చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
19వ శతాబ్దం మోనాకో అంతరించడానికి మరియు మార్పులకు గమనించిన కాలమై, ఇది దాని భవిష్యత్తును నిర్ణయించింది. 1800 నుండి 1900 వరకు వివిధ సామాజిక, ఆర్థిక మరియు రాజకీయ మార్పుల అనుభవించిన కాలం.
నాపోలియన్ యుద్ధాల తర్వాత, 1815 సంవత్సరంలో మోనాకో స్వాతంత్ర్య నిజమైన రాష్ట్రముగా తిరిగి వచ్చింది, కానీ అంతర్జాతీయ రాజకీయాల కొత్త నియమాలను అనుసరించాలి. యూరోపియన్ తాకుడుల మధ్య ఉంది మరియు ఇది ఫ్రాన్స్ మరియు ఇతర యూరోపియా దేశాల ప్రయోజనాల మధ్య సమతౌల్యాన్ని తాక్ తప్పలేదు.
1848లో, యూరోప్లో విప్లవాలు ప్రారంభమయ్యాయి, ఇవే ఫ్రాన్స్ లాంటి అనేక దేశాలను ప్రభావితం చేశాయి. 1848 ఫ్రెంచ్ విప్లవం నేపథ్యంలో మార్పులు మోనాకోలో జరిగాయి. ప్రిన్సు ఫ్లోరియన్ II, అంత సమయంలో పాలించినవాడు, తన అధికారాన్ని పెంచడానికి ప్రయత్నించాడు, కానీ స్థానిక ప్రజల సంస్కరణలు మరియు పౌర హక్కుల విస్తరణ గురించి ఆందోళనలను ఎదుర్కొన్నాడు.
19వ శతాబ్దంలో మోనాకో ఆర్థిక వ్యవస్థలో పెద్ద మార్పులు చోటు చేసుకున్నాయి. మోనాకో పర్యాటక రంగాన్ని అభివృద్ధి చేయడం ప్రారంభించింది, ఇది తరువాత ఆదాయ ట్విష్టంగా మారింది. 1863లో మాంటే-కార్లో కసినో ప్రారంభించడం, ధనవంతుల యూరోపియన్లను ఆకర్షించడంతో పాటు, మోనాకో యొక్క కొత్త ఆర్థిక యుగానికి చిహ్నంగా మారింది.
కసినో పర్యాటక మౌలికతను అభివృద్ధి చేయడమే కాకుండా, స్థానిక ఆర్థిక వ్యవస్థకు ముఖ్యమైన భాగం అయింది. పర్యాటకుల సంఖ్య పెరిగినందున, కొత్త హోటళ్లు, రెస్టారెంట్లు మరియు ఇతర వినోద కేంద్రాలు ఏర్పడ్డాయి, ఇది మోనాకో యొక్క విజ్ఞానం పై పాజిటివ్ ప్రభావం చూపింది.
19వ శతాబ్దానికి మోనాకో వివిధ కా్వారు జనరాణ సాంస్కృతిక కేంద్రంగా మారింది. ఈ కుంతె జనరాణలకు సంబంధించిన సంగీత మహోత్సవాలు, నాటక ప్రదర్శనలు మరియు ప్రదర్శనలు నిర్వహించబడినవి. ప్రిన్సు చార్లెస్ III కళ మరియు సాంస్కృతికి మద్దతు ఇచ్చారు, దీని ద్వారా కലയువుల, నాటకకరులు మరియు రచయితల ఆకర్షణకు దోహదం అయ్యింది.
కనుక, మోనాకో యొక్క ఆర్కిటెక్ట్ రూపం కూడా మారింది. అనేక పాఠాలు నేగో క్లాసిసిజం శైలిలో నిర్మించబడ్డాయి, ఇది ఆభరణాలు, గొప్పతనాన్ని అందించింది. కొత్త నాటక, మ్యూజియాలు మరియు గ్యాలరీలు నిర్మించడం సాంస్కృతిక విధానం యొక్క ముఖ్యభాగంగా మారింది.
