دانشنامه تاریخی
عکاسی، به عنوان هنر و علم، تاریخ خود را در اوایل قرن نوزدهم آغاز کرد. در سال 1826، مخترع فرانسوی جوزف نیسفور نیپس اولین عکس دائمی در جهان را ایجاد کرد که دوره جدیدی را در انتقال و حفظ اطلاعات بصری باز کرد. این نکته ابتدایی اساس توسعه کل صنعت عکاسی شد که با گذشت زمان صدها تکنیک، سبک و رویکرد جدید را به خود جذب کرد.
ایده ثبت تصاویر قبل از ظهور عکاسی وجود داشته‌است. آثار چنین نبوغ‌هایی مانند لئوناردو داوینچی و آلبرشت دورر نشان‌دهنده علاقه به مسائل نور، سایه و اپتیک بود. با این حال، قدم‌های واقعی فنی در راستای عکاسی تنها با پیشرفت ابزارهای نوری، مانند دوربین تاریکخانه، که از پرتوهای نور برای پروژکت تصاویر استفاده می‌کرد، آغاز شد.
جوزف نیسفور نیپس سال‌ها بر روی بهبود فرآیند ثبت تصاویر کار کرد. در سال 1826، او از پشتیبان ویژه‌ای به نام قیر و آسفالت استفاده کرد که به نور حساس بودند. در نتیجه یک زمان طولانی نوردهی، او عکس معروفش به نام «نما از پنجره در لا گرا» را دریافت کرد.
فرآیند اولیه عکاسی پیچیده و طولانی بود. نیپس از صفحات مسی با پوشش قیر استفاده می‌کرد که سپس در مخلوطی از پارافین پردازش می‌شد. این فرآیند بسیار زمان‌بر بود و هر عکس ممکن بود چند ساعت برای نوردهی طول بکشد. بنابراین، تصاویر گرفته‌شده با استفاده از تکنولوژی‌های اولیه فقط سایه‌های مبهمی را حفظ می‌کردند، اما آن‌ها نقطه شروعی برای تحقیقات بیشتر شدند.
بعد از اختراع موفقیت‌آمیز نیپس، روش او در سال 1839 توسط لویی داگر بهبود یافت. داگر داگروتیپی را توسعه داد که افق‌های جدیدی را برای عکاسی گشود. فرآیندهای شیمیایی کمتر پیچیده شدند و زمان نوردهی به طور قابل توجهی کاهش یافت که امکان عکاسی پرتره را فراهم کرد. این تکنیک به سرعت محبوب شد و عکاسی را برای عموم قابل دسترس کرد.
با ظهور عکاسی، جهان تغییرات فرهنگی قابل توجهی را تجربه کرد. این هنر امکانات جدیدی برای مستندسازی تاریخ و ایجاد پرتره‌هایی از مردم گشود. علاوه بر این، عکاسی به یکی از ابزارهای اصلی رسانه‌های جمعی تبدیل شد که به واقعیت اجازه می‌دهد تا «توجه دریافت کند» و وقایع را همان‌طور که هستند نمایش دهد. عکاسان شروع به مستندسازی جنگ‌ها، اجتماعی شدن و زندگی به‌طور کلی کردند که به نوبه خود به ظهور حرکات و روندهای جدید در هنر کمک کرد.
با گذشت زمان، تکنولوژی عکاسی تحولاتی را تجربه کرد. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم اختراعات مهمی مانند سینما و عکاسی رنگی به وجود آمد که امکانات عکاسی به عنوان یک هنر را به طرز قابل توجهی گسترش داد. تأثیر عکاسی به‌ویژه در صنایع مستند، تبلیغاتی و پورنو به وضوح مشهود شد.
امروز ما در عصر فناوری‌های دیجیتال زندگی می‌کنیم، زمانی که عکاسی به عنصر ضروری در زندگی روزمره ما تبدیل شده است. دستگاه‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی عکس‌ها را برای همه در دسترس قرار داده و امکان اشتراک‌گذاری آزادانه لحظات آنی را فراهم کرده‌اند. عکاسی دیجیتال فرآیند عکاسی را آسان‌تر و سریع‌تر کرده است، اما میراث و ایده‌های پیشینیان خود را حفظ کرده است.
عکاسی، که به عنوان یک آزمایش با کربن و نور آغاز شده بود، به یک صنعت کامل تبدیل شده است که جنبه‌های مختلف زندگی انسانی را شامل می‌شود. این هنر هر روز در حال تحول است، اما ماهیت آن همواره ثابت مانده‌است: ثبت لحظات زودگذر و حفظ آن‌ها برای نسل‌های آینده.