دانشنامه تاریخی
در دهه 2020، جهان شاهد پیشرفت سریع فناوری بود که منجر به تغییرات اساسی در حوزه آموزشی شد. بیماری همه‌گیر COVID-19 کاتالیزوری برای گنجاندن مدارس الکترونیکی و آموزش دیجیتال شد که آموزش را در دسترس‌تر و انعطاف‌پذیرتر کرد.
با شروع بیماری همه‌گیر، مؤسسات آموزشی در سرتاسر جهان با نیاز به انتقال به آموزش از راه دور مواجه شدند. محدودیت‌های مربوط به فاصله اجتماعی مجبور کرد مدارس و دانشگاه‌ها به دنبال راه‌حل‌های جدیدی برای ادامه روند آموزشی باشند. این منجر به گسترش گسترده پلتفرم‌های آنلاین، کنفرانس‌های ویدئویی و منابع الکترونیکی شد.
مدارس الکترونیکی و آموزش دیجیتال مزایای زیادی برای دانش‌آموزان و معلمان فراهم می‌کنند. اول، انعطاف‌پذیری: دانش‌آموزان می‌توانند مطالب را در زمان و سرعت مناسب خود مطالعه کنند. دوم، دسترسی: آموزش برای کسانی که در مناطق دورافتاده یا کم‌برخوردار زندگی می‌کنند، در دسترس‌تر شده است.
علاوه بر این، دیجیتال‌سازی فرآیند آموزشی دسترسی به حجم عظیمی از منابع، از جمله کتابخانه‌های آنلاین، سخنرانی‌ها از استادان برتر و دوره‌ها از دانشگاه‌های جهانی را فراهم می‌کند.
در دهه 2020، استفاده فعال از فناوری‌های مختلف در فرآیند آموزشی مشاهده می‌شود. پلتفرم‌های آموزشی مانند Moodle، Google Classroom و دیگران به ابزارهای اصلی برای معلمان و دانش‌آموزان تبدیل شده‌اند. کنفرانس‌های ویدئویی مانند Zoom و Microsoft Teams امکان برگزاری کلاس‌ها در زمان واقعی را فراهم می‌کنند و شرایط تعامل بین دانش‌آموزان و اساتید را ایجاد می‌کنند.
علاوه بر این، استفاده از فناوری‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده افق‌های جدیدی را برای آموزش باز می‌کند و به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد که به صورت عمیق‌تر و تعاملی‌تر در فرآیند یادگیری غوطه‌ور شوند.
با وجود تمام مزایا، آموزش دیجیتال با مشکلات متعددی مواجه است. اول، نابرابری در دسترسی به فناوری و اینترنت همچنان یک مشکل معاصر است. بسیاری از دانش‌آموزان به دلیل کمبود تجهیزات لازم، قادر به شرکت در کلاس‌های آنلاین نیستند.
دوم، استفاده طولانی‌مدت از فناوری‌های دیجیتال می‌تواند منجر به خستگی و کاهش انگیزه در دانش‌آموزان شود. پیدا کردن تعادل بین روش‌های آموزشی سنتی و دیجیتال مهم است.
با توجه به روندهای رو به رشد، می‌توان پیش‌بینی کرد که مدارس الکترونیکی و آموزش دیجیتال جایگاه قابل توجهی در سیستم آموزشی آینده خواهند داشت. سیستم‌های هوش مصنوعی ممکن است به معلمان کمک کنند و عملکرد دانش‌آموزان را تحلیل کرده و مسیرهای آموزشی فردی را پیشنهاد دهند.
همچنین، به احتمال زیاد شاهد افزایش تعداد دوره‌های بین‌رشته‌ای خواهیم بود که به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد که نه تنها موضوعات سنتی را مطالعه کنند بلکه دانش را از حوزه‌های مختلف ترکیب کنند.
مدارس الکترونیکی و آموزش دیجیتال که در سال‌های اخیر به یک پدیده عمومی تبدیل شده‌اند، افق‌های جدیدی را برای آموزش گشوده‌اند. آنها انعطاف‌پذیری، دسترسی و تنوع روش‌های آموزشی را فراهم کرده‌اند. اما باید به چالش‌های موجود که نیاز به توجه و راه‌حل دارند، توجه کرد. در آینده وظیفه بهینه‌سازی فرآیندها و تضمین دسترسی برابر به دانش برای همه وجود دارد.