دانشنامه تاریخی
یوهان کپلر (۱۵۷۱-۱۶۳۰) — یک ستاره‌شناس، ریاضی‌دان و ستاره‌شناس برجسته آلمانی است که به خاطر کشفیات انقلابی خود در زمینه ستاره‌شناسی شناخته شده است. او بنیان‌گذار مکانیک سماوی و یکی از اولین کسانی بود که قانون جاذبه جهانی را به صورت علمی پایه‌گذاری کرد.
کپلر در تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۵۷۱ در اشتوتگارت، در یک خانواده پروتستان به دنیا آمد. پدرش سرباز و مادرش خانه‌دار بود. از سنین پایین، کپلر علاقه زیادی به علم، به‌خصوص ریاضی و ستاره‌شناسی نشان داد. او در دانشگاه توبینگن تحصیل کرد، جایی که استادش ستاره‌شناس برجسته میکائیل مستلین بود.
در سال ۱۵۹۴، کپلر به عنوان دستیار تیخو براهه، ستاره‌شناس مشهور دانمارکی که مشاهدات وسیعی از حرکت سیارات جمع‌آوری کرده بود، مشغول به کار شد. پس از مرگ براهه در سال ۱۶۰۱، کپلر داده‌های او را به ارث برد و به کار ادامه داد و به دنبال الگوهایی در حرکت سیارات بود.
یکی از مهم‌ترین سهم‌های کپلر در ستاره‌شناسی، سه قانون او از حرکت سیارات است:
کپلر نه‌تنها به ستاره‌شناسی، بلکه به فلسفه نیز می‌پرداخت. او به این باور بود که کیهان بر اساس طرحی الهی سازماندهی شده و ریاضی زبانی است که می‌توان از طریق آن این طرح را درک کرد. کپلر همچنین معتقد بود که مطالعه طبیعت به نزدیک‌تر شدن به خدا کمک می‌کند.
"ریاضی کلید فهم کیهان است." — یوهان کپلر
در سال ۱۶۱۲، کپلر به لینتس نقل مکان کرد و به تحقیقات خود ادامه داد. او آثار زیادی منتشر کرد که از جمله آن‌ها "نجوم نوین" و "هارمونی جهان" است. در سال ۱۶۳۰، او بیمار شد و در ۱۵ نوامبر درگذشت.
میراث کپلر بسیار بزرگ است. قوانین او پایه‌گذار کشفیات نجومی آینده، از جمله کارهای فیزیک نیوتنی بودند. کپلر به عنوان یکی از بنیان‌گذاران ستاره‌شناسی علمی شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر توسعه علم داشته است.
یوهان کپلر شخصیتی است که برای همیشه در تاریخ علم باقی می‌ماند. آثار او پایه‌گذار نسل‌های بعدی دانشمندان و گشایش افق‌های جدید در درک کیهان بوده است. کپلر نه تنها یک ستاره‌شناس، بلکه فلسفی بود که تلاش کرد هارمونی کیهان را درک کند.