دانشنامه تاریخی
نمادهای دولتی ویتنام بخشی مهم از هویت ملی و میراث فرهنگی کشور است. این نمادها شامل پرچم، نشان و سرود ملی است که هر کدام تاریخ و معنای منحصر به فرد خود را دارند. این مقاله به بررسی سیر تحول نمادهای دولتی ویتنام و اهمیت آن برای مردم می‌پردازد.
پرچم ویتنام شامل یک پارچه قرمز با ستاره زرد در مرکز است. رنگ قرمز نماد خون ریخته شده در مبارزه برای استقلال است و ستاره زرد تجسمی از اتحاد طبقه کارگر، کشاورزان و نخبگان است. این پرچم در ۵ سپتامبر ۱۹۴۵ به رسمیت شناخته شد، بلافاصله پس از اعلام استقلال از قدرت استعماری فرانسه. با این حال، ریشه‌های آن به جنبش انقلابی اوایل قرن بیستم برمی‌گردد که در آن زمان پرچم قرمز با ستاره زرد به عنوان نماد مبارزه برای آزادی استفاده می‌شد.
نشان ویتنام که در سال ۱۹۵۵ تصویب شد، شامل نمادهای متعددی است که فرهنگ و تاریخ غنی کشور را منعکس می‌کند. در مرکز نشان، خوشه برنج طلایی تصویر شده است که نماد کشاورزی و رفاه مردم است. زیر خوشه دو داس و یک گاوآهن قرار دارد که نماد کار و توسعه است. در دور نشان نوشته شده «جمهوری دمکراتیک ویتنام» به زبان ویتنامی، و قسمت بالایی با گل نیلوفر آبی احاطه شده است که زیبایی و هماهنگی را برجسته می‌کند. نشان به منظور منعکس کردن آرمان‌های یک دولت سوسیالیستی و خدمت به عنوان نماد وحدت و استقلال ایجاد شده است.
سرود ملی ویتنام «تی‌ن کوآنگ ویت نام» (به معنی «بیداری ویتنام») نامیده می‌شود. شعر سرود در سال ۱۹۴۴ توسط شاعر نگوین ون تیه و موسیقی آن توسط آهنگساز وو دیک سون نوشته شده است. سرود روح مبارزه و آرزوی مردم ویتنام برای آزادی و استقلال را منعکس می‌کند. این سرود پس از اعلام استقلال در سال ۱۹۴۵ به عنوان سرود رسمی انتخاب شد و عنصر مهمی از نمادهای دولتی است.
علاوه بر نمادهای رسمی دولتی، ویتنام دارای نمادهای سنتی متعددی است که نقش مهمی در فرهنگ ایفا می‌کنند. به عنوان مثال، گل‌های نیلوفر و اژدها نمادهای مقدسی به شمار می‌آیند. نیلوفر نماد پاکی و روشنی است و اژدها تجسمی از قدرت و نفوذ است. این نمادها به طور مکرر در هنر، معماری و آیین‌ها استفاده می‌شوند.
از اواخر قرن بیستم، ویتنام دوره‌ای از رشد اقتصادی سریع و ادغام در اقتصاد جهانی را تجربه کرده است. در نتیجه، بسیاری از نمادهای سنتی با تأثیر فرهنگ غربی مواجه هستند. با این حال، نمادهای دولتی همچنان به عنوان نشانه‌های اصلی هویت ملی و میهن‌پرستی باقی مانده‌اند. دولت ویتنام به طور فعال در تلاش برای حفظ و ترویج نمادهای ملی است تا احساس تعلق و افتخار را در مردم تقویت کند.
تاریخچه نمادهای دولتی ویتنام بازتابی از میراث فرهنگی غنی و مبارزه برای استقلال است. پرچم، نشان و سرود ملی، به همراه نمادهای سنتی، یک کل واحد را تشکیل می‌دهد که هویت مردم ویتنام را شکل می‌دهد. در شرایط مدرن که جهان به سرعت در حال تغییر است، حفظ و احترام به نمادهای دولتی برای تقویت وحدت ملی و میهن‌پرستی مهم باقی می‌ماند. این نمادها به یادآوری مبارزه، آرزوها و آرمان‌های مردم ویتنام ادامه می‌دهند.