دانشنامه تاریخی
در سال‌های اخیر، فناوری‌های واقعیت افزوده (AR) در زمینه‌های مختلف زندگی به طور گسترده‌ای استفاده شده‌اند. یکی از زمینه‌های جالب، لنزهای تماسی هوشمند هستند که رویکردی جدید و یکپارچه به واقعیت افزوده را تشکیل می‌دهند. این دستگاه‌ها قادرند اطلاعات بصری را به کاربران ارائه دهند، بدون اینکه آن‌ها را از محیط اطرافشان منحرف کنند. لنزهای تماسی هوشمند با واقعیت افزوده از سال ۲۰۲۰ در حال توسعه بوده‌اند و فرصت‌های جدیدی را برای کاربر باز کرده و به طور قابل توجهی شیوه‌های تعامل با اطلاعات را تغییر داده‌اند.
از نظر تاریخی، فناوری‌های بصری و واقعیت افزوده بر روی دستگاه‌های بزرگ تمرکز داشته‌اند - مانند تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها و عینک‌های واقعیت مجازی. با این حال، با پیشرفت میکروالکترونیک و علم مواد، امکان ایجاد دستگاه‌های جمع و جور و سبک که می‌توانند به طور مستقیم روی چشم استفاده شوند، فراهم شده است. لنزهای تماسی هوشمند نتیجه ادغام فناوری‌های پیشرفته‌ای هستند، مانند نمایشگرهای میکروسکوپی، حسگرهای حرکت و دوربین‌ها، در لنزهای تماسی سنتی.
استفاده از لنزهای تماسی هوشمند دارای چندین مزیت مهم است. اولاً، آن‌ها ادراک طبیعی‌تری از اطلاعات را فراهم می‌کنند، زیرا اطلاعات نمایش داده شده در سطح چشمان کاربر قرار دارد. این به طور قابل توجهی تنش گردن و چشم را که در استفاده از دستگاه‌های سنتی ایجاد می‌شود، کاهش می‌دهد. ثانیاً، لنزهای تماسی می‌توانند بسیار سبک و نامحسوس باشند، که آن‌ها را برای استفاده روزمره راحت‌تر می‌سازد. به لطف قابلیت‌های خود، چنین لنزهایی می‌توانند در زمینه‌های مختلفی از جمله پزشکی تا توسعه بازی‌ها استفاده شوند.
زمینه‌های کاربرد لنزهای تماسی هوشمند با واقعیت افزوده بسیار متنوع هستند. در پزشکی، آن‌ها می‌توانند برای نمایش داده‌های مرتبط با وضعیت بیمار به‌طور مستقیم در حین عمل جراحی استفاده شوند، که به جراحان امکان تمرکز بر روی کارشان را می‌دهد. در صنعت سرگرمی، این لنزها می‌توانند سناریوهای تعاملی ایجاد کنند و احساسات جدیدی را به بازی‌ها و برنامه‌های چندرسانه‌ای اضافه کنند. علاوه بر این، چنین دستگاه‌هایی می‌توانند در آموزش و تمرینات کمک کرده و به دانش‌آموزان بصری‌سازی مفاهیم پیچیده را در زمان واقعی ارائه دهند.
لنزهای تماسی هوشمند از چندین جزء کلیدی تشکیل شده‌اند. اولاً، این‌ها یک میکرو نمایشگر هستند که وظیفه نمایش اطلاعات را بر عهده دارند. ثانیاً، حسگرهای یکپارچه که مسئول ردیابی حرکات چشم و سر هستند، که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا اطلاعات را مطابق با جایی که کاربر نگاه می‌کند، تنظیم کنند. در نهایت، دستگاه معمولاً شامل یک ماژول بی‌سیم است که به لنزها امکان اتصال به دستگاه‌های دیگر مانند تلفن‌های هوشمند یا سیستم‌های کامپیوتری را برای دریافت داده‌ها و به‌روزرسانی‌های زمان واقعی می‌دهد.
با وجود چشم‌اندازهای امیدوارکننده، لنزهای تماسی هوشمند با واقعیت افزوده نیز با تعدادی از مشکلات فنی و اخلاقی مواجه هستند. یکی از مشکلات اصلی، توسعه فناوری‌ای است که کیفیت بالای تصویر بدون آسیب به سلامتی کاربر را تضمین کند. علاوه بر این، مسائل حریم خصوصی و حفاظت از داده‌ها به ویژه حائز اهمیت می‌شوند. امنیت اطلاعات شخصی کاربر و همچنین خطرات نظارت و کنترل اضافی بر اساس داده‌های دریافتی نیاز به تنظیمات دقیق و توجه از طرف توسعه‌دهندگان و قانون‌گذاران دارد.
آینده لنزهای تماسی هوشمند با واقعیت افزوده امیدوارکننده به نظر می‌رسد. با توسعه مداوم فناوری‌ها و افزایش علاقه از سوی شرکت‌های بزرگ فناوری، می‌توان انتظار داشت که امکانات عملکردی جدیدی در این زمینه به وجود آید. ممکن است در آینده، ما دستگاهی را ببینیم که نه تنها اطلاعات را نمایش می‌دهد، بلکه به‌طور فعال با کاربر تعامل دارد، از قصد و اقدامات او مطلع می‌شود. این امکان وجود دارد که چنین لنزهایی به استانداردی در زندگی روزمره تبدیل شوند و دسترسی کاربران به اطلاعات و محتوای سرگرم‌کننده‌ای که به‌طور نامحسوس در واقعیت آن‌ها ادغام شده، فراهم کنند.
لنزهای تماسی هوشمند با واقعیت افزوده گامی جدید در تکامل فناوری هستند که می‌تواند شیوه‌های دریافت و تعامل با اطلاعات را به‌طور رادیکالی تغییر دهد. با وجود چالش‌های موجود مانند امنیت و سلامت، این بخش از فناوری ادامه دارد و به محبوبیت خود ادامه می‌دهد. آن‌ها افق‌ها و فرصت‌های جدیدی را پیش روی ما باز می‌کنند و احتمالاً در آینده نزدیک می‌توانیم شاهد استفاده گسترده از آن‌ها در زمینه‌های مختلف زندگی باشیم.