دانشنامه تاریخی
سنت‌ها و رسوم ملی پاراگوئه بخشی مهم از میراث فرهنگی این کشور هستند. در طی قرن‌ها، این سنت‌ها تحت تأثیر اقوام بومی، دوران استعمار و تغییرات عمده در تاریخ توسعه یافته‌اند. سنت‌های معاصر پاراگوئه ترکیبی منحصربه‌فرد از فرهنگ‌های اسپانیایی، محلی و آفریقایی را نمایان می‌سازند که تنوع گروه‌های قومی و تعاملات آنها را منعکس می‌کند. این رسوم و سنت‌ها نقش مهمی در زندگی اجتماعی و همچنین در حفظ هویت و همبستگی مردم ایفا می‌کنند.
جشن‌های سنتی پاراگوئه به طور نزدیک با رویدادهای مذهبی و فرهنگی و همچنین با تقویم کشاورزی مرتبط هستند. یکی از مهم‌ترین جشن‌ها روز استقلال است که در ۱۴ مه و ۱۵ مه برگزار می‌شود. این روزها به اعلام استقلال از اسپانیا در سال ۱۸۱۱ اختصاص دارند. در این روزها مراسم‌های تشریفاتی، رژه‌ها و جشن‌های مردمی با موسیقی و رقص برگزار می‌شود.
جشن مهم دیگری جشن فیستا-ده-سان-بلاس است که در فوریه به افتخار قدیس بلاس، حامی شهر سان-بلاس برگزار می‌شود. این جشن شامل کارناوال‌های مذهبی، رقص‌ها و سایر رویدادهای فرهنگی است که ساکنان پاراگوئه را در فضایی جشنواره‌ای گرد هم می‌آورد. پاراگوئه‌ای‌ها همچنین جشن‌های کاتولیکی مانند کریسمس، عید پاک و روز همه مقدسین را جشن می‌گیرند که در کشور معنای ویژه‌ای دارد.
سنت‌های آشپزی پاراگوئه بخشی مهم از فرهنگ ملی هستند. یکی از معروف‌ترین غذاها آسادو است — گوشتی سنتی که بر روی آتش باز تهیه می‌شود. آسادو غذای اصلی در جشن‌ها و ملاقات‌های خانوادگی است و غالباً در باربیکیو در باغ یا در طبیعت آماده می‌شود. غذای محبوب دیگری پاراگوایا (سوپ پاراگوئه‌ای) است که از گوشت، سبزیجات و آرد ذرت تهیه می‌شود.
همچنین باید به ترره اشاره کرد — نوشیدنی سنتی که بخش جدانشدنی از فرهنگ پاراگوئه‌ای است. این یک دمنوش سرد از ماته است که در یک فنجان خاص سرو می‌شود و معمولاً در جمع دوستان و خانواده نوشیده می‌شود. ترره نه تنها یک نوشیدنی است، بلکه سنت اجتماعی است که به تقویت روابط درون جامعه کمک می‌کند.
رقص‌ها و موسیقی بخشی مهم از فرهنگ پاراگوئه‌ای هستند و نقش قابل توجهی در زندگی اجتماعی ایفا می‌کنند. یکی از معروف‌ترین رقص‌ها پولکا است که رقص ملی پاراگوئه محسوب می‌شود. پولکا رقصی پرانرژی و ریتمیک است که به صورت جفت اجرا می‌شود. این رقص ریشه‌های اسپانیایی دارد، اما با گذشت زمان به بخش اصلی هویت فرهنگی پاراگوئه تبدیل شده است.
سبک موسیقی مهم دیگری گیارا است که نیز خاستگاه اسپانیایی دارد، اما در پاراگوئه ویژگی‌های منحصربه‌فردی کسب کرده است. این رقص با ریتم کند اجرا می‌شود و اغلب برای ابراز احساسات و عواطف به کار می‌رود. موسیقی گیارا شامل استفاده از سازهای سنتی مانند گیتار و بنجو است که صدایی ملودیک و احساسی ایجاد می‌کند.
هنرها و صنایع دستی در زندگی پاراگوئه‌ای‌ها جایگاه مهمی دارند. صنعتگران محلی محصولات سنتی مانند سفال، فرش‌های بافتنی، کنده‌کاری چوب و بافتن از کاه را می‌سازند. این محصولات غالباً نه تنها اقلام معمولی، بلکه نمادهای مهمی از هویت فرهنگی پاراگوئه را نیز تشکیل می‌دهند.
