دانشنامه تاریخی
ارسطو (384–322 قبل از میلاد) یکی از بزرگترین فیلسوفان باستان، شاگرد افلاطون و معلم اسکندر مقدونی است. آثار او شامل موضوعات متعددی از جمله متافیزیک، اخلاق، سیاست، منطق و علوم طبیعی است. ارسطو به عنوان بنیان‌گذار بسیاری از حوزه‌های دانش شناخته می‌شود و تأثیر عظیمی بر روی سنت‌های فلسفی و علمی بعدی گذاشته است.
ارسطو در استاگیرا، شهری کوچک در سواحل مقدونیه به دنیا آمد. در سن 17 سالگی به آکادمی افلاطون در آتن پیوست، جایی که تقریباً 20 سال را سپری کرد. پس از مرگ افلاطون، ارسطو آکادمی را ترک کرد و به مسافرت پرداخت و به مطالعه آموزه‌های مختلف فلسفی و علمی پرداخت.
پس از بازگشت به آتن، او مدرسه خود — لیسه را تأسیس کرد. در اینجا ارسطو کلاس‌های درس برگزار می‌کرد، تحقیقاتی انجام می‌داد و آثار اصلی خود را می‌نوشت. دیدگاه‌های فلسفی او از افلاطون‌گرایی متمایز بود و به تحقیق و مشاهده تجربی تأکید داشت.
ایده‌های اصلی ارسطو را می‌توان به چندین موضوع کلیدی تقسیم کرد:
ارسطو سهم قابل توجهی در علوم طبیعی داشت. تحقیقات او شامل زیست‌شناسی، گیاه‌شناسی، فیزیک و نجوم بود. او اولین کسی بود که موجودات زنده را طبقه‌بندی کرد و رفتار و چرخه‌های زندگی آنها را توصیف کرد.
کار او در زمینه زیست‌شناسی برای قرن‌ها معتبر مانده است و بسیاری از ایده‌های او تنها در زمان‌های جدید مجدداً مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
ارسطو تأثیر عظیمی بر توسعه فلسفه و علم غربی داشت. ایده‌های او برای اسکولاستیک در قرون وسطی کلیدی بود و همچنان در تفکر مدرن حائز اهمیت است.
آثار ارسطو به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده است و مفاهیم او همچنان در محافل فلسفی در حال بحث و توسعه است.
ارسطو یکی از شخصیت‌های برجسته در تاریخ بشر باقی مانده است. میراث چندوجهی او به الهام بخشی به فیلسوفان، دانشمندان و افرادی که به دنبال درک طبیعت وجود انسانی و دنیای اطراف ما هستند، ادامه می‌دهد.
رویکرد او به مطالعه و شناخت جهان همچنان معتبر است و بر اهمیت روش تجربی و تفکر نقاد تأکید می‌کند.