கடவுள் நூலகம்
ஆஸ்திரேலியா, மற்ற நாடுகளை போலவே, ஆவண சான்றுகளை எளிதில் உணர்த்தும் சர்வதேசத்தை கொண்டுள்ளது. இந்த ஆவணங்கள் ஒரு அஞ்சலிக்கு ஒரு வம்சத்தை காலப்பகுதியில் புரிந்து கொள்ள உதவுகிறது, அதன் கலாச்சாரம் மற்றும் சட்டமான முறை. ஆஸ்திரேலிய வரலாற்று ஆவணங்கள் காலனிகரிப்பு, இனப்படுகொலை உரிமைகள், குடிமக்கள் சுதந்திரம் மற்றும் நாட்டின் நிர்வாக சுழற்சிகளை பிரதிபலிக்கின்றன. இந்த கட்டுரையில், நாட்டின் வரலாற்றில் முக்கியக் கோடாப் பபோலுக்கு சிறந்த ஆவணங்களைக் குறித்து பார்வையிடுவோம்.
ஆஸ்திரேலியாவில் ஐரோப்பியர்கள் குடியேறும்போது, பிரிட்டன் அரசாங்கம் நில அளவீடு மற்றும் குடியேறுதல்தாள்களுடன் ஒப்பந்தங்களை மேற்கொண்டது. இந்த ஆவணங்கள் நிலத்தைப் பிரயோகிப்பதற்கான விதிமுறைகளை மற்றும் குடியேறியவர்களின் கிராட்சிக்கு முன் இருப்பதை வரையறுப்பவை. நில அதிகரிப்புகள் முதன்மை குடியேறுதல்களை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கை வகிக்கின்றன மற்றும் நிலக் கொள்கையின் கட்டமைப்புக்கு அடிப்படையாகின்றன, இது பின்னர் ஆஸ்திரேலியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சியில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
1869 இல், விக்டோเรีย அரசு, ஆபரிகின்களின் வாழ்க்கையை கட்டுப்படுத்துவதற்கான சட்டம் ஏற்றுக்கொண்டது. இந்த சட்டம் அரசாங்கத்திற்கு சில இடங்களில் ஆபரிகின்களை உள்ளிடுவதற்கான அதிகாரத்தை வழங்கியது, இது அவர்களின் உற்சாகம் மற்றும் சுயாதீனத்தைக் குறுக்கவைத்துள்ளது. இன பேச்சு சட்டம் பின்னர் "செயற்கை கொள்கை" என்ற பெயரில் அறியப்பட்ட ஒரு அரசாங்கக் கொள்கைக்கு அடிப்படையாக அமைகிறது, இது வெளிநாட்டுப் பாதுகாப்புக் குரல்களை உயிருக்கொண்டு நாட்களில் மீண்டும் முடிந்த Rightsமைப்பு.
ஆஸ்திரேலிய அரசமைப்பு சட்டம், 1900 இல் பிரிட்டன் பர்லாமண்டில் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டது, நாட்டின் தற்பிக்கைய சட்ட அமைப்பினைப் பயன்படுத்தி முக்கியமான ஆவணம் ஆகும்படி விளங்குகிறது. இந்த ஆவணம் 1 ஜனவரி 1901இல் செயலுக்கு வந்தது மற்றும் ஆஸ்திரேலிய காலனிகளுக்கு ஒரே சட்டத்தொகுப்பான கட்டமைப்பை உருவாக்கியது. விளைவாக, ஆஸ்திரேலிய அரசு உரிமையுள்ள மன்றத்தை பெற்றது, இது பின்னர் தனது சொந்த சட்ட அமைப்பினைப் வளர்க்கும் வாய்ப்பை வழங்கியது.
