قانون وِستگوتها، که همچنین به عنوان Lex Visigothorum شناخته میشود، مجموعهای از قوانین تصویبشده توسط وِستگوتهاست که در قرنهای پنجم تا هفتم میلادی در بخشهای زیادی از اسپانیای کنونی و جنوب فرانسه حکومت میکردند. این قانون مرحلهای مهم در تاریخ نظم حقوقی در اروپا غربی بود.
وِستگوتها یکی از تأثیرگذارترین قبایل ژرمن بودند که در سال ۴۱۰ میلادی رم را تسخیر کردند. پس از سقوط امپراتوری روم، وِستگوتها پادشاهی خود را در شبه جزیره ایبری تأسیس کردند. قانون وِستگوتها به عنوان پاسخی به نیاز به نظم بخشی به قوانین و هنجارها در جامعهای که از فرهنگها و سنتهای مختلف تشکیل شده بود، ایجاد شد.
این قانون شامل چندین کتاب است که هر یک جنبههای مختلف سیستم حقوقی را پوشش میدهد. بخشهای اصلی شامل:
در حق جزای قانون وِستگوتها قوانینی وجود دارد که به جرایم و مجازاتها مربوط میشود. مجازاتها بسته به شدت جرم و وضعیت مجرم متفاوت بود. مهم است که توجه داشته باشیم که قانون مجازاتها را برای تابعان رومی و ژرمنی متمایز میکرد.
قوانین مدنی جنبههای مختلف زندگی عمومی را تنظیم میکردند، از جمله قراردادها، تعهدات و مسئولیتها. این بخش از قانون به طور فعال از سنتهای حقوقی رومی استفاده میکرد.
قانون وِستگوتها نه تنها به سنتهای قانونی بلکه به سنتهای فرهنگی جامعه آن زمان نیز انعکاس دارد. این قانون شامل بسیاری از اشارهها به ارزشهای مسیحی است که تأثیر دین بر سیستم حقوقی را برجسته میسازد.
این قانون تأثیر قابل توجهی بر پیشرفت سیستمهاي حقوقی در اروپا قرون وسطی داشت. بسیاری از هنجارها و اصول گذاشتهشده در این قانون پایهگذار مجموعههای حقوقی بعدی شدند، مانند Corpus Juris Civilis که توسط یوستینیان در قرن ششم میلادی ایجاد شد.
قانون وِستگوتها مدرکی تاریخی مهم است که انتقال از حقوق رومی به سیستمهای حقوقی قرون وسطی را نشان میدهد. مطالعه آن به درک توسعه حقوق اروپایی و تأثیر فرهنگهای مختلف بر سنتهای حقوقی کمک میکند.