دانشنامه تاریخی
ایرلند، که به خاطر چشم‌اندازهای سبز و میراث فرهنگی غنی خود شناخته شده است، تاریخ طولانی و پیچیده‌ای دارد که بیش از 7000 سال را در بر می‌گیرد. از قبایل باستانی تا دولت مدرن، ایرلند تغییرات و آزمون‌های زیادی را پشت سر گذاشته است.
یافته‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهند که اولین انسان‌ها حدود 8000 سال پیش به ایرلند آمدند. آنها شکارچیان و جمع‌آورندگان بودند و سپس به کشاورزی روی آوردند.
در هزاره سوم پیش از میلاد، بناهای megalithic مانند نیوگرنج در جزیره ظاهر شدند. این سازه‌ها نشان‌دهنده توسعه جوامع و اعتقادات پیچیده هستند.
در هزاره اول پیش از میلاد، ایرلند توسط قبایل سلتی پر شده بود که زبان‌ها و فرهنگ خود را به ارمغان آورده بودند. سلتی‌ها اسطوره‌ها و سنت‌هایی را خلق کردند که هنوز هم در فرهنگ ایرلند پابرجا هستند.
مسیحیت در قرن چهارم میلادی در ایرلند شروع به گسترش کرد. سنت پاتریک، که به‌عنوان حامی ایرلند شناخته می‌شود، نقش کلیدی در مسیحیت‌گری این جزیره ایفا کرد. تا نیمه قرن هفتم، مسیحیت به دین غالب تبدیل شده بود.
با تشکیل صومعه‌ها و مدارس، ایرلند در قرون وسطی به مرکز آموزش و فرهنگ در اروپا تبدیل شد. راهبان متون باستانی را حفظ و کپی کردند و به توسعه فرهنگی کمک کردند.
در قرن دوازدهم، ایرلند با فتح نرماندی روبرو شد، زمانی که فئودال‌های انگلوساکسون و نرماندی به جزیره حمله کردند. این موضوع به تغییر ساختار سیاسی و شروع درگیری‌ها بین حاکمان محلی سلتی و فاتحان جدید منجر شد.
در قرن چهاردهم، انگلستان کنترل مناطق کوچکی را به دست گرفت، اما باقی‌مانده ایرلند تحت سلطه قبایل سلتی باقی ماند. با این حال، اشرافیت انگلوسلتی به تدریج با جمعیت محلی هم‌زیستی کرد.
در قرن شانزدهم، ایرلند به صحنه درگیری‌های مذهبی به‌دلیل اصلاحات پروتستانی در انگلستان تبدیل شد. پادشاه هنری هشتم تلاش کرد تا کنترل بر زمین‌های کاتولیک ایرلند را به‌دست آورد که به ناآرامی‌ها و شورش‌ها انجامید.
در قرن هفدهم، جنگی بین کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها آغاز شد که به جنگ داخلی و تسخیر ایرلند توسط نیروهای آنگلیکن منجر گردید. این امر تغییرات جدی در ساختار اجتماعی و اقتصاد کشور به‌وجود آورد.
در قرن هجدهم، ایرلند شرایط اقتصادی سختی را تجربه کرد که به افزایش خودآگاهی ملی منجر شد. در سال 1798 شورشی رخ داد که با این حال سرکوب شد.
در سال 1845 قحطی بزرگ ایرلند آغاز شد که ناشی از ناکامی برداشت سیب‌زمینی بود و منجر به مرگ و مهاجرت انبوهی از مردم شد. حدود یک میلیون نفر جان خود را از دست دادند و یک میلیون دیگر کشور را ترک کردند که تأثیرات بلندمدتی بر جمعیت داشت.
در ابتدای قرن بیستم، ایرلند مبارزه برای استقلال را آغاز کرد. شورش عید پاک 1916 رویداد مهمی بود که جنبش آزادی را الهام بخشید. در سال 1921 ایرلند با بریتانیا توافقی امضا کرد و به عنوان یک دولت آزاد شناخته شد.
با این حال، درگیری‌های داخلی منجر به جنگ داخلی (1922-1923) شد که در نتیجه آن کشور به دو قسمت تقسیم شد: دولت آزاد ایرلند و ایرلند شمالی که تحت کنترل بریتانیا باقی ماند.
جمهوری ایرلند به طور رسمی در سال 1949 اعلام شد. کشور در نیمه دوم قرن بیستم تغییرات اقتصادی و اجتماعی چشمگیری را تجربه کرد و در اوایل قرن بیست و یکم، به یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد اروپا تبدیل شد.
با وجود موفقیت‌های اقتصادی، ایرلند با درگیری‌ها در ایرلند شمالی که به "مسائل شمالی" معروف بود، مواجه شد. این درگیری بین کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها چندین دهه به طول انجامید، اما در سال 1998 توافق روز جمعه نیک، شروعی بر صلح بود.
تاریخ ایرلند، تاریخ مبارزه، فرهنگ و امید است. از قبایل سلتی باستانی تا دولت مستقل مدرن، ایرلند به حفظ میراث و هویت منحصر به فرد خود در جهان ادامه می‌دهد.