یکی از معروف‌ترین صنایع دستی بافتن "آندرس" است. این فرش‌های سنتی به صورت دستی و با استفاده از مواد محلی تهیه می‌شوند. هر فرش طرح و رنگی منحصربه‌فرد دارد که بازتاب‌دهنده سلیقه شخصی هنرمند و سنت‌های منطقه‌ای است که در آن تولید شده است.
لباس‌های سنتی پاراگوئه نیز جزئی مهم از فرهنگ ملی هستند. زنان معمولاً دامن‌های بلند و لباس‌های با دوخت‌های رنگارنگ می‌پوشند که فردیت و ارتباط آنها را با سنت‌ها نمایان می‌سازد. مردان عموماً پیراهن‌های سفید و شلوار می‌پوشند و همچنین کلاه‌های سنتی که از آفتاب محافظت می‌کند.
توجه ویژه‌ای به زینت‌آلات می‌شود که غالباً به صورت دستی تهیه می‌شوند. زیورآلات از نقره و طلا جزئی مهم از مد پاراگوئه‌ای به ویژه در جشنواره‌ها و رویدادهای رسمی هستند. لباس و اکسسوری‌ها نه تنها اهداف کاربردی دارند، بلکه به حفظ میراث فرهنگی کشور کمک می‌کنند.
سنت‌های خانوادگی در پاراگوئه بسیار قوی هستند و خانواده نقش مهمی در زندگی هر فرد ایفا می‌کند. در کشور، سلسله‌مراتب روشنی در روابط خانوادگی وجود دارد که در آن اعضای بزرگتر خانواده مورد احترام بیشتری قرار دارند و کوچکترها باید از دستورها و مشاوره‌های آنها پیروی کنند. گردهمایی‌ها و جشن‌های خانوادگی رویدادهای مهمی هستند که در آنها مسائل مهمی مورد بحث قرار می‌گیرد، تصمیمات اتخاذ می‌شود و روابط درون خانواده تقویت می‌شود.
به طور سنتی در پاراگوئه توجه زیادی به تربیت کودکان می‌شود. در خانواده‌ها معمولاً فرزندآوری زیادی وجود دارد و نقش پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در تربیت کودکان نیز بزرگ است. اعتقاد بر این است که بستگان بزرگتر تجربه زندگی دارند که می‌تواند برای نسل جوان مفید باشد.
دین نقش مهمی در زندگی اکثر پاراگوئه‌ای‌ها دارد. پاراگوئه عمدتاً کشوری کاتولیک است و بسیاری از سنت‌ها و رسوم، از جمله جشن‌ها و مراسم خانوادگی، به طور نزدیک با جشن‌های مذهبی کاتولیکی ارتباط دارند. کارناوال‌های مذهبی، مانند آنهایی که به افتخار قدیس بلاس، قدیسین حامی و دیگر مقدسین انجام می‌شود، رویدادهای مهمی هستند که هزاران نفر را جمع می‌کنند.
ایمان کاتولیکی بر ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی تأثیر می‌گذارد و همچنین بر زندگی روزمره، از جمله تعامل با دیگران، تربیت کودکان و شرکت در مراسم اجتماعی تأثیر دارد. جشن‌های مذهبی معمولاً با گردهمایی‌های بزرگ، موسیقی و آیین‌های سنتی همراه است که احساس همبستگی و پیوستگی را در میان پاراگوئه‌ای‌ها تقویت می‌کند.
سنت‌ها و رسوم ملی پاراگوئه جزئی مهم از هویت فرهنگی این کشور هستند. این سنت‌ها بر پایه تاریخ چند هزار ساله‌ای شکل گرفته‌اند که عناصر فرهنگ محلی، تأثیرات استعمار و سنت‌های فرهنگی اقوام بومی را در هم می‌آمیزد. سنت‌های پاراگوئه ثروت و تنوع ملت‌ها را که این کشور را اشغال کرده‌اند، منعکس کرده و به حفظ جو و روح منحصر به فرد این ملت کمک می‌کند. پاراگوئه به حفظ و توسعه سنت‌های فرهنگی خود ادامه می‌دهد که این کشور را از نظر فرهنگی خاص می‌سازد.