19వ శతాబ్దంలో మోనాకో సామాజిక నిర్మాణం కూడా పెరుగుదలకి గురైంది. పారిశ్రామిక రంగానికి సంబంధించి కొత్త జనరాణ క్రమాల ఆవిర్భవమూ మధ్యతరగతి జనం పెరిగింది. ఈ మార్పులు స్థానిక రాజకీయాలు మరియు సామాజిక జీవితం పై ప్రభావాన్ని చూపాయి.
ఈ కాలంలో, మహిళలు సమాజంలో మరింత క్రియాత్మక పాత్ర పోషించడం ప్రారంభించారు, సాంస్కృతిక మరియు సామాజిక కార్యక్రమాలలో పాల్గొనడం ద్వారా. విద్య అందుబాటులో ఉన్నది, ఇది ప్రజల సాక్షరత స్థాయిని పెంచడంలో మరియు రాజకీయ విషయాలలో పాల్గొనడం వలన సహాయపడింది.
ఆర్థిక మరియు సాంస్కృతిక అభివృద్ధి ఉన్నా, మోనాకో వివిధ సవాళ్లను ఎదుర్కొన్నది. 1887లో నాణ్యత సమస్యలు లేమి చేసిన దాకా నూతన పన్నులను ప్రవేశపెట్టాల్సి వచ్చింది మరియు ప్రభుత్వ వ్యయాన్ని తగ్గించుకోవాలి. ఇది ప్రజల మధ్య నిరాసతను తీసుకురాగా, ప్రభుత్వం పరిస్థితిని స్థిరపరచడానికి చర్యలు తీసుకోవాలని అవసరం అయ్యింది.
ప్రిన్సిపాలిటీ యొక్క అంతర్జాతీయ సంబంధాలు కూడా పరీక్షకు ఎదురయ్యాయి. మోనాకో సమీప సంబంధประเทศాల పెరుగుతున్న శక్తిలో ఇదే ప్రపంచాన్ని లభించుకోవాలని ప్రయత్నించాయి, ఫ్రాన్స్ మరియు ఇటలీ వంటివి వంటి. కానీ, దౌత్యం మరియు రాజీ విధానాల ద్వారా, మోనాకో తన స్థితిని నిరంతరంగా ఉంచగలిగింది.
గ్రిమాల్డీ వంశం 19వ శతాబ్దంలో మోనాకోని పాలించింది. ప్రిన్సు ఆల్బెర్ I, 1889లో త్రాన్ పైకి వచ్చినవాడు, మోనాకోను ఆధునికీకరించడంలో తన ప్రయత్నాలకు ప్రసిద్ధి చెందాడు. ఆయే жерృత్యమని కారణంగా సామాజిక మరియు ఆర్థిక సంస్కరణలను ప్రారంభించారు, స్థానిక జనాభా యొక్క జీవితం మెరుగుపరచడానికి మరియు చట్టపరమైన విధానాలను బలపరచడానికి ప్రయత్నించారు.
ప్రిన్సు ఆల్బెర్ I కూడా శాస్త్రీయ పరిశోధనలో చురుకుగా ఉన్నాడు మరియు సముద్ర శాస్త్రాన్ని మద్దతు ఇచ్చాడు. అవసరమైన నిబంధనలను సాధించడానికి సముద్రానికి సంబంధించిన ఉపసంహరణలను నిర్వహించారు, ఇది మోనాకో ప్రపంచ ప్రస్తుతవైపు పేరున్న రాష్ట్రంగా పునరుద్ధరించడంలో సహాయపడింది.
19వ శతాబ్దం మోనాకోకు రాజకీయ, ఆర్థిక మరియు సాంస్కృతిక రంగాలలో సార్వజనికమైన మార్పుల కాలంగా మారింది. సవాళ్ల మరియు కష్టాలను ఎదుర్కొన్నప్పటికీ, ప్రత్యేక ప్రిన్సిపాలిటీ కొత్త పరిస్థితులకు అనుకూలంగా మారగలిగింది మరియు అభివృద్ధి వ్యూహాన్ని రూపొందించగలిగింది, ఇది దీని భవిష్యత్తుకు తలపరిచింది. ఈ శతాబ్దం యొక్క వారసత్వం ప్రస్తుత మోనాకోలో ఇంకా అనుభవిస్తున్నది, ఇది పర్యాటకుల మరియు పరిశోధकोंను అందరికీ ఆకర్షిస్తుంది.