تورچللی را توسعه داده و بارومترها را بیشتر قابل دسترس و دقیق کرده‌اند، که همچنان به بشریت در درک جو ما خدمت می‌کنند.