دانشنامه تاریخی
جمهوری ونیز، که به عنوان سرنیسیم نیز شناخته می‌شود، یکی از قدرتمندترین و تأثیرگذارترین قدرت‌های دریایی در تاریخ قرون وسطی و اوایل دوره جدید بود. این جمهوری در قرن پنجم بر روی جزایر لاگون دریای آدریاتیک تأسیس شد و ونیز به مرکز تجاری و فرهنگی مهمی در اروپا تبدیل شد.
ونیض در شرایط بی‌ثباتی سیاسی ناشی از حملات بربرها به امپراتوری روم تأسیس شد. نخستین ساکنان به دنبال امنیت در جزایر باتلاقی بودند، جایی که در سال ۴۲۱ نخستین کلیسا تأسیس شد که آغاز شهر را مشخص کرد. در طی قرن‌های آینده، ونیز به عنوان یک مرکز تجاری مهم بین شرق و غرب توسعه یافت.
از قرن نهم، ونیز به طور فعال روابط تجاری خود را با شرق گسترش داد. بازرگانان ونیزی شروع به کنترل مسیرهای تجاری مهم کردند که به ثروت و رونق عظیم منجر شد. این شهر به خاطر کشتی‌ها و دریانوردان خود و همچنین توانایی خود در دیپلماسی و مذاکرات تجاری شناخته شد.
جمهوری ونیز دارای یک سیستم سیاسی منحصر به فرد بود. رئیس دولت دوجی بود که برای مدت زندگی خود انتخاب می‌شد. قدرت دوجی توسط شورای بزرگ که از نمایندگان آریستوکراسی تشکیل شده بود، محدود می‌شد. این امر تعادل قدرت را تضمین می‌کرد و از ظهور تادیل جلوگیری می‌نمود.
ونیض به یک مرکز مهم هنر و فرهنگ تبدیل شد و هنرمندان، معماران و دانشمندان را جذب کرد. آثار استادانی مانند تیتیان و تینتورتو به توسعه نقاشی ونیزی کمک کردند. معماری شهر، شامل بناهای معروفی مانند کلیسای سنت مارک و کاخ دوجی، به نمادهای قدرت ونیز و شکوه آن تبدیل شد.
با وجود قدرتش، ونیز در قرن‌های ۱۵ و ۱۶ با چالش‌های متعددی روبرو شد. رقابت با دیگر قدرت‌های دریایی مانند امپراتوری عثمانی و اسپانیا منجر به از دست دادن بسیاری از مسیرهای تجاری شد. در سال ۱۷۹۷، جمهوری ونیز به طور نهایی توسط ناپلئون حذف شد که پایان استقلال آن را نشان می‌داد.
با وجود افول، ونیز همچنان فرهنگ و معماری منحصر به فرد خود را حفظ کرده است. امروزه این شهر یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری در جهان است که میلیون‌ها بازدیدکننده را جذب می‌کند تا جاذبه‌های تاریخی آن را ببینند و از جو آن لذت ببرند.
تاریخ جمهوری ونیز، داستانی از قدرت، تجارت و فرهنگ است. با وجود زمان‌های دشوار و نوسانات سیاسی، ونیز اثری ماندگار در تاریخ به جا گذاشت و همچنان نسل‌ها را با زیبایی و میراث غنی خود الهام می‌بخشد.