دانشنامه تاریخی
عصر استعماری رواندا دوره‌ای از اواخر قرن نوزدهم تا سال 1962 را در بر می‌گیرد، زمانی که این کشور استقلال خود را به دست آورد. این دوره با مداخله خارجی، مدیریت استعمار و تغییرات اجتماعی و سیاسی قابل توجهی مشخص می‌شود. تأثیر قدرت‌های اروپایی، به ویژه آلمان و بلژیک، تأثیر عمیقی بر فرهنگ، ساختارهای اجتماعی و روابط قومی در رواندا گذاشته و ارثیه‌ای به جا گذاشته که هنوز هم احساس می‌شود.
علاقه اروپایی‌ها به رواندا در اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. در سال 1884، آلمان از ایجاد آفریقای شرقی آلمان خبر داد که شامل سرزمین‌های کنونی رواندا و تانزانیا بود. در این زمان، پادشاهی رواندا به‌عنوان یک دولت متمرکز وجود داشت و ر rulersس محلی روابط تجاری سودمندی با کشورهای همسایه برقرار کرده بودند. اما منافع خارجی نقشه سیاسی منطقه را تغییر داد.
استعمارگران آلمانی از ساختار اجتماعی موجود در رواندا استفاده کردند که برتری شوونیست‌های توتسی را تضمین می‌کرد. آلمانی‌ها پادشاهان و سران قبیله را منصوب کردند که منافع آنها را تأمین کنند و به آنها اجازه می‌داد تا منابع و جمعیت محلی را کنترل کنند. اما این سیستم حکومتی ناپایدار بود و به زودی دستخوش تغییرات شد.
مدیریت آلمانی در رواندا نسبتا کوتاه مدت بود، اما برخی جنبه‌های کلیدی را تعیین کرد که پایه‌گذاران حکومت استعمار بعدی شد. در سال 1890، پس از امضای توافقنامه‌ای بین آلمان و بریتانیا، رواندا به مستعمره آلمان تبدیل شد. سیاست استعماری شامل استفاده از مقامات محلی و حفظ سیستم مدیریت سنتی بود، اما در عین حال، الزامات مالیاتی جدیدی معرفی گردید که نارضایتی جمعیت محلی را به همراه داشت.
در این زمان، توسعه شدید کشاورزی، به‌ویژه قهوه، آغاز شد که به یک کالای صادراتی مهم تبدیل شد. این منجر به ایجاد مزارع جدید و نیاز به نیروی کار شد که به نوبه خود تنش‌های اجتماعی بین هوتوها و توتسی‌ها را تشدید کرد. استفاده از کارهای فشرده به یک عامل تنش جدید در جامعه تبدیل شد.
جنگ جهانی اول که در سال 1914 آغاز شد، تأثیر زیادی بر سرنوشت رواندا داشت. آلمان شکست خورد و در سال 1916، نیروهای بلژیکی کشور را تصرف کردند. به دنبال پیمان ورسای در سال 1919، رواندا تحت اداره بلژیک قرار گرفت که ادامه به استفاده از سیستم قدرت موجود پرداخت، اما تدابیر کنترلی اضافی را معرفی کرد.
مدیریت بلژیکی تفاوت‌های اجتماعی را افزایش داد و هویت‌های قومی را رسمی کرد. در سال 1933، سیستم شناسایی بر اساس قومیت معرفی شد که تقسیمات اجتماعی بین هوتوها و توتسی‌ها را تثبیت کرد. بلژیکی‌ها توتسی‌ها را در موقعیت‌های کلیدی مدیریتی منصوب کردند که احساس تبعیض را در میان هوتوها افزایش داد و نارضایتی بیشتری به وجود آورد.
تحت حکومت بلژیک، تغییرات قابل توجهی در ساختار اجتماعی رواندا به وقوع پیوست. سیستم مدیریت ثابت ماند، اما وابستگی به اداره مستعمراتی افزایش یافت. بلژیکی‌ها به توسعه کشاورزی ادامه دادند و بر روی قهوه تأکید کردند که محصول صادراتی اصلی کشور شد. این منجر به افزایش درآمدهای اداره مستعمراتی شد، اما همچنین استثمار جمعیت محلی را تشدید کرد.
در این زمان، مهاجرت جمعیت به دلیل نیاز به کار در مزارع و کشاورزی آغاز شد. بسیاری از هوتوها مجبور به ترک زمین‌های خود و کار در مزارع تحت کنترل توتسی‌ها شدند که تنش اجتماعی را افزایش داده و تنش‌ها بین این گروه‌های قومی را تشدید می‌کرد. توسعه اقتصادی تأمین‌شده توسط بلژیکی‌ها به هزینه مردم محلی انجام می‌گرفت که یکی از علل منجر به درگیری‌های آینده بود.
در دهه 1950، رشد جنبش ناسیونالیستی در رواندا آغاز شد که نتیجه فقط نارضایتی اجتماعی و اقتصادی نبود، بلکه تحت تأثیر روند جهانی استقلال‌طلبی نیز بود. در این زمان، احزاب سیاسی متعددی ظهور کردند که شروع به ترویج ایده استقلال و برابری برای همه شهروندان، بدون توجه به تعلقات قومی، کردند.
به‌عنوان واکنش به ناسیونالیسم فزاینده، بلژیکی‌ها شروع به انجام اصلاحاتی کردند که هدف آن ایجاد مشارکت بیشتر هوتوها در زندگی سیاسی بود. با این حال، این اصلاحات معمولاً ناکارآمد بودند و فقط تضادهای موجود را تشدید کردند. تا سال 1960، خشونت و اعتراض‌ها کشور را فراگرفت و پیش‌درآمد وقایع فاجعه‌بار آینده بود.
در سال 1962، رواندا به‌طور رسمی استقلال خود را از بلژیک به دست آورد، اما این رویداد آغاز مرحله جدیدی در تاریخ آن با پرچم‌های تهاجمی و خشونت بود. پس از استقلال، مبارزه سیاسی بین هوتوها و توتسی‌ها به اوج خود رسید که در نهایت منجر به نسل‌کشی در سال 1994 شد. ارثیه عصر استعماری و تغییرات اجتماعی که در این زمان به وقوع پیوسته است، کاتالیزورهای فاجعه‌های آینده شدند که اثری نامحسوس بر حافظه مردم به جا گذاشت.
عصر استعماری در رواندا زمانی برای تغییرات و تضادهای مهم بود که تأثیر عمیقی بر تاریخ آن گذاشت. مداخله خارجی، تغییرات اجتماعی و اقتصادی و همچنین رسمی شدن اختلافات قومی، شرایطی را برای درگیری‌هایی که برای چندین دهه کشور را تحت تعقیب قرار خواهند داد، ایجاد کرد. درک این عصر برای تجزیه و تحلیل مسائل و چالش‌های معاصر رواندا ضروری است.