دانشنامه تاریخی
سنگال، واقع در سواحل غربی آفریقا، به خاطر میراث فرهنگی غنی خود شهرت دارد. سنت‌ها و آداب و رسوم این کشور تحت تأثیر عوامل متعددی شکل گرفته‌اند، از جمله ریشه‌های آفریقایی، اسلام، گذشته استعماری و توسعه مدرن. این جنبه‌ها در جنبه‌های مختلف زندگی سنگالی‌ها خود را نشان می‌دهند، از جمله موسیقی، رقص، آیین‌ها و زندگی روزمره.
یکی از ویژگی‌های کلیدی فرهنگ سنگالی، میهمان‌نوازی است که به آن "ترینگا" گفته می‌شود. این اصطلاح نه تنها به دوستانه بودن بلکه به تمایل صمیمانه برای به اشتراک گذاشتن تمام آنچه که دارند، اشاره دارد. ترینگا به شدت در سنت‌ها ریشه دارد و باعث افتخار مردم سنگال است. مهمانان در سنگال همواره با گرمی استقبال می‌شوند، صرف‌نظر از منشاء یا وضعیت اجتماعی‌شان.
موسیقی نقش مهمی در فرهنگ سنگال ایفا می‌کند و به عنوان وسیله‌ای برای حفظ تاریخ و ابراز احساسات عمل می‌کند. یکی از شناخته شده‌ترین سبک‌های موسیقی، "امبالاکس" است که توسط خواننده‌ی یوسو ن دور رواج یافته است. این سبک ترکیبی از ریتم‌های افریقایی سنتی با عناصری از جاز، راک و پاپ است.
رقص در سنگال بسیاری از رویدادهای مهمی مانند عروسی‌ها، مناسبت‌های مذهبی و آیین‌ها را همراهی می‌کند. این رقص‌ها معمولاً شامل حرکات پیچیده‌ای هستند که ارتباط روحانی و فرهنگی بین رقصندگان و جامعه‌شان را منعکس می‌کند.
آیین‌ها و مراسم سنگالی دارای معنای نمادین عمیقی هستند. به عنوان مثال، ختنه و ورود جوانان به زندگی بزرگسالی با آیین‌های خاصی همراه است. برای زنان، مراسم "ندیوپ" که به روش‌های سنتی درمان و عمل‌های روحانی مرتبط است، نقش مهمی ایفا می‌کند.
سنت‌های عروسی در سنگال با تنوع خود متفاوت است. این سنت‌ها عناصر فرهنگ اسلامی و آداب و رسوم آفریقایی را ترکیب می‌کنند. آماده‌سازی برای عروسی شامل چندین مرحله است، از جمله تبادل هدایا بین خانواده‌ها و برگزاری آیین سنتی "گوئدو" - مهمانی با موسیقی و رقص است.
سنت‌های غذایی سنگال تنوع فرهنگی آن را منعکس می‌کند. یکی از مشهورترین غذاها "چبو دژن" است - برنج با ماهی، که با سبزیجات و ادویه‌ها تهیه می‌شود. این غذا به عنوان ملی‌ترین غذا شناخته می‌شود و معمولاً در وعده‌های مشترک سرو می‌گردد.
غذاهای محبوب دیگر شامل "مافه" - سس بادام‌زمینی با گوشت و سبزیجات، و همچنین "یاسا" - مرغ یا ماهی مارینه‌شده با پیاز و آب لیمو است. غذا در سنگال معمولاً صرفاً یک فرآیند سیر کردن نیست، بلکه نماد اتحاد و ارتباط نیز می‌باشد.
بیشتر جمعیت سنگال مسلمان هستند و سنت‌های مذهبی نقش مهمی در زندگی روزمره ایفا می‌کنند. یکی از رویدادهای کلیدی جشن قربانی، که با قربانی کردن و وعده‌های غذایی مشترک همراه است، می‌باشد. جنبه مهم اسلام سنگالی، صوفی‌گرایی است که به وسیله برادران مذهبی، مانند مریدها، تجانی‌ها و قادریه‌ها نمایندگی می‌شود.
فرقه‌های صوفی سالانه گردهمایی‌های مذهبی برگزار می‌کنند که هزاران مؤمن را جذب می‌کند. یکی از معروف‌ترین رویدادها، "مغال" در توب است که به بنیان‌گذار مریدیسم، شیخ احمدو بامبا، اختصاص دارد. این گردهمایی‌ها مردم را متحد می‌کند و پیوندهای روحانی آن‌ها را تقویت می‌کند.
سنت شفاهی جایگاه مرکزی در فرهنگ سنگال دارد. گریلوت‌ها - نگهداران تاریخ و روایت‌گران - نقش مهمی در انتقال دانش از نسلی به نسل دیگر ایفا می‌کنند. آن‌ها آوازهای حماسی می‌خوانند، افسانه‌ها را روایت می‌کنند و فخر می‌کنند به دستاوردهای اجداد.
حماسه‌هایی مانند "سوندیاتا" به صورت شفاهی منتقل می‌شوند و در حافظه مردم حفظ می‌شوند. این داستان‌ها نه تنها سرگرم‌کننده‌اند بلکه به احترام به گذشته و ارزش‌های جامعه آموزش می‌دهند.
پوشش سنتی سنگال تنوع فرهنگی کشور را منعکس می‌کند. مردان غالباً "بوبو" - پیراهنی بلند و آزاد می‌پوشند، در حالی که زنان پارچه‌های رنگی با الگوهای پیچیده را به تن می‌کنند. پارچه "باسن" که برای تهیه لباس استفاده می‌شود، به صورت دستی تولید می‌شود و نماد وضعیت و ثروت است.
کلا‌ه‌ها نیز نقش مهمی دارند. زنان عمامه می‌پیچند و مردان "چچیا"، کلاهی کوچک می‌پوشند. این عناصر پوشش فردیت و ارتباط با سنت‌ها را به تصویر می‌کشند.
سنت‌ها و آداب ملی سنگال مجموعه‌ای غنی از عناصر فرهنگی را تشکیل می‌دهند که در طول قرن‌ها شکل گرفته‌اند. آن‌ها روح مردم، تاریخ آن‌ها و ارتباط‌شان با دنیای اطراف را منعکس می‌کنند. این سنت‌ها همچنان زنده و در حال توسعه‌اند و هویت منحصربه‌فرد سنگال را در دنیای جهانی‌سازی‌شده حفظ می‌کنند.