دانشنامه تاریخی
قرن بیستم یکی از مهم‌ترین دوره‌ها در تاریخ نروژ بود که شامل رویدادهای کلیدی بود که توسعه معاصر کشور را تعیین کردند. این قرن مشحون از تغییرات سیاسی و اجتماعی، تحول‌های اقتصادی و البته پیامدهای جنگ‌های جهانی بود. در این مقاله به بررسی مراحل اصلی تاریخ نروژ در قرن بیستم، تأثیر آن‌ها بر کشور و شکل‌گیری چهره معاصر آن خواهیم پرداخت.
در مرز قرن نوزدهم و بیستم، نروژ دوره‌ای از ثبات و رشد اقتصادی را تجربه می‌کرد. کشور به‌طور فعال صنعت و کشتی‌سازی را توسعه می‌داد و همچنین منابع خود مانند ماهی و چوب را صادر می‌کرد. یکی از رویدادهای مهم این دوره، دستیابی نروژ به استقلال کامل از سوئد در سال 1905 بود که به تقویت خودآگاهی ملی کمک کرد.
با شروع جنگ جهانی اول در سال 1914، نروژ به‌عنوان یک کشور بی‌طرف باقی ماند. با این حال، جنگ تأثیر قابل‌توجهی بر اقتصاد نروژ گذاشت، زیرا این کشور به تأمین‌کننده مهم کالاهایی مانند غذاهای دریایی و زغال‌سنگ تبدیل شد. کشتی‌های نروژی به‌طور گسترده‌ای برای حمل کالاها استفاده می‌شدند که به افزایش درآمدها و توسعه ناوگان تجاری منجر می‌شد.
با این حال، علی‌رغم منافع اقتصادی، جنگ همچنین به مشکلاتی منجر شد. بحران‌های غذایی و تورم به مسائل جدی برای مردم تبدیل شدند. اعتراضات اجتماعی و اعتصابات ناشی از فشار اقتصادی آغاز شد که پیش‌درآمد تغییرات آینده در ساختار سیاسی کشور بود.
پس از پایان جنگ جهانی اول، نروژ با پیامدهای رکود اقتصادی و ناآرامی‌های اجتماعی مواجه شد. طبقه کارگر به‌طور فعال سازماندهی شد و در دهه 1920 شاهد افزایش نفوذ جنبش‌های کارگری و احزاب سوسیالیستی بود. در سال 1930، نروژ قانون تأمین اجتماعی را تصویب کرد که گامی مهم در توسعه سیاست اجتماعی بود.
با این حال، ثبات سیاسی در معرض خطر بود. در اوایل دهه 1930، نروژ، همانند سایر کشورها، وارد رکود بزرگ شد که مشکلات اجتماعی و اقتصادی را تشدید کرد. به‌منظور پاسخ به دشواری‌های اقتصادی، دولت اصلاحاتی برای احیای اقتصاد و بهبود شرایط زندگی مردم آغاز کرد.
در سال 1939، جنگ جهانی دوم آغاز شد و نروژ دوباره در مرکز درگیری قرار گرفت. در آوریل 1940، آلمان نازی نروژ را اشغال کرد که آغاز یک دوره پنج ساله رژیم اشغالگری خشونت‌آمیز بود. اشغال به خسارات قابل توجهی برای کشور، هم از نظر انسانی و هم اقتصادی منجر شد.
در طول اشغال، مقاومت نروژی به‌طور فعال علیه اشغالگران نازی می‌جنگید. شهروندان در اقدامات خرابکارانه شرکت کرده، اطلاعات جمع‌آوری کرده و به متفقین کمک می‌کردند. این دوره یک مرحله مهم در شکل‌گیری وحدت ملی و مقاومت بود.
پایان جنگ در سال 1945 به آزادی نروژ و آغاز کارهای بازسازی منجر شد. پس از جنگ، کشور با نیاز به احیای اقتصاد و زیرساخت‌های اجتماعی و همچنین بازگشت به زندگی مسالمت‌آمیز مواجه بود.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، نروژ از دوره‌ای از بازسازی عبور کرد. دولت اصلاحات زیادی را برای احیای اقتصاد، بهبود زیرساخت‌های اجتماعی و ایجاد رفاه آغاز کرد. نروژ در سال 1945 به‌عنوان عضو سازمان ملل متحد پذیرفته شد و به‌طور فعال در سیاست بین‌المللی شرکت کرد.
در دهه‌های 1950 و 1960، نروژ شاهد یک رونق اقتصادی بود که به‌دلیل کشف میادین جدید نفت و گاز بود. توسعه صنعت نفت به عنوان موتور اصلی اقتصاد عمل کرد و صادرات حامل‌های انرژی منجر به افزایش قابل توجهی در درآمدهای دولتی شد.
برنامه‌های اجتماعی به‌منظور تأمین رفاه اجتماعی همه‌جانبه به‌کار گرفته شدند که نروژ را به یکی از کشورهای با سطح بالای زندگی تبدیل کرد. آموزش، بهداشت و خدمات اجتماعی برای همه شهروندان در دسترس قرار گرفت که به تقویت ثبات اجتماعی کمک کرد.
نروژ به‌طور فعال در امور بین‌المللی شرکت کرد و از صلح و همکاری حمایت کرد. این کشور در سال 1949 به‌عنوان عضو ناتو پذیرفته شد و به توسعه روابط با اتحادیه اروپا ادامه داد، هرچند که در رفراندوم‌های سال‌های 1972 و 1994 از عضویت در آن انصراف داد. نروژ به‌دنبال نقشی فعال در عملیات صلح‌ساز و کمک‌های بین‌المللی بود که تعهد خود را به ایده‌های صلح و ثبات تأکید کرد.
قرن بیستم زمان توسعه فرهنگی پرشوری در نروژ بود. ادبیات، موسیقی، تئاتر و هنرهای تجسمی نیروی جدیدی گرفتند. نویسندگان نروژی، مانند کنت گامسون و سیگرید اونست، توجه بین‌المللی را جلب کردند. نروژ همچنین به‌دلیل کارگردانان خود که شروع به ساخت فیلم‌هایی در سطح بین‌المللی کردند، مشهور شد.
میراث فرهنگی کشور، شامل فولکلور و سنت‌ها، پایه‌گذاران هویت نروژی شد. توسعه مؤسسات آموزشی به شکل‌گیری نسل جدیدی کمک کرد که به‌طور فعال در زندگی فرهنگی کشور شرکت کرد.
قرن بیستم برای نروژ زمان تغییرات عمده بود. کشور از جنگ‌ها، مشکلات اقتصادی و تغییرات اجتماعی عبور کرد، اما توانست هویت خود را حفظ کرده و ارزش‌های دموکراتیک را تقویت کند. نروژ در مرحله کنونی به یکی از پایدارترین و ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل شده و راه آن در قرن بیستم ابزاری مهم برای یادآوری است که چگونه یک ملت می‌تواند بر دشواری‌ها غلبه کرده و آینده‌ای بهتر بسازد.