دانشنامه تاریخی
نایلون یک الیاف مصنوعی است که برای اولین بار در سال 1935 توسط شرکت DuPont به عموم معرفی شد. ایجاد آن یک انقلاب واقعی در صنعت نساجی به شمار می‌آید و تأثیر زیادی بر توسعه بسیاری از صنایع، از مد تا پزشکی داشت. این مقاله درباره پیشینه اختراع، فرآیند توسعه و اینکه چگونه نایلون جامعه را تغییر داد، صحبت خواهد کرد.
در اوایل قرن XX، صنعت نساجی با مشکلاتی مانند کمبود الیاف طبیعی و هزینه‌های بالای تولید مواجه بود. دانشمندان به دنبال راه‌هایی برای ایجاد مواد جدیدی بودند که بتوانند جایگزین ابریشم، پنبه و سایر الیاف سنتی شوند. در سال 1928، شیمیدان والیس کاروزرز کار بر روی پلیمرهای مصنوعی را در آزمایشگاه DuPont آغاز کرد.
کار بر روی نایلون چالشی جدی برای کاروزرز و همکارانش بود. آن‌ها آزمایش‌هایی با فرمول‌های مختلف و فرآیندهای پلیمریزاسیون انجام دادند. در نهایت، در سال 1935، موفق به سنتز نایلون-66 شدند که به این دلیل نامگذاری شد که شامل دو جزء: هگزامتلین دی‌امین و اسید آدیپیک است که هر کدام دارای شش اتم کربن هستند.
با ثبت اختراع، DuPont شروع به مقیاس‌سازی تولید نایلون کرد. این ماده در نمایشگاهی در نیویورک در سال 1939 به نمایش درآمد و بلافاصله توجه عموم را جلب کرد. نایلون‌های جوراب به‌ویژه مورد توجه قرار گرفتند که به سرعت در میان زنان محبوب شدند.
از زمان ظهور خود، نایلون به نماد مد تبدیل شده است. بافت صاف، استحکام و کشش آن، این ماده را برای تولید جوراب، لباس زیر و مایو ایده‌آل کرده است. در دوران جنگ جهانی دوم، نایلون همچنین در تولید چترهای پارا و سایر مواد نظامی کاربرد یافت که اهمیت آن را افزایش داد.
پس از جنگ، نایلون برای توده‌های مردم قابل دسترس شد و محبوبیت آن به شدت افزایش یافت. طراحان زیادی شروع به استفاده از نایلون در مجموعه‌های خود کردند و افق‌های جدیدی را برای فناوری‌های نساجی گشودند.
نایلون دارای مجموعه‌ای از ویژگی‌های منحصر به فرد است. ضد آب است، در برابر نور و مواد شیمیایی مقاوم است و همچنین نسبتاً مقاوم است. این ویژگی‌ها آن را برای نساجی و همچنین بسیاری از کاربردهای دیگر، از جمله تولید قطعات خودرو، تجهیزات ماهیگیری و دستگاه‌های پزشکی مناسب کرده است.
با وجود مزایای آن، استفاده از نایلون باعث بروز مشکلات زیست‌محیطی می‌شود. تولید نایلون نیاز به منابع انرژی قابل توجهی دارد و منجر به انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. علاوه بر این، دفع نایلون نیز چالش‌برانگیز است، زیرا این ماده در طبیعت به طور بسیار آهسته تجزیه می‌شود. در سال‌های اخیر، فشار بر تولیدکنندگان برای переход به روش‌های تولید پایدارتر افزایش یافته است.
با وجود مشکلات زیست‌محیطی، نایلون همچنان یکی از محبوب‌ترین الیاف مصنوعی است. تحقیقات علمی در تلاشند راه‌های سازگارتر با محیط زیست برای تولید و بازیافت آن پیدا کنند. کارهایی برای توسعه معادل‌های تجزیه‌پذیر نایلون در حال انجام است و گزینه‌های استفاده از مواد ثانویه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
ایجاد نایلون در سال 1935 یک نقطه عطف مهم در تاریخ صنعت نساجی بود. این ماده دیدگاه‌ها را درباره امکانات الیاف مصنوعی تغییر داد و افق‌های جدیدی برای فناوری‌های متنوع گشود. اگرچه نایلون با چالش‌های زیست‌محیطی روبه‌رو است، تأثیر آن بر مد، فناوری و زندگی روزمره غیرقابل انکار است. به نظر می‌رسد که برای نایلون سال‌های زیادی از نوآوری و تغییرات در پیش است که به بهبود تأثیر آن بر محیط زیست متمرکز است.