اسکیتها یک قوم باستانی هستند که در قلمرو کنونی قزاقستان، اوکراین و روسیه جنوبی زندگی میکردند. آنها دامدارانی کوچنده بودند و به خاطر جنگطلبی خود و همچنین توسعه فرهنگ منحصر به فردشان شناخته شدهاند. تاریخ اسکیتها بیشتر از هزار سال را شامل میشود، از قرن هشتم قبل از میلاد تا قرن سوم بعد از میلاد.
اسکیتها به احتمال زیاد از قبایل ایرانیزبان نشات گرفتهاند که به استپهای اوراسیا مهاجرت کردهاند. اولین ارجاعات به اسکیتها در خردهنوشتههای آشوری و نزد تاریخنگاران یونانی مانند هرودوت یافت میشود. آنها سرزمینهای وسیعی را از ولگا تا دریای سیاه اشغال کردند.
اسکیتها کوچنده بودند که این امر سبک زندگی آنها را تعیین میکرد. دامداری اساس اقتصاد آنها بود، اما آنها همچنین به کشاورزی و صنایع دستی مشغول بودند. فرهنگ اسکیتها دارای سطح بالایی از مهارت در کار با فلزات بود، به ویژه در ساخت زیورآلات طلا و سلاحها.
اسکیتها به خاطر هنر جنگآوری خود مشهور بودند. آنها از ارابههای سبک استفاده میکردند و سوارکاران ماهری بودند. تاکتیک نظامی آنها بر اساس تحرک سریع و حملات ناگهانی بود. اسکیتها هم با همسایگان و هم با دولتهای قدرتمندتری مانند ایران و یونان جنگیدند.
یکی از معروفترین درگیریها، مقاومت در برابر پادشاه ایرانی داریوش اول در قرن پنجم قبل از میلاد بود. اسکیتها با استفاده از تحرک و دانش از سرزمین، توانستند حمله ایرانیان را دفع کنند.
جامعه اسکیتی به صورت اتحادیههای قبیلهای سازماندهی شده بود که تحت رهبری سرکردهها قرار داشت. اگر چه اسکیتها دولت متمرکزی نداشتند، اما برای جنگ یا دفاع در برابر تهدیدات خارجی، اتحادهای موقتی ایجاد میکردند.
تا قرن سوم قبل از میلاد، اسکیتها به دلیل فشار قبایل کوچنده دیگر مانند سوارها و هونها شروع به از دست دادن موقعیتهای خود کردند. به دلیل درگیریهای داخلی و تهدیدات خارجی، فرهنگ اسکیتی به تدریج در قبایل جدید حل میشد، اما میراث آن در تاریخ منطقه ادامه دارد.
با وجود ناپدید شدن به عنوان یک قوم جداگانه، فرهنگ اسکیتی تأثیر چشمگیری بر نسلهای بعدی گذاشت. هنر، سنتها و آداب و رسوم آنها در یاد و خاطر ملل ساکن در سرزمینهای سابق اسکیتی حفظ شده است.
تاریخ اسکیتها یک فصل جذاب در تاریخ بشریت است. دستاوردهای آنها در زمینه نظامی، هنر و اقتصاد هنوز هم توجه محققان و تاریخنگاران را به خود جلب میکند. اسکیتها اثری ماندگار در تاریخ به جا گذاشتهاند و میراث فرهنگی آنها همچنان مورد توجه است.