دانشنامه تاریخی
در شرایط تغییرات جهانی اقلیمی و افزایش آلودگی جو، نیاز به روش‌های مؤثر برای پاکسازی هوا هر روز بیشتر حس می‌شود. تحقیقات علمی و نوآوری‌های فناوری منجر به توسعه درختان مصنوعی شده است که قادر به تصفیه هوا و بهبود کیفیت آن هستند.
درختان مصنوعی سازه‌های مهندسی هستند که از فناوری‌های ویژه‌ای برای جذب و خنثی‌سازی مواد آلاینده در جو استفاده می‌کنند. آن‌ها فرآیند فتوسنتز را که در درختان واقعی اتفاق می‌افتد، شبیه‌سازی می‌کنند، اما این کار را در قالبی سریع‌تر و مؤثرتر انجام می‌دهند. این دستگاه‌ها می‌توانند دی‌اکسید کربن و سایر آلودگی‌ها را از هوا حذف کرده و آن‌ها را به مواد بی‌ضرر تبدیل کنند.
اولین مفهوم درختان مصنوعی در اوایل دهه ۲۰۱۰ توسط دانشمندان ارائه شد، اما تنها در دهه ۲۰۲۰ به صورت وسیع مورد استفاده قرار گرفت. این توسعه‌ها به‌ویژه پس از آنکه جهان با مشکلات زیست‌محیطی جدی شامل آلودگی هوا ناشی از حمل و نقل، صنعت و منابع دیگر مواجه شد، اهمیت یافته است. در دهه ۲۰۲۰ پروژه‌هایی ظهور کردند که قابلیت‌های واقعی استفاده از درختان مصنوعی در شهرها را نشان دادند.
درختان مصنوعی با استفاده از فیلترهای ویژه و واکنش‌های شیمیایی کار می‌کنند. اصل اصلی کار آن‌ها در جذب دی‌اکسید کربن و دیگر ذرات مضر خلاصه می‌شود که سپس به محصولات ایمن تبدیل می‌شوند. برخی مدل‌ها می‌توانند همزمان فلزات سنگین و ترکیبات آلی فرار را از هوا استخراج کنند. ساختارهای منحصر به فرد این امکان را می‌دهند که سطح تماس با هوا افزایش یابد که باعث افزایش کارایی تصفیه می‌شود.
درختان مصنوعی دارای چندین مزیت قابل توجه هستند. اولاً، آن‌ها می‌توانند به طور قابل توجهی سطح آلودگی را در شهرها کاهش دهند که به بهبود سلامت جمعیت کمک می‌کند. ثانیاً، این فناوری‌ها به حل مشکلات تغییرات اقلیمی با جذب دی‌اکسید کربن کمک می‌کنند. علاوه بر این، آن‌ها می‌توانند در مکان‌هایی که درختان طبیعی در رشد مشکل دارند، مانند شرایط شهرنشینی یا آب و هوای نامساعد، استفاده شوند.
در دهه ۲۰۲۰ چندین پروژه موفق با استفاده از درختان مصنوعی اجرا شد. به عنوان مثال، در شهرهای بزرگ اروپا و ایالات متحده پروتوتایپ‌هایی نصب شد که کارایی خود را در کاهش آلودگی نشان دادند. یکی از شناخته‌شده‌ترین پروژه‌ها در لندن بود که در آن درختان مصنوعی در منطقه‌ای با سطح بالای ترافیک خودرو نصب شدند. نتایج نشان‌دهنده کاهش غلظت مواد آلاینده به میزان ۳۰٪ در سه ماه اول بهره‌برداری بود.
با وجود پتانسیل، درختان مصنوعی با چالش‌های متعددی روبرو هستند. اولاً، نصب و نگهداری آن‌ها نیاز به سرمایه‌گذاری‌های مالی و منابع قابل توجهی دارد. ثانیاً، کارایی این دستگاه‌ها بسته به شرایط اقلیمی و میزان آلودگی هوا ممکن است متفاوت باشد. همچنین، لازم است به ادغام آن‌ها در زیرساخت شهری توجه شود تا حداکثر کارایی را تضمین کند.
با توجه به مشکلات زیست‌محیطی رو به افزایش، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که فناوری‌های درختان مصنوعی به طور فعال توسعه خواهند یافت. انتظار می‌رود که مواد جدید و همچنین روش‌های بهبود یافته تصفیه به افزایش کارایی آن‌ها و کاهش هزینه‌های تولید کمک کند. در آینده، درختان مصنوعی ممکن است بخشی جدایی‌ناپذیر از محیط شهری شوند که به طور مؤثری با اکوسیستم‌های طبیعی ترکیب شوند و به ایجاد شهرهای پاک‌تر و ایمن‌تر کمک کنند.
درختان مصنوعی یکی از promising technologies برای حل مشکل آلودگی هوا در دهه ۲۰۲۰ هستند. آن‌ها امکانات عظیمی برای بهبود کیفیت هوای شهری که روش‌های سنتی تصفیه ممکن است نتوانند مؤثر باشند، نشان می‌دهند. با ادامه تحقیقات و توسعه، این فناوری ممکن است بخشی مهم از استراتژی زیست‌محیطی بسیاری از کشورها باشد و به ایجاد آینده‌ای پایدار کمک کند.