மலேசியாவின் சுதந்திரம் பெறும் பாதை என்பது வளர்ந்தும் சிக்கலான செயல்முறை, இது பல தசாப்தங்களை உள்ளடக்கியது. இது குடியரசு ஆளுமைகளுடன் போராட்டம், தேசிய அறிவுக்கு வளர்ச்சி மற்றும் பல இன குழுக்களின் சுய நிர்ணயத்தில் முயற்சிகளை உள்ளடக்கியது. இந்த கட்டுரையில், நாம் இந்த வரலாற்றுப் செயல்முறையின் முக்கிய கட்டங்களை, முதன்மை பாத்திரங்களின் விளைவுகளை மற்றும் முக்கிய நிகழ்ச்சிகளை ஆராயப்போகிறோம்.
மலேசியாவில் தேசிய இயக்கம் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் உருவாக ஆரம்பித்தது, அப்போது உள்ளூர் புத்திசாலிகள் மற்றும் தலைவர்கள் மலேசியர்களின் உரிமைகளுக்காக போராடுவதன் தேவையை உணர்ந்தனர். மலேசிய ஒன்றியம் (Malayan Union) 1946 ஆம் ஆண்டில் உருவாக்கப்பட்ட கட்டுமானம் இது போலி அரசியல் மாற்றங்களுக்கு அடிப்படை அமைத்தது. இந்த ஒன்றியம் உள்ளூர் மக்களின் ஆர்வங்களை பிரதிபலிக்கக்கூடிய அரசியல் அமைப்பின் உருவாக்கத்திற்கு அடிப்படையை உருவாக்கியது.
1946 ஆம் ஆண்டு, மலேசி முஸ்லிம் லீக் (Parti Kebangsaan Melayu Malaya, PKMM) என்ற முதல் அரசியல் கட்சி உருவாக்கப்பட்டது, இது மலேசியர்களின் உரிமைகள் மற்றும் புதிய அரசியல் அமைப்பில் அவர்களின் இடத்தை வலியுறுத்தியது. இது பல்வேறு இன குழுக்களின் ஆர்வங்களை பிரதிபலிக்கும் பல அரசியல் கட்சிகளின் உருவாக்கத்தைத் தொடங்கியது, இதில் மலேசிய தேசிய ஒன்றியம் (UMNO) மற்றும் இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் (Indian National Congress) ஆகியவையும் உள்ளடங்கும்.
1939 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிய இரண்டாவது உலகப் போர் மலேசிய அரசியலுக்கு முக்கியமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. ஜப்பானிய யுத்தக் கட்டுப்பாட்டில் (1942-1945) மக்களைக் கட்டுப்படுத்தும் பிரிட்டிஷ் தாக்கத்தை குறைத்தது மற்றும் தேசியவாத உணர்வுகளை உருவாக்கியது. கடுமையான யுத்தக் கட்டுப்பாட்டுக்கு உட்பட்ட உள்ளூர் மக்களே, அவர்கள் தங்களது நாடை குடியரசு ஆட்சியின்றி நிர்வகிக்கக்கூடியது என்பதை உணர்ந்தனர்.
போரில் பிறகு, பல மலேசியர்கள் குடியரசு அரசியலுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்க துவங்கினர். 1945 ஆம் ஆண்டு மலேசிய தொழிலாளர்களின் கட்சி நிறுவப்பட்டது, இது முழுமையான சுதந்திரத்துக்காக ஆதரவு தெரிவித்தது. இந்த உணர்வுகள் பரந்த எச்சரிக்கைகளுக்கு மற்றும் வேலை நிறுத்தங்களுக்கு காரணமாக அமைந்தது, இது பிரிட்டிஷ் அரசு தனது அரசியல் நிலவரத்தை மீள்நோக்கியது.
1946 ஆம் ஆண்டில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்கள் மலேசிய ஓன்று என்ற புதிய அமைப்பை உருவாக்க முயற்சித்தனர், இது அனைத்து மலேசி மாநிலங்களை பிரிட்டிஷ் கட்டுப்பாட்டில் ஒருங்கிணைக்க வேண்டும். ஆனால், இந்த திட்டம் உள்ளூர் மக்களின் கடுமையான எதிர்ப்பை சந்தித்தது. 1948 ஆம் ஆண்டில் மலேசிய மாநில ஒன்றியம் என்ற புதிய அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது, இது சுய நிர்ணயத்தின் பாதையில் முக்கியமான கட்டமாக அமைந்தது.
