دانشنامه تاریخی
برنامه تحقیقاتی ماه که در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، پروژه‌ای بلندپروازانه بود که هدف آن انجام پروازهای فضایی انسانی و فرود انسان بر سطح ماه بود. در این زمان، کشورهای سراسر جهان به طور فعال در زمینه اکتشاف فضا رقابت می‌کردند، اما ایالات متحده آمریکا تحت رهبری ناسا به رهبران این حوزه تبدیل شد و این امر به خاطر برنامه «آپولو» بود. در سال ۱۹۶۹، «آپولو-۱۱» اولین فرود انسان بر ماه را انجام داد، که این یک رویداد تاریخی در تاریخ بشریت و فضایی‌نوردی بود.
در سال ۱۹۵۷، اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره جهان به نام «اسپوتنیک-۱» را به فضا پرتاب کرد، که این آغاز دوره فضایی و آغاز مسابقه فضایی بین شوروی و ایالات متحده بود. در پاسخ به این چالش، رئیس‌جمهور جان اف. کندی در بهار ۱۹۶۱ اعلام کرد که قصد دارد انسانی را به ماه بفرستد و او را قبل از پایان دهه به زمین بازگرداند.
هدف اصلی برنامه «آپولو» نه تنها فرود انسان بر ماه، بلکه اکتشاف سطح آن و همچنین مطالعه جوانب زمین‌شناسی و علمی ماژول ماه بود. برنامه اهداف زیر را دنبال می‌کرد:
آماده‌سازی برای پرواز «آپولو-۱۱» از سال ۱۹۶۷ آغاز شد، زمانی که چندین آزمایش پرتاب صورت گرفت. ماژول فرمان «کلمبیا» و ماژول ماه «اکسپدیشن» طراحی و آزمایش‌های متعددی را گذراندند. وظیفه اصلی تیم تضمین ایمنی فضانوردان در هنگام مانورهای پیچیده و فرود بر سطح ماه بود.
خدمه «آپولو-۱۱» شامل سه فضانورد: نیل آرمسترانگ، باز آلدری و مایکل کالینز بودند. نیل آرمسترانگ فرمانده مأموریت بود و او اولین انسانی شد که بر روی ماه قدم گذاشت. باز آلدری دومین انسانی بود که بر سطح آن قدم گذاشت. مایکل کالینز در مدار ماه در ماژول فرمان باقی ماند.
در ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹، «آپولو-۱۱» با موفقیت از مرکز فضایی کندی در کیپ کاناورال پرتاب شد. پس از چند روز پرواز به سوی ماه، در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹، ماژول ماه «اکسپدیشن» با موفقیت از ماژول فرمان جدا شد و به سمت سطح ماه فرود آمد. در ساعت ۰۲:۵۶ به وقت جهانی، نیل آرمسترانگ کلمات تاریخی زیر را بیان کرد: «این یک قدم کوچک برای یک انسان است، اما یک جهش بزرگ برای بشریت»، و قدم به روی ماه گذاشت.
در طول اقامت کوتاه خود بر روی ماه، آرمسترانگ و آلدری بسیاری از آزمایش‌های علمی را انجام دادند. آنها نمونه‌هایی از خاک ماه جمع‌آوری کردند و دستگاه‌های علمی مانند زلزله‌سنج‌ها و رفلکتورها را نصب کردند که برای مطالعه سطح ماه و بررسی تعامل بین ماه و زمین استفاده شدند.
پس از انجام تحقیقات و فرود بر ماه، تیم به ماژول ماه بازگشت و پرتاب موفقی از ماه برای اتصال به ماژول فرمان که مایکل کالینز در آن قرار داشت، انجام دادند. در ۲۴ ژوئیه ۱۹۶۹، «آپولو-۱۱» به‌خوبی به زمین بازگشت و در اقیانوس آرام فرود آمد، جایی که خدمه مورد استقبال قرار گرفتند. این پایان یک مأموریت موفق بود که برای همیشه در تاریخ بشریت ثبت خواهد شد.
برنامه «آپولو» تأثیر عمیقی بر بشریت و درک ما از جهان گذاشت. این برنامه نسل جدیدی از دانشمندان و مهندسان را الهام بخشید و آغازگر توسعه فناوری‌ها و تحقیقات بیشتر در زمینه فضا بود. علاوه بر این، فرود موفق بر ماه نشان‌دهنده پیروزی مهمی در مسابقه فضایی بین شوروی و ایالات متحده بود.
برنامه تحقیقاتی ماه و مأموریت «آپولو-۱۱» به یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بشریت تبدیل شد. آنها قابلیت‌های عقل و روح انسان را به نمایش گذاشتند و ثابت کردند که ما می‌توانیم بر موانع باورنکردنی در جستجوی دانش و تحقیق غلبه کنیم. برای سال‌های متمادی، فرود بر ماه سمبل تلاش ما برای پیشرفت و اکتشاف ناشناخته‌ها خواهد بود.