دانشنامه تاریخی
در چند دهه‌ی اخیر، جمعیت جهانی به سرعت در حال رشد است که این امر نیاز به مواد غذایی را افزایش می‌دهد، از جمله ماهی و محصولات دریایی. روش‌های سنتی پرورش ماهی با چالش‌های متعدد روبرو هستند، از جمله تخلیه منابع طبیعی، آلودگی آب‌ها و کاهش شرایط برای صید. در پاسخ به این مشکلات، مفهوم مزارع ماهی مصنوعی و خودکار به وجود آمد که امکان تولید مؤثر ماهی و حداقل کردن تأثیر بر محیط زیست را فراهم می‌کند.
مزارع ماهی خودکار از سال‌های ۲۰۲۰ به توسعه پرداختند، زمانی که علم و فناوری به طور فعال در عرصه‌ی آبزی‌پروری به کار گرفته شد. ظهور حسگرها، سیستم‌های نظارت و یادگیری ماشینی امکان توسعه‌ی روش‌های جدید برای مدیریت فرآیندهای مربوط به تکثیر ماهی را فراهم کرده است. این شامل مدیریت سطح اکسیژن در آب، کنترل دما و همچنین تغذیه خودکار می‌شود.
پایه‌ی مزارع ماهی خودکار، فناوری‌های مدرن هستند که شرایط بهینه برای رشد و تکثیر ماهی را فراهم می‌کنند.
اختراع مزارع ماهی خودکار مزایای قابل توجهی به همراه دارد:
یکی از وظایف کلیدی که در برابر مزارع ماهی خودکار قرار دارد، اطمینان از استفاده پایدار از منابع طبیعی است. هنگام طراحی سیستم‌ها، اهمیت توجه به تأثیر بر اکوسیستم و تلاش برای کاهش آلودگی وجود دارد. بسیاری از شرکت‌ها شروع به اجرای سیستم‌های آب‌گردان کرده‌اند که اجازه می‌دهد آب به‌طور مؤثرتر استفاده شود و سطح زباله‌ها کاهش یابد.
با وجود دستاوردهای کنونی، مزارع ماهی خودکار پتانسیل عظیمی برای توسعه‌ی آینده دارند. کاربرد فناوری‌های جدید مانند بلاک‌چین برای ردیابی زنجیره تأمین و همچنین تحقیقات ژنتیکی برای ایجاد گونه‌های مقاوم‌تر ماهی، افق‌های جدیدی برای آبزی‌پروری باز می‌کند.
مزارع ماهی مصنوعی و خودکار یک راه‌حل انقلابی برای آبزی‌پروری هستند که فناوری‌های مدرن را با روش‌های پایدار تولید ترکیب می‌کنند. این اختراع می‌تواند به حل مشکلات مربوط به کمبود ماهی و محصولات دریایی کمک کند، در عین حال از محیط زیست محافظت کند. با پیشرفت فناوری و تحقیقات بیشتر در این زمینه، می‌توان انتظار داشت که مزارع ماهی خودکار به استانداردی در شیلات آینده تبدیل شوند.