دانشنامه تاریخی
در دهه‌های اخیر، فناوری با سرعتی باورنکردنی در حال پیشرفت است و یکی از جذاب‌ترین حوزه‌هایی که توجه‌ها را به خود جلب کرده، استفاده از دستیارهای رباتیکی در فرایند آموزشی است. در دهه 2020، بهبودهای قابل توجهی در این فناوری‌ها رخ داد که افق‌های جدیدی را در زمینه آموزش و تربیت کارشناسان گشود. در این مقاله به طور دقیق بررسی می‌کنیم که دستیارهای رباتیکی چگونه به وجود آمده و توسعه یافته‌اند و همچنین تأثیر آنها بر فرایند آموزشی.
دستیارهای رباتیکی برای آموزش، دستگاه‌ها یا نرم‌افزارهایی هستند که از فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و تعامل با کاربران استفاده می‌کنند تا به دانش‌آموزان در تلاش‌های آموزشی‌شان کمک کنند. این دستیارها می‌توانند اشکال مختلفی به خود بگیرند، از ربات‌های فیزیکی تا دستیارهای مجازی و برنامه‌های آموزشی. آنها برای بهبود دسترسی به آموزش، تضمین رویکردهای فردی و انگیزه دادن به دانش‌آموزان طراحی شده‌اند.
ایده استفاده از ربات‌ها در آموزش جدید نیست. اولین آزمایش‌ها با ربات‌های آموزشی در اواخر قرن 20 آغاز شد، با این حال، انقلاب واقعی در دهه 2020 رخ داد. یکی از دلایل این تحول، توسعه سریع فناوری‌های تشخیص گفتار و بینایی کامپیوتری است که به ربات‌ها این امکان را می‌دهد تا بهتر با دانش‌آموزان ارتباط برقرار کنند.
از جمله اولین نمونه‌های این فناوری‌ها می‌توان به پروژه "چت‌بات آموزشی" اشاره کرد که به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد در هر زمان به سؤالات خود پاسخ دریافت کنند. این بات‌ها از فناوری‌های هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل درخواست‌ها و ارائه اطلاعات مرتبط استفاده می‌کنند. مرحله بعدی دستگا‌ه‌های رباتیکی فیزیکی بودند که می‌توانند نه تنها مشاوره دهند، بلکه کلاس‌های عملی نیز برگزار کنند.
دستیارهای رباتیکی مدرن با تعداد زیادی فناوری تجهیز شده‌اند که آنها را منحصر به فرد می‌سازد. از جمله آنها می‌توان به:
در حال حاضر، نمونه‌های زیادی از کاربرد موفق دستیارهای رباتیکی در محیط‌های آموزشی وجود دارد:
استفاده از دستیارهای رباتیکی در آموزش مزایای متعددی را ارائه می‌دهد:
با وجود مزایای بسیار، استفاده از دستیارهای رباتیکی در آموزش همچنین با چالش‌هایی روبرو می‌شود:
افق‌ها برای دستیارهای رباتیکی در آموزش امیدوارکننده به نظر می‌رسد. با پیشرفت فناوری، می‌توانیم انتظار سیستم‌های پیشرفته‌تری را داشته باشیم که نه تنها کمک‌های بنیادی انجام می‌دهند، بلکه راه‌حل‌های جامع‌تری را ارائه می‌دهند که می‌توانند موانع فرهنگی، زبانی و آموزشی را کنار بزنند.
محققان نشان می‌دهند که در آینده ممکن است پروژه‌هایی ظهور کنند که به ربات‌ها امکان ارتباط با دیگر دستگاه‌ها و سیستم‌ها را بدهند و شبکه‌ای از دستیاران مرتبط ایجاد کنند که فرایند یادگیری را حتی بیشتر تعاملی و مؤثر کند.
دستیارهای رباتیکی برای آموزش، که در دهه 2020 به وجود آمدند، نه تنها رویکرد به فرایند آموزشی را تغییر دادند، بلکه امکانات جدیدی برای یادگیری و ارتقاء مهارت‌ها فراهم کردند. آنها به Allies ضروری در انتقال دانش تبدیل شده‌اند، روش‌های آموزشی را به نیازهای فردی دانش‌آموزان تطبیق می‌دهند و در شکل‌گیری نسل‌های آینده نقش مهمی ایفا می‌کنند. با تکیه بر دستاوردهای فناوری‌های روز، چنین دستیارهایی شانس بالایی دارند که به استانداردی در آموزش قرن 21 تبدیل شوند.