دانشنامه تاریخی
لودویگ وان بتهوون (1770–1827) — یکی از بزرگترین آهنگسازان همه زمان‌ها، در بن، آلمان به دنیا آمد. موسیقی او دوره‌های کلاسیک و رمانتیک را در بر می‌گیرد و تأثیر او بر هنر موسیقی به‌سختی قابل ارزیابی است.
بتهوون در خانواده‌ای موسیقی‌دان به دنیا آمد. پدر او، یوهان، خواننده در سالن دربار بود و او نخستین معلم لودویگ شد. در سن 7 سالگی، بتهوون اولین کنسرت‌های خود را اجرا کرد. از سال‌های اولیه به او نه تنها نواختن بر روی کیبورد، بلکه آهنگسازی نیز آموزش داده می‌شد.
در سال 1787 بتهوون به وین رفت، جایی که با آهنگسازانی چون ولفگانگ آمادئوس موتسارت و یوزف هایدن آشنا شد. موتسارت به استعداد آهنگساز جوان پی برد و آینده بزرگی برای او پیش‌بینی کرد. با این حال، پس از بازگشت به بن، بتهوون با مشکلات مالی جدی روبه‌رو شد و تنها چند سال بعد دوباره به وین رفت تا برای همیشه در آنجا بماند.
بتهوون کار خود را به عنوان پیانیست و آهنگساز آغاز کرد. نخستین آثار او از سنت‌های موسیقی کلاسیک پیروی می‌کرد، اما به زودی او شروع به آزمایش کرد و عناصر و ایده‌های جدیدی را اضافه کرد. در آثار او می‌توان چندین مرحله کلیدی را شناسایی کرد:
جنبه مهمی از زندگی بتهوون، کاهش شنوایی او بود. در سن 30 سالگی او شروع به مشاهده مشکلات شنوایی کرد که منجر به افسردگی‌اش شد. با این حال، او به نوشتن موسیقی ادامه داد و به شنوایی درونی و ادراک تیز خود تکیه کرد. این مبارزه با بیماری بخشی از بیان هنری او شد.
بتهوون تأثیر عظیمی بر نسل‌های بعدی آهنگسازان گذارد، از جمله استادانی نظیر برامس، واگنر و چایکوفسکی. موسیقی او همچنان الهام‌بخش موسیقی‌دانان و شنوندگان در سراسر جهان است.
«موسیقی عالی‌ترین شکل هنر است و من تلاش می‌کنم آنچه را که غیرقابل زمان است خلق کنم.» — لودویگ وان بتهوون
لودویگ وان بتهوون برای همیشه در تاریخ به عنوان یک نبوغ که چهره موسیقی را تغییر داد و اثر ماندگاری در قلب مردم به جا گذاشت، باقی خواهد ماند. آثار او هنوز هم در سالن‌های کنسرت به صدا درمی‌آید و نسل‌های جدیدی از موسیقی‌دانان را الهام می‌دهد.