دانشنامه تاریخی
فناوری پرورش گوشت در آزمایشگاه، که به عنوان کشت سلول‌های گوشت یا گوشت مصنوعی نیز شناخته می‌شود، یکی از بحث‌انگیزترین موضوعات در حوزه کشاورزی و فناوری‌های غذایی در دهه 2020 شده است. این فرایند جایگزینی برای دامپروری سنتی ارائه می‌دهد و تولید گوشت را بدون نیاز به کشتار حیوانات امکان‌پذیر می‌سازد. در این مقاله، تاریخ، فناوری‌ها، مزایا و چالش‌های مرتبط با این نوآوری را بررسی خواهیم کرد.
ایده ایجاد گوشت در آزمایشگاه جدید نیست. اولین نمونه گوشت مصنوعی در سال 2013 معرفی شد، زمانی که دانشمندان آزمایشی برای ایجاد همبرگرهایی از سلول‌های بنیادی گوشت گاو انجام دادند. این پروژه که توسط کارآفرین سرجیو براون تأمین مالی شد، آغازگر توسعه این حوزه بود. در دهه 2020، پیشرفت‌های چشمگیری در بهبود فناوری‌ها صورت گرفت که موجب شد گوشت آزمایشگاهی در دسترس و عملی‌تر برای تولید باشد.
فرایند پرورش گوشت در آزمایشگاه شامل چندین مرحله کلیدی است. ابتدا، سلول‌های بنیادی از حیوانات گرفته می‌شود. این سلول‌ها می‌توانند از طرق مختلفی به دست آیند، از جمله بیوپسی. سپس سلول‌ها در محیط مغذی قرار داده می‌شوند که مواد لازم برای رشد را دریافت می‌کنند.
در مرحله تشکیل بافت‌ها، سلول‌ها شروع به تقسیم می‌کنند و الیاف عضلانی را تشکیل می‌دهند. از فناوری خاصی برای ایجاد ساختاری استفاده می‌شود که شبیه به گوشت طبیعی باشد. معمولاً برای این منظور از بیوپرینتینگ 3D یا تحریک مکانیکی که بافت الیافی را فراهم می‌کند، استفاده می‌شود.
پرورش گوشت در آزمایشگاه مزایای زیادی دارد. اولاً، این یک روش انسانی‌تر برای تولید گوشت است، زیرا حیوانات تحت درد و رنج قرار نمی‌گیرند. ثانیاً، گوشت آزمایشگاهی دارای ردپای کربن کمتری است و به منابع کمتری نسبت به دامپروری سنتی نیاز دارد. این می‌تواند در مبارزه با تغییرات اقلیمی و کاهش چرخه‌های تولید غذا کمک کند.
علاوه بر این، گوشت آزمایشگاهی می‌تواند با مواد مغذی غنی شده و از آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌ها عاری باشد، که آن را سالم‌تر برای مصرف‌کنندگان می‌سازد.
توسعه فناوری پرورش گوشت در آزمایشگاه همچنین با تغییرات اقتصادی و زیست‌محیطی همراه است. با سطح کنونی مصرف گوشت، ردپای اکولوژیکی قابل توجهی وجود دارد که با قطع درختان برای مرتع و تولید علوفه مرتبط است. گوشت آزمایشگاهی می‌تواند به عنوان یک جایگزین پایدارتر ظاهر شود و همان مزایای غذایی را با هزینه‌های کمتر منابع ارائه کند.
با این حال، راه‌اندازی تولید انبوه گوشت آزمایشگاهی نیاز به سرمایه‌گذاری‌های کلان و توسعه فناوری‌های جدید دارد. ظرفیت‌های تولیدی موجود هنوز عمدتاً به سمت گوشت سنتی متمرکز است، که این انتقال به فناوری‌های جدید را به پروسه‌ای پیچیده تبدیل می‌کند.
پرورش گوشت در آزمایشگاه با تعدادی از مسائل نظارتی و اخلاقی مواجه است. در بسیاری از کشورها، پایه قانونی روشنی برای کنترل تولید و فروش گوشت مصنوعی وجود ندارد. لزوم وجود استانداردهای جدید کیفیت و ایمنی نیز یک چالش مهم برای نهادهای نظارتی است.
علاوه بر این، بحثی اخلاقی وجود دارد که آیا این گوشت "واقعی" است یا خیر. برخی از مردم معتقدند که گوشت به دست آمده از سلول‌های حیوانی باید وضعیت متفاوتی نسبت به گوشت سنتی داشته باشد، در حالی که دیگران ادعا می‌کنند که آنچه مهم است، محصول نهایی و ایمنی آن برای مصرف‌کنندگان است.
با وجود چالش‌های موجود، فناوری پرورش گوشت در آزمایشگاه فرصت‌های بزرگی دارد. انتظار می‌رود که طی دهه آینده، قیمت‌های گوشت مصنوعی کاهش یابد، که این امر آن را برای عموم مردم قابل دسترس‌تر می‌سازد. محصولات تجاری اولیه در حال حاضر وارد بازار می‌شوند و هر سال تعداد آن‌ها افزایش می‌یابد.
همچنین می‌توان انتظار توسعه بیشتر فناوری‌ها را داشت که اجازه می‌دهد محصولات متنوع‌تری با خواص ارگانولپتیکی بهبود یافته ایجاد شود. در آینده، گوشت آزمایشگاهی می‌تواند جایگاه خود را در کنار منابع سنتی گوشت در رژیم غذایی مصرف‌کنندگان پیدا کند.
فناوری پرورش گوشت در آزمایشگاه پتانسیل انقلابی در صنعت غذا را دارد. این نوآوری جایگزینی برای دامپروری سنتی ارائه می‌دهد و امکان کاهش تأثیرات زیست‌محیطی و بهبود شرایط زندگی حیوانات را فراهم می‌کند. مسائل نظارتی و ادراک عمومی همچنان باید حل شوند، اما آینده گوشت آزمایشگاهی امیدوارکننده به نظر می‌رسد.