ஆஸ்திரேலிய அரசமைப்பில் ஆபரிகின்களின் உரிமைகள், பெண்களின் நிலை மற்றும் மற்ற அம்சங்களை வீழ்த்துவதற்கான திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டது. எடுத்துக்காட்டாக, 1967 இல், மக்கள் தீர்மானம் உறுப்பினர்களால் கொள்கையின் பரிமாற்றத்தின் முனைகோட்டை அடுக்குகிறது. அரசு பொது முன்கோபிடிகளை கையாளும் வரையறுப்புகளை பெற்று உரிமைகள் மற்றும் சுதந்திரங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது.
1965 இல், ஆபரிகினர்களின் உரிமைகளுக்கான அரசியல்வாதி மற்றும் செயற்பாட்டாளர் வின்செண்ட் லிங்காரி, நாட்டின் வடக்கு பகுதிகளில் உள்ள மங்கிய ஆபரிகினர்களின் எதிர்ப்பு மீது போராட்டத்தை நடத்தினார். இதற்கான விளைவாக, அரசு ப்ரிங்டன் அறிக்கையை வெளியிட்டது, இது ஆபரிகினர்களின் வாழ்வதற்கான மற்றும் வேலை செய்யும் நிலைமைகளை மேம்படுத்துவதற்கான தேவையை ஒத்துக்கொண்டது. இந்த ஆவணம், சமூக மற்றும் சட்ட உறுப்புகளில், ஆபரிகினர்களின் உரிமைகளை பாதுகாப்பதற்கான மாற்றங்கள் இவன்கருத மருத்துவமனைகளுக்கான அடிப்படையாக அமைந்தது.
இனம் அடிப்படையில் வேறுபாடு எதிர்ப்பு சட்டம் 1975 இல் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது மற்றும் இன அடிப்படையில் வேறுபாடுகளை தடுக்கிறத. இந்த ஆவணம் ஆபரிகினர்களுக்கான புரிதலுக்கு எழுச்சி அளிக்கும் முக்கியமான பங்கு வகிக்கின்றது. இந்த சட்டம் ஆஸ்திரேலியாவின் இன மற்றும் கலாச்சாரக் கூட்டுத்தொகுப்புகளை பாதுகாத்து குறியீட்டமான தானியங்கி சமுதாயத்தை உருவாக்க உதவி செய்தே.
1993 இல், ஆபரிகினர்களின் நில உரிமைகள் சட்டம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது, இது ஆபரிகினர்களின் நிலத்திற்கான உரிமைகளை ஒப்புக்கொள்கிறது மற்றும் அவர்களின் கலாச்சார மற்றும் வரலாற்றுப் பாதுகாப்பிற்கான நிலங்களைப் பின் காணும் உரிமைகளை வழங்கியது. இத்தகைய சட்டம், மாபோவுக்கு எதிராக நிலங்கள் வழக்கத்தில் நிறுவப்பட்டது, அதிகாரபூர்வமாக ஆபரிகினர்களின் பாரம்பரியமான நிலங்களின் உரிமை தனியாக ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. ஆபரிகினர்களின் நில உரிமைகள் குறிக்கோலீல் ஆஸ்திரேலிய சமூகத்தின் ஒரு புனிதத்தில் அச்சும்மாற்றிக்கை மற்றும் அவர்களின் பண்பு மற்றும் உறுதிகள் დამணுக் கொண்டது.
1902 இல், ஆஸ்திரேலியா பெண்களுக்கு மத்திய தேர்தல்களில் வாக்குமூலம் செய்யும் உரிமையை வழங்கிய உலகின் முதன்மை நாடுகளில் ஒன்றாக திகழ இருந்தது. ஆவணத்தின் சட்டம், பெண்களுக்கு வாக்குறுதி வழங்குவதற்கான முந்தைய கையெழுத்தின் அடிப்படையில் அதன் அனைத்து சமுதாயங்களில் நிலத்தைப் பற்றிய மிக முக்கியமான அடிப்படையை உறுதிப்படுத்தியது. ஆஸ்திரேலிய பெண்கள் வாக்களிக்கும் உரிமைகளை மட்டுமல்லாமல், பாராளுமன்றத்தில் போட்டியிட அன்னியங்களை பெற்றனர், இது பின்னர் மீண்டும் பெண்களை நாட்டின் அரசியல் வாழ்க்கையில் அதிகமாக ஈடுபடுத்தியது.
