చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
మలేషియాకు స్వాతంత్య్రం దారిగా వెళ్ళడం ఒక పొడవైన మరియు కష్టమైన ప్రక్రియ, ఇది కొన్ని దశాబ్దాలను కవర్ చేస్తుంది. ఇది ఉపనివేశీయ దేశాలపై పోరాటం, జాతీయ చైతన్యం పెరుగుదల మరియు వివిధ జాతి సమూహాల స్వాయత్తత కోసమైన ఆకాంక్షలను చేర్చింది. ఈ వ్యాసంలో, ఈ చారిత్రాత్మక ప్రక్రియ యొక్క కీలక దశలు, ప్రధాన వ్యక్తులకు ప్రభావాలు మరియు ముఖ్యమైన సంఘటనలను పరిశీలించబోతున్నాం.
మలేషియాలో జాతీయ ఉద్యమం 20 శతాబ్ది ప్రారంభంలో అభివృద్ధి చెందింది, అక్కడ స్థానిక మేధావులు మరియు నాయకులు మలేషియర్ల హక్కుల కోసం పోరాటం అవసరాన్ని గుర్తించారు. మలయ సంస్థ (Malayan Union) 1946లో స్థాపించబడడం ఒక ముఖ్యమైన దశగా మారింది, ఇది రాజకీయ మార్పులకు దారితీసింది. ఈ సమాఖ్య స్థానిక జనాభా యొక్క సాగు మరియు అభిప్రాయాలను ప్రతిబింబించే రాజకీయ వ్యవస్థ ఏర్పడడానికి మార్గం ఇచ్చింది.
1946లో, స్థానికుల హక్కులపై నిలబడే మరియు కొత్త రాజకీయ వ్యవస్థలో వారి స్థానం కోసం కూడికగా మలయ ఇస్లామిక్ లీగ్ (Parti Kebangsaan Melayu Malaya, PKMM) మొదటి రాజకీయ పార్టీగా స్థాపించబడింది. ఇది వివిధ జాతి సమూహాల ఆసక్తులను ప్రతిబింబించే అనేక రాజకీయ పార్టీల ఏర్పాటుకు ప్రాతిపదికగా మారింది, ఇందులో మలయ జాతీయ సమాఖ్య (UMNO) మరియు భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ (Indian National Congress) ఉన్నాయి.
1939లో మొదలైన రెండవ ప్రపంచ యుధ్ధం, మలేషియన్ రాజకీయాలకు ప్రాముఖ్యం సంతరించుకుంది. జపాని ఆక్రమణ (1942-1945) బిగ్రెష్ ప్రభావాన్ని అవలంబిస్తూ, జాతీయవాద అనుభూతులకు ప్రేరణ ఇచ్చింది. ఉనికిని అనుభవించిన స్థానికులు, వారు ఉపనివేశీయ అధికారాన్ని లేకుండా తమ దేశాన్ని నిర్వహించగల గణనను తెలుసుకున్నారు.
యోధాకు తర్వాత, అనేక మలేషియర్లు ఉపనివేశీయ విధానాలపై అసంతృప్తి వ్యక్తపరచడం ప్రారంభించారు. 1945లో ఒక మొత్తం స్వాతంత్య్రాన్ని కోరుతూ మలయ కూలీ పార్టీ స్థాపించబడింది. ఈ భావనలు విశాలమైన నిరసన మరియు సమ్మెలను సృష్టించి, బిగ్రెష్ ప్రభుత్వం తన విధానాన్ని పునఃపరిశీలించనిస్తుంది.
1946లో బ్రిటిష్ కూటమి మలయ యూనియన్ను ఏర్పరచడానికి ప్రయత్నించారు, ఇది బ్రిటీష్ నియంత్రణ కింద అన్ని మలయ రాష్ట్రాలను కలుపుతుంది. కానీ ఈ ప్రాజెక్ట్ స్థానిక జనాభా పెద్ద ప్రతిఘటనతో నడిచింది. 1948లో కొత్త నిర్మాణం మలయ రాష్ట్రాల సంఘం రూపం దాల్చింది, ఇది స్వాయత్తత వైపు ఒక తేలికను ఇవ్వలేదు.