1949 ஆம் ஆண்டு அரசியல் நிலவரத்தில் ஏற்பட்ட மாறுதல்களுக்கு பிரதியாக, மலேசிய தேசிய ஒன்றியம் (UMNO) திறக்கப்பட்டது, இது சுதந்திரத்துக்கான போராட்டத்தில் முக்கியமான பங்கு வகித்தது. UMNO தலைவரான துங்கு அப்துல் ரஹ்மான், நாட்டின் மிகவும் தாக்கத்தை அற்ற அரசியல்வாதிகளில் ஒருவராக வளர்ந்து மலேசிய தேசியவாதத்தின் சின்னமாக அமைந்தார்.
1950-ஆம் ஆண்டுகளில் உலகளாவிய அளவில் குடியிருப்பு முறைகளை மாட்டி மக்களின் அத்துமீறல் அழந்து மலேசியா என்பவரும் விதிக்கப் போகும் அல்லாத விஷயங்களில் அது பெரிது சேர்ந்தது. அரசியல் மற்றும் தேசியவாத உணர்வுகளில் மக்கள் முறைப்பாடுகளின் அமைப்பை பிரிக்கும்போது, பிரிட்டன் சுதந்திரத்தைப் பற்றிய பேச்சுவார்த்தைகளுக்கு உடன்படவும் முடியவில்லை. 1955 ஆம் ஆண்டில், மலேசிய மக்களின் பிரதிகள் தேர்வு செய்யப்படும் முதல் தேர்தல் நடைபெற்றது.
1956 ஆம் ஆண்டு, மலேசியாவின் எதிர்காலத்தை விவாதிக்க துங்கு அப்துல் ரஹ்மான் லண்டனுக்கு சென்ற போது, சுதந்திரத்தைப் பற்றிய நேரடி பேச்சுகள் ஆரம்பின. அவரது முயற்சிகள் வெற்றிகரமாக முடிந்தது, மற்றும் 31 ஆகஸ்ட் 1957 அன்று மலேஷியா அதிகாரபூர்வமாக சுதந்திரமான அரசாக நடக்க முடிந்தது, இது அனைத்து மக்களுக்கும் ஒரு வரலாற்றுப் பொது நொடியை ஏற்படுத்தியது.
சுதந்திரம் பெறுவதற்குப் பிறகு மலேசியா பல சவால்களை சந்தித்தது, இதில் பல இன குழுக்களை ஒன்றாக இணைக்க வேண்டும் என்பது முக்கியமானது. துங்கு அப்துல் ரஹ்மான் மற்றும் அவரது அரசு, தேசிய அடையாளத்தை வலுப்படுத்துவதற்கும் பொருளாதாரத்தை வளர்ப்பதற்கும் பல மாற்றங்களை மேற்கொண்டது.
1963 ஆம் ஆண்டில் மலைசியா சிங்கப்பூர், சட்டர்வாக்கு மற்றும் சேபாவின் உருவமாக மலேசிய கூட்டமைப்பு ஆகியவற்றைக் கொண்டது, இது 현대 மலேசிய அரசு உருவாக்குவதில் முக்கியமான அடுத்த அடியாக அமைந்தது. இந்த ஒன்றிப்பு பொருளாதாரத்தை வளர்க்கவும் மற்றும் பிராந்தியத்தில் நிலைத்தன்மையை உறுதி செய்யவும் சந்திக்கையாக அமைந்தது.
மலேசியாவின் சுதந்திரம் பெறும் பாதை என்பது உள்ளூர் தலைவர்கள் மற்றும் அரசியல் கட்சிகள் முக்கிய பங்கு வகிக்கும் நீண்ட மற்றும் சிக்கலான செயல்முறை. மலேசியர்களின் சுதந்திரத்திற்கான போராட்டத்தின் வரலாறு சுய நிர்ணயத்திற்கான விருப்பத்தை மற்றும் தேசிய ஒன்றுதல்கையைக் காட்டுகிறது. 1957 ஆம் ஆண்டு அடைவான சுதந்திரம் நாட்டின் வரலாற்றில் முக்கியமான சுற்று முக்கோணமாக அமைந்தது மற்றும் மலேசியாவின் வளர்ச்சிக்கு புதிய காலத்தை ஆரம்பித்தது.