دانشنامه تاریخی
سیستم‌های امنیتی بیومتریک به عنصر مهمی از تکنولوژی‌های حفاظتی در سال‌های اخیر تبدیل شده‌اند. محبوبیت این تکنولوژی‌ها به دلیل توانایی آن‌ها در شناسایی و احراز هویت مؤثر افراد بر اساس ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فرد افزایش یافته است. تا دهه ۲۰۲۰، بیومتریک در حوزه‌های مختلفی مانند دستگاه‌های موبایل، سیستم‌های کنترل دسترسی، نهادهای دولتی و سازمان‌های مالی ادغام شده است.
تاریخ بیومتریک به دهه‌ها قبل برمی‌گردد. اولین تلاش‌ها برای استفاده از داده‌های بیومتریک به شناسایی افراد به قرن نوزدهم مربوط می‌شود، زمانی که سیستم‌هایی بر مبنای اثر انگشت توسعه یافته بودند. اما انقلاب واقعی در اوایل قرن بیست و یکم رخ داد، زمانی که توسعه تکنولوژی‌های شناسایی چهره، عنبیه چشم و احراز هویت صوتی آغاز به محبوب شدن کرد. در دهه ۲۰۲۰ این تکنولوژی‌ها به سطح جدیدی از دقت و دسترسی رسیدند.
تا دهه ۲۰۲۰، تکنولوژی‌های بیومتریک زیر به طور گسترده‌ای منتشر شده‌اند:
سیستم‌های امنیتی بیومتریک دارای مزایای زیادی هستند:
با وجود مزایای خود، سیستم‌های بیومتریک همچنین با تعدادی سؤال انتقادی مواجه هستند:
بخش بیومتریک همچنان به طور فعال در حال توسعه است. انتظار می‌رود که دستاوردهای آینده در زمینه هوش مصنوعی و یادگیری ماشین به بهبود بیشتر دقت و سرعت عملکرد سیستم‌های بیومتریک منجر شود. همچنین امکان ادغام چندین پارامتر بیومتریک برای افزایش سطح امنیت مورد بررسی قرار می‌گیرد.
سیستم‌های امنیتی بیومتریک در بازار تکنولوژی در دهه ۲۰۲۰ جایگاه مستحکمی پیدا کرده‌اند و سهولت و امنیت را برای کاربران فراهم می‌کنند. با وجود خطرات و سوالات موجود، این تکنولوژی‌ها به توسعه خود ادامه می‌دهند، و نویدبخش نوآوری‌های زیادی در آینده هستند که می‌تواند رویکرد به شناسایی و احراز هویت را تغییر دهد.