دانشنامه تاریخی
الینور روزولت (1884-1962) شخصیت برجسته‌ای است که سهم بزرگی در توسعه حقوق بشر، عدالت اجتماعی و گسترش نقش زنان در جامعه داشت. به عنوان همسر سی و دومین رئیس‌جمهور ایالات متحده، فرانکلین دلانو روزولت، الینور دیگر صرفاً «بانوی اول» نبود و به یک فعال اجتماعی واقعی تبدیل شد، که ابتکارات او همچنان الهام‌بخش مردم در سرتاسر جهان است.
الینور روزولت در 11 اکتبر 1884 در نیویورک در یک خانواده معروف و ثروتمند به دنیا آمد. با وجود خوشبختی ظاهری، کودکی الینور دشوار بود: در 8 سالگی مادرش را از دست داد و دو سال بعد پدرش را. او تحت سرپرستی مادربزرگش بزرگ شد که فردی سخت‌گیر و مقتدر بود.
در دوران نوجوانی، الینور تحصیلات خود را در اروپا دریافت کرد، جایی که در مدرسه آلن‌سوود به رهبری ماری سووستری تحصیل کرد، که به خاطر نظرات پیشرو و تمایلش به پرورش تفکر مستقل در دانش‌آموزانش مشهور بود. در همین جا، الینور اعتماد به نفس پیدا کرد و اولین ایده‌ها را درباره عدالت اجتماعی و برابری شکل داد.
در 1905، الینور با یکی از بستگان دورش، فرانکلین دلانو روزولت ازدواج کرد. این ازدواج نه تنها یک مسأله شخصی بلکه یک اتحاد سیاسی نیز بود. فرانکلین به سرعت در سکوهای سیاسی بالا می‌رفت و الینور نقش مهم‌تری را ایفا می‌کرد و او را در تلاش‌های سیاسی‌اش حمایت می‌کرد.
در 1921، فرانکلین به بیماری پولیو مبتلا شد و الینور مسئولیت‌های قابل توجهی را بر عهده گرفت. او به عنوان مشاورش عمل کرد و در زمان‌های دشوار او را حمایت کرد و به او در ادامه فعالیت سیاسی‌اش کمک کرد. در این دوران، او به طور فعال در امور عمومی شرکت کرد و اولین مهارت‌های فعالیت عمومی را به دست آورد.
در 1933، فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور ایالات متحده شد و الینور به بانوی اول تبدیل شد. اما نقش او اصلاً رسمی نبود. او به بازدید از گروه‌های کاری پرداخت، در سراسر کشور سفر کرد و با آمریکایی‌های عادی ملاقات کرد، در تلاش برای درک مشکلات و نیازهای آن‌ها. او به «گوش‌ها و چشم‌های» رئیس‌جمهور تبدیل شد و او را از آنچه در محل‌ها می‌گذشت آگاه کرد.
الینور در ابتکارات اجتماعی به طور فعال شرکت کرد. او از برنامه‌هایی که به فقرا و بیکاران کمک می‌کرد هواداری کرد و از حقوق زنان و کودکان دفاع کرد. او به طور منظم افکار خود را در ستونی در روزنامه تحت عنوان «روز من» منتشر می‌کرد، جایی که دیدگاه‌هایش را درباره مسائل اجتماعی و سیاسی روز به اشتراک می‌گذاشت.
پس از مرگ فرانکلین در 1945، الینور از فعالیت‌های اجتماعی دست نکشید. رئیس‌جمهور هری ترومن به او پیشنهاد داد تا نماینده ایالات متحده در سازمان ملل متحد شود. در این سمت، او کمیسیون حقوق بشر را هدایت کرد و نقش کلیدی در تهیه و تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در 1948 داشت.
الینور به طور صادقانه به برابری و حقوق هر انسانی، صرف نظر از نژاد، مذهب یا جنسیت اعتقاد داشت. تلاش‌های او در سازمان ملل نقش بسزایی در ترویج اصول دموکراسی، صلح و انسانیت در سرتاسر جهان داشت.
الینور تا آخرین روزهای عمر خود به کار ادامه داد. او کتاب نوشت، سخنرانی کرد، در کمپین‌های اجتماعی شرکت کرد و همیشه به اصول خود وفادار ماند. در سال‌های آخر زندگی‌اش، او بر مبارزه برای حقوق آفریقایی‌تباران و زنان و همچنین حمایت از جوانان تمرکز کرد.
الینور روزولت در 7 نوامبر 1962 درگذشت. مرگ او برای جهان یک فقدان بود، اما ایده‌ها، افکار و دستاوردهای او هنوز زنده‌اند. او یکی از بزرگ‌ترین زنان قرن بیستم محسوب می‌شود و میلیون‌ها نفر را که برای برابری و عدالت اجتماعی مبارزه می‌کنند، الهام می‌بخشد.
الینور روزولت میراث بزرگی بر جای گذاشت و بر جنبه‌های مختلف سیاست اجتماعی مدرن تأثیر گذاشت. زندگی و فعالیت‌های او نمونه روشنی از شجاعت، استقامت و وفاداری به حقوق بشر است. به عنوان یک فعال اجتماعی، او عمر خود را به خدمت به مردم اختصاص داد و سهم بزرگی در تأمین برابری و عدالت داشت.
عبارت معروف او — «هیچ کس نمی‌تواند شما را احساس حقارت کند مگر با رضایت شما» — به نماد فلسفه زندگی او تبدیل شده است. و امروز، الینور روزولت هنوز یک شخصیت الهام‌بخش است و الگویی برای همه کسانی است که به دنبال عدالت و تغییر هستند.