دانشنامه تاریخی
امپراتوری عثمانی، یکی از قدرتمندترین و طولانی‌ترین امپراتوری‌ها در تاریخ، در اواخر قرن سیزدهم تأسیس شد. این دوره با تغییرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قابل توجهی هم در خود منطقه و هم در زمینه وسیع‌تر تاریخ جهانی همراه بود.
در آغاز قرن چهاردهم، در قلمرو کنونی ترکیه، چندین دولت و قبیله کوچک وجود داشت که برای نفوذ و سرزمین با یکدیگر می‌جنگیدند. عوامل اصلی که به تشکیل امپراتوری عثمانی کمک کرد عبارت بودند از:
عثمان اول، بنیان‌گذار دودمان، آغاز تشکیل امپراتوری را فراهم کرد. حکومت او (حدود ۱۲۹۹ تا ۱۳۲۶) با فتوحات و تقویت قدرت مرکزی مشخص می‌شد. عثمان اول به طرز موفقیت‌آمیزی قبایل ترک مختلف را متحد کرد که به او اجازه داد یک ساختمان دولتی قدرتمند را ایجاد کند.
در دوره حکومت عثمان اول و جانشینانش، امپراتوری شروع به گسترش مرزهای خود کرد. مهم‌ترین فتوحات شامل:
پس از عثمان اول، پسرش اورخان (۱۳۲۶-۱۳۶۲) کار پدر را ادامه داد و قدرت را تقویت کرد و سرزمین را گسترش داد. او پایتخت را به بورسه منتقل کرد و شروع به اجرای اصلاحاتی برای تمرکز مدیریت کرد.
اورخان مجموعه‌ای از تغییرات مهم را به اجرا درآورد:
در دوره حکومت اورخان، امپراتوری به گسترش فعال خود ادامه داد. رقیب اصلی همچنان بیزانس بود. در سال ۱۳۵۴، عثمانی‌ها شهر مهم بیزانسی گالیپولی را تصرف کردند که مسیر فتوحات بیشتری در بالکان را باز کرد.
دوره اولیه امپراتوری عثمانی همچنین به زمانی برای شکوفایی فرهنگی تبدیل شد. عثمانی‌ها شروع به جذب عناصر فرهنگ بیزانسی و فارسی کردند که منجر به شکل‌گیری سبک عثمانی منحصر به فردی شد که در معماری، هنر و ادبیات تجلی یافت.
تحصیل و دوره اولیه امپراتوری عثمانی برای توسعه آینده آن تعیین‌کننده بود. در زمان کوتاهی، امپراتوری توانست از یک امارت کوچک به یک ساختمان دولتی قدرتمند تبدیل شود که قادر به تأثیر بر نقشه سیاسی جهان بود. فتوحات استراتژیک، اصلاحات اجتماعی و جذب فرهنگی بنیادهای تشکیل یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌ها در تاریخ را فراهم کرد.