1949లో రాజకీయ పరిస్థితుల మార్పులకు ప్రతిస్పందనగా మలయ జాతీయ సమాఖ్య (UMNO) స్థాపించడం జరిగింది, ఇది స్వాతంత్రం కోసం పోరాటంలో కీలక పాత్ర పోషించింది. UMNO నాయకుడు టుంకు అబ్దుల్ రహ్మాన్ దేశంలో అత్యంత ప్రభావశీల నాయకులలో ఒకరిగా మారాడు మరియు మలయ జాతీయత్వానికి ప్రతీకగా నిలిచాడు.
1950లో, ప్రపంచమంతా డికోలనైజేషన్ ప్రక్రియ ప్రారంభమైంది, మరియు మలయ ఒక ప్రత్యేక మాదిరి కాలేదు. అంతరిక్ట వ్యతిరేక భావనలను కలిగి ఉన్నప్పటికీ, స్థాన్ నాయకులు ప్యాకేజీ చొచ్చుకొనేందుకు బ్రిటన్ అవసరాన్ని ఒప్పించారు. 1955లో, మలయ జనాభా ప్రాతినిధులు ఎన్నికలు తిరిగి నిర్వహించబడ్డారు.
స్వాతంత్య్రం గురించి చర్చలు 1956 వ సంవత్సరంలో ప్రారంభమయ్యాయి, టుంకు అబ్దుల్ రహ్మాన్ లండన్‌కు మలయ భవిష్యత్తు గురించి చర్చించడానికి వెళ్లినప్పుడు. అతని యత్నాలు విజయవంతమయ్యాయి, మరియు ఆగష్టు 31, 1957 న మలయ అధికారికంగా స్వాతంత్య్ర రాష్ట్రంగా మారింది, ఇది బాధ్యతని తెచ్చే చారిత్రాత్మక క్షణంగా మారింది.
స్వాతంత్య్రం పొందిన తర్వాత, మలయ అనేక సవాళ్లను ఎదుర్కొనసాగింది, అందులో వివిధ జాతి సమూహాలను ఒకే రాష్ట్రంలో విలీనం చేయాల్సిన అవసరం ఉంది. టుంకు అబ్దుల్ రహ్మాన్ మరియు అతని ప్రభుత్వం జాతీయ గుర్తింపును మరియు ఆర్థిక అభివృద్ధిని పెంచుటకు కొన్ని సంస్కారాలు అమలు చేశారు.
1963లో, మలయ సింగపూర్, సరావాక్ మరియు Sabahతో సమయం కలిపి మలయ సమాఖ్యను ఏర్పరచడం జరిగింది, ఇది ఆధునిక మలేషియన్ రాష్ట్రాన్ని కలిపేందుకు అత్యంత ముఖ్యమైన చర్యగా మారింది. ఈ సమీకరణ ఆర్థికాభివృద్ధి మరియు ప్రాంతంలో స్థిరత్వం కోసం మార్గం ఇచ్చింది.
మలేషియాకు స్వాతంత్య్రం దారిగా వెళ్ళడం ఒక పొడవైన మరియు కష్టమైన ప్రక్రియగా ఉంది, ఇందులో స్థానిక నాయకులు మరియు రాజకీయ పార్టీల ముఖ్యమైన పాత్ర ఉంది. మలేయుల స్వాతంత్య్రం కోసం పోరాటం చరిత్ర స్వాయత్తత మరియు జాతీయ ఐక్యతకు పట్టుదలని ప్రతిబింబిస్తుంది. 1957లో సాధించిన స్వాతంత్య్రం దేశ చరిత్రలో ముఖ్యమైన మైలురాయిగా నిలిచింది మరియు మలేషియాకు కొత్త అభివృద్ధి యుగం ప్రారంభించబడింది.