دانشنامه تاریخی
آدولف هیتلر (۱۸۸۹–۱۹۴۵) — سیاستمدار اتریشی و آلمانی، رهبر حزب نازی (NSDAP) و صدراعظم آلمان از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵. او در جنگ جهانی دوم یک شخصیت کلیدی بود و مسئول چندین جرم علیه بشریت، از جمله هولوکاست.
هیتلر در ۲۰ آوریل ۱۸۸۹ در برونو-آم-این، اتریش متولد شد. در جوانی او به دنبال تبدیل شدن به یک هنرمند بود، اما به آکادمی هنری وین راه نیافت. در سال ۱۹۱۳ او به مونیخ نقل مکان کرد، جایی که به زودی جنگ جهانی اول آغاز شد.
پس از جنگ، هیتلر کار سیاسی خود را در NSDAP آغاز کرد، که در آن زمان یک گروه حاشیه‌ای بود. او به سرعت به یکی از رهبران آن تبدیل شد، به لطف مهارت‌های سخنرانی و کاریزمای خود.
در سال ۱۹۲۳ او تلاش کرد تا در مونیخ قدرت را به دست آورد در طی کودتای آبجو که با شکست مواجه شد. هیتلر دستگیر شد و چندین ماه را در زندان گذراند، جایی که خودزندگی‌نامه و برنامه سیاسی‌اش «مین کامپف» را نوشت.
در دهه ۱۹۳۰، نازی‌ها به نیروی اصلی سیاسی در آلمان تبدیل شدند. در ژانویه ۱۹۳۳ هیتلر به عنوان صدراعظم منصوب شد. پس از آتش‌سوزی رایشستاگ، او از این موقعیت برای محدود کردن آزادی‌های مدنی و تقویت قدرت خود استفاده کرد.
از سال ۱۹۳۴، هیتلر عملاً به یک دیکتاتور در آلمان تبدیل شد و سرکوب‌های شدیدی علیه مخالفان و اقلیت‌ها انجام داد.
در سال ۱۹۳۹، هیتلر جنگ جهانی دوم را با حمله به لهستان آغاز کرد. در طول جنگ، رژیم او قتل‌عام‌های وسیعی از جمله هولوکاست را انجام داد که در نتیجه آن حدود شش میلیون یهودی کشته شدند.
تا سال ۱۹۴۵، آلمان توسط نیروهای متفقین محاصره شده بود و در ۳۰ آوریل همان سال هیتلر در پناهگاه خود در برلین خودکشی کرد.
هیتلر میراثی ویرانگر از خود به جا گذاشت و موجب رنج و مرگ فراوانی شد. ایده‌ها و اقدام‌های او همچنان محکومیت را بر می‌انگیزد و به عنوان زنگ خطری در مورد عواقب افراطی‌گری و توتالیتاریسم عمل می‌کند.
مطالعه زندگی و حکومت او بخشی مهم از تاریخ است که به فهم مکانیسم‌های ظهور و رشد رژیم‌های اقتدارگرا کمک می‌کند.
تاریخ آدولف هیتلر داستانی از قدرت، جنون و تراژدی است. مهم است که این درس‌ها را به خاطر بسپاریم تا از تکرار چنین اشتباهاتی در آینده جلوگیری کنیم.