1962 இல், ஆபரிகினர்களே மத்திய தேர்தல்களில் வாக்களிக்கும் உரிமையை பெற்றனர். இந்த நிகழ்வு ஆஸ்திரேலிய வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான நிகழ்வாகும், ஏனெனில் அதனால் ஆபரிகினர்களிற்கு நாட்டின் அரசியல் வாழ்க்கையில் பங்கு பெற உரிமை கிடைத்தது. ஆரம்பத்தில் ஆபரிகினர்கள் வாக்களிக்க வேண்டியது அவசியமில்லை, பின்னர் இந்த உரிமை அனைத்து ஆஸ்திரேலிய குடிமக்களுக்கு கட்டாயமாக இருந்தது, பிடித்தினகட்கு ஆனது.
2008 இல், ஆஸ்திரேலிய பிரதமர் கெவின் ராட், ஆபரிகினர்களின் வழக்கமான அரசியல் உயிரின் பின் நகரங்களை நிலைக்கிழமை செய்யும் அதே பெட்டகத்தின் உணர்த்துவதற்காக, ஆபரிகினர்களுடன் உதவிக்குறிப்பு வழங்கிய ஒரு மன்னிப்பனை முடிந்தது. இந்த மன்னிப்பு ஆபரிகினர்களுக்கு மீது சமரசம் மற்றும் இன்றைய சட்டங்களை மீண்டும் மீண்டும் பந்தயம் செயல்படுத்துவதற்கான மென்மையானது.
2017 இல், ஆஸ்திரேலிய ஆபரிகினர்களின் பிரதிநிதிகள் உல்ரு மனநிலைப் பேசலை முன்வைத்தனர், இது காரணமான அரசாங்கத்தின் மறுப்பு போலீச்மோச தொடர்பளைகளை அங்கீகாரம் பெறுவது என்பது சொல்லப்பட்டுள்ளது. இந்த மனநிலையின் செயலாக்கத்தின் அகவர்த்தின் செல்வாக்கத்து அதிகமாகவும் பொது அட்டவணையை உருவாக்குவதற்கான முக்கிய இடமாக மையமாகிறது, மற்றும் இது தற்போதும் completamente இயக்கமாகவோ, பேச்சில் பங்கேற்க வேண்டும்.
ஆஸ்திரேலிய வரலாற்று ஆவணங்கள், நாடு எப்படி பரிமாணமாக்கப்பட்டு மற்றும் ஒருங்கிணைந்த மற்றும் வலிமை வாய்ந்த தேசத்தில் பிறந்தன என்பதை மானில் அடிப்படையாகக் கூறும் மூட்டுகளாகக் காணப்படுகிறது. காலனிக்கும் வரலாற்றிலும் இருந்திருப்பதை தொகுத்து, மனித உரிமைகள் மற்றும் ஆபரிகினர்களின் உரிமைகள் குறித்த சட்டங்கள் வரை, இவை ஆஸ்திரேலிய சமூகத்திற்கான டிகோட்டின் மக்கள் அமைப்பு மரியாதையுடனும் வருத்தம் செய்யும் அவர்கள் பிரத்தியேகம் மறுக்கும் என்பதுடன் அவற்றின் அடிப்படைகளை உறுதி செய்கின்றன. அவை ஆஸ்திரேலியாவின் எதிர்கால வளர்ச்சிக்கு அடிப்படையாகச் செயற்கையாக வெளிப்படும் மற்றும் கலாச்சார மற்றும் சட்ட அமைப்புகளின் மேன்மை தொடர்பிலாக அவசியத்தையும் முன்னெடுக்கும்.