دانشنامه تاریخی
میکلانژ بواناروتی (1475-1564) یکی از برجسته‌ترین هنرمندان، مجسمه‌سازان و معماران دوره رنسانس است. آثار او تأثیر عمیقی بر توسعه هنر گذاشته و همچنان الهام‌بخش نسل‌های هنرمندان در سراسر جهان است. میکلانژ در کاپرس، ایتالیا، در خانواده‌ای از اشراف کوچک به دنیا آمد و از سنین پایین استعدادهای غیرعادی خود را در هنر نمایش داد.
در سن 13 سالگی، میکلانژ آموزش خود را در کارگاه نقاش دومنیکو گیرلاندایو آغاز کرد. استعداد او به سرعت مورد توجه قرار گرفت و او به شاگردی کارگاه مجسمه‌سازی درآمد، جایی که با مرمر کار می‌کرد و آناتومی انسان را مطالعه می‌کرد. در سال 1492، او به فلورانس نقل مکان کرد که این امر نقطه عطفی در حرفه‌اش بود.
میکلانژ به عنوان استاد مجسمه‌سازی شناخته می‌شود. آثار او، مانند "داوید" و "پیتا"، مهارت فوق‌العاده و درک عمیق از فرم انسانی را نشان می‌دهند. "داوید"، که بین سال‌های 1501 و 1504 ایجاد شد، نماد رنسانس کرده و یکی از بزرگ‌ترین آثار هنری تمام دوران‌ها به شمار می‌رود. در این اثر، میکلانژ از مرمر برای خلق تصویری واقعی از داوید جوان، که آماده نبرد با گالیات است، استفاده کرده است.
اگرچه میکلانژ به عنوان مجسمه‌ساز بیشتر شناخته می‌شود، او همچنین سهم بسزایی در نقاشی داشته است. کار او بر روی سقف کلیسای سیستین (1508-1512) یکی از معروف‌ترین نقاشی‌ها در تاریخ هنر به شمار می‌رود. نقاشی‌های دیواری که صحنه‌های کتاب مقدس را به تصویر می‌کشند، شامل "آفریدن آدم"، مملو از پویایی و درام بوده و تفکرات فلسفی عمیق و احساسات انسانی را منعکس می‌کنند. او بعداً همچنین دیواره‌ی محراب کلیسا را نقاشی کرد و "دادگاه نهایی" را خلق کرد که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های او به شمار می‌آید.
میکلانژ همچنین به عنوان یک معمار برجسته خود را نشان داد. کارهای او بر روی کلیسای سن پیتر در واتیکان بخشی مهم از معماری رنسانس به شمار می‌رود. او گنبد کلیسا را طراحی کرد که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای معماری آن زمان باقی مانده است. میکلانژ از عناصر کلاسیک استفاده کرد تا یک سازه هماهنگ و با شکوه خلق کند.
میکلانژ به خاطر سخت‌کوشی و تمایلش به کمال شناخته شده بود. او اغلب بر روی پروژه‌ها به صورت انفرادی کار می‌کرد که این موضوع نارضایتی برخی از حامیان او را که انتظار داشتند سریع‌تر پیش برود، برمی‌انگیخت. دنیای درونی او پیچیده بود؛ او عمیق‌ترین احساسات را در آثار خود بروز می‌داد، که این امر هنر او را بسیار شخصی و قابل شناسایی ساخت.
میکلانژ میراثی عظیم به جا گذاشت و تأثیر او بر هنر غیرقابل ارزیابی است. آثار او همچنان مورد مطالعه و تحسین قرار می‌گیرند و افکار و تکنیک‌های او هنوز هنرمندان را الهام می‌بخشند. او در سال 1564 در رم درگذشت، اما روح او در هر خط، هر پیچ و هر احساسی که در آثارش ثبت کرده زندگانی می‌کند.
میکلانژ بواناروتی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان در تاریخ بشر شناخته می‌شود. آثار او منعکس‌کننده روح انسانی است که به دنبال کمال و زیبایی می‌باشد. میراث او برای همیشه زنده خواهد ماند و نسل‌های جدید را به خلق آثار بزرگ هنری الهام می‌بخشد.