دانشنامه تاریخی
دهه 2020 به عنوان دوره‌ای از فناوری‌های منحصر به فرد شناخته می‌شود و از جمله آن‌ها دستگاه‌های هولوگرافیکی برای آموزش است. این ابزارها رویکرد به فرآیندهای آموزشی را به طور بنیادی تغییر داده و تصاویر سه‌بعدی و عناصر تعاملی را معرفی کرده‌اند که به دانشجویان و اساتید اجازه می‌دهد تا با مواد درسی در سطحی کاملاً جدید تعامل داشته باشند.
هولوگرافی به عنوان یک مفهوم علمی از نیمه قرن بیستم شناخته شده است، اما استفاده از آن در آموزش تنها در دهه‌های اخیر آغاز شده است. با پیشرفت فناوری‌های رایانه‌ای، هوش مصنوعی و واقعیت مجازی، تا اوایل دهه 2020، دستگاه‌های هولوگرافیکی به طور بیشتری در دسترس و عملکردی شدند. این دوره افق‌های جدیدی را برای ایجاد منابع آموزشی و پلتفرم‌های معطوف به آموزش تعاملی گشود.
دستگاه‌های هولوگرافیکی از لیزرها برای ایجاد تصاویر سه‌بعدی استفاده می‌کنند که می‌توانند به طور هم‌زمان مشاهده شوند. این کار از طریق پروژکت کردن امواج نوری که توسط اشیاء شکل می‌گیرد و سپس پردازش تصویر به دست آمده با استفاده از ماتریس‌ها و حسگرهای خاص انجام می‌شود. در فرآیند آموزشی، هولوگرام‌ها برای نمایش مفاهیم و اشیای پیچیده‌ای چون آناتومی انسان، ساختارهای مولکولی یا آثار تاریخی استفاده می‌شوند.
دستگاه‌های هولوگرافیکی مزایای بسیاری برای مؤسسات آموزشی ارائه می‌دهند:
دستگاه‌های هولوگرافیکی در زمینه‌های مختلف کاربرد دارند:
در یکی از دانشگاه‌های پیشرو جهان، سالنی هولوگرافیک ایجاد شده است که دانشجویان می‌توانند با استفاده از مدل‌های 3D آموزش ببینند. در این سالن، استاد می‌تواند واکنش‌های شیمیایی پیچیده را نمایش دهد، بدن انسان را از درون مشاهده کند یا حتی پدیده‌های فضایی مثل سیاه‌چاله‌ها را با استفاده از هولوگرافی نمایش دهد. نظرات دانشجویان در مورد فرمت جدید آموزشی بسیار مثبت بوده و آن‌ها تأکید می‌کنند که این نوع کلاس‌ها به طور قابل توجهی درک آن‌ها از موضوع را بهبود می‌بخشد.
با توجه به پیشرفت سریع فناوری‌ها، استفاده از دستگاه‌های هولوگرافیکی در فرآیند آموزشی در سال‌های آینده به طور بیشتری رایج خواهد شد. توسعه‌دهندگان بر روی بهبود کیفیت هولوگرام‌ها، کاهش هزینه‌های آن‌ها و افزایش دسترسی برای مؤسسات آموزشی در سطوح مختلف کار می‌کنند.
دستگاه‌های هولوگرافیکی برای آموزش افق‌های جدیدی در دنیای فناوری‌های آموزشی باز می‌کنند. آن‌ها نه تنها فرآیند یادگیری را بیشتر تعاملی و جذاب‌تر می‌کنند بلکه به درک عمیق‌تر مفاهیم و ایده‌های پیچیده نیز کمک می‌کنند. معرفی چنین فناوری‌هایی در فرآیند آموزشی پتانسیل تغییرات رادیکالی در رویکردهای آموزشی را دارد و نسل جدیدی از دانشجویان را آماده می‌کند که با چالش‌های دنیای معاصر روبرو شوند.