கடவுள் நூலகம்
பின்லாந்து, நீண்ட மற்றும் செழுமையான வரலாற்றுடைய நாடாக, அதன் வளர்ச்சி மற்றும் ஜனநாதியை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கு வகித்த பல முக்கிய வரலாற்று ஆவணங்களை கொண்டுள்ளது. இந்த ஆவணங்கள், சமகால அரசியல் மற்றும் சமூக அமைப்பில் தாக்கம் கருதப்படும் பல முக்கிய நிகழ்வுகளை பிரதிபலிக்கின்றன, அவற்றில் சுதந்திரம் பெறுதல், அரசியல் சட்டம் உருவாக்குதல், உலகப் போடுகளில் கலந்து கொள்ளுதல் மற்றும் ஜனநாயகத்தை வளர்த்தல் உள்ளிட்டவை. இந்த கட்டுரையில், பின்லாந்தின் வரலாற்றில் மிகவும் பிரபலமான சில ஆவணங்களை ஆய்வு செய்வோம்.
1809-இல் கையெழுத்தாக போடப்பட்ட பின்லாந்து சட்டம், பின்லாந்தின் வரலாற்றில் மிகவும் முக்கியமான ஆவணங்களில் ஒன்றாகும். இந்த சட்டம், மேலாண்மை போரின் விளைவாக, ரஷ்யாவின் சந்தாதார சட்டத்திட்டத்திற்கும் சுவீடனின் அரசர்களுக்குமான எக்கருமை ஆகும், இதன் மூலம் பின்லாந்து ரஷியாவுடன் சுயம் நிர்வாகமான பெரிய கான்சீய்வாக இணைக்கப்பட்டது. ஆவணம், அரசியல் அமைப்பு தொடர்பான மேலாண்மையிலும், பின்லாந்தின் சிறப்பு மண்டலத்தை ஸ்திரமாக்குவதாக அமைந்தது. பின்லாந்து, தனது நீதிமன்றம், உள்ளூர் அதிகாரிகள் மற்றும் வரி அமைப்பைப் பாதுகாப்பதற்கு விரிவான உரிமைகளை பெற்றது. ஆனாலும், இந்த சட்டம் 1917 ஆகிய ஆண்டில் பின்லாந்து சுதந்திரத்தைப் பெறுவதற்கான கடினமான பாதையிலுள்ள முதல் யுக்தியாக மாறியது.
1917 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 6-ல் புதிய சுதந்திர தகுதி, பின்லாந்தின் வரலாற்றில் மிகவும் முக்கிய ஆவணமாக மாறியது. ரஷ்யாவில் புரட்சி மற்றும் வீழ்ச்சியின் காலத்தில், பின்லாந்து நாடாளுமன்றம் ரஷியாவிற்கு எதிராக சுதந்திரத்தை அறிவித்தது, இது தனது அரசியல் தன்னிச்சையை உறுதிப்படுத்தும் முயற்சியாக இருந்தது. இந்த நடவடிக்கையை வேலைக்காரர்கள் மற்றும் விவசாயியர் இயக்கங்கள் எனப் பல சமூகக் குவியலால் ஆதரிக்கப்படும், சுதந்திரம் உடைய அரசை உருவாக்க திட்டம் கூடியவர்கள் இருந்தனர். அறிவிப்பு, பின்லாந்து அரசியலமைப்பு கொண்டு உருவான சுதந்திரம் தாங்கிக்கொண்ட ஒரு நாட்டாக நிரூபிக்கும் பிரச்சாரத்தை அச்சிடுகிறது.
இந்த அறிவிப்பு, நாட்டில் ஜனநாயகம் உருவாக்குவதற்கான முக்கியமான படியாக இருந்தது. அந்த நேரத்தில் பின்லாந்து, பரப்பளவு போர் நிலை மற்றும் சுதந்திரத்தை அறிவித்த முகூர்த்தத்திற்கு வடிவதான, முக்கியமான அரசியல் குலுங்கலும் எதிர்கொள்கிறது. ஆனால் இந்த ஆவணம் சுதந்திரம் மற்றும் சுயநிர்ணயத்தின் குறியீடாக இருக்கும், மற்றும் சுதந்திர தினம் பின்லாந்தின் தேசிய மற்றும் மகார்த்தை கொண்டுவரும் ஒரு திருவிழா ஆகும்.
சுதந்திரத்தைப் பெறுவதற்கு பின்னர், பின்லாந்து ஒரு நிலையான அரசியல் அமைப்பை உருவாக்குவதில் தேவையை உணர்ந்தது. 1919 ஆம் ஆண்டு பின்லாந்து அரசியல் சட்டம் ஒரு ஜனநாயக அரசாங்கத்தின் உருவாக்கத்தில் முதல்நிலை நடவடிக்கை ஆகும். இந்த ஆவணம் பின்லாந்து நாடாளுமன்றத்தால் கொண்டுவரப்பட்டு, நாட்டின் உள்ளாட்சி அரசியல் வாழ்வுக்கு பல தசாப்தங்களுக்கு அடிப்படையில் அமைந்துள்ளது. இந்த சட்டம், பின்லாந்தில் பார்லியன்டரிசம் அடிப்படைகளை கொண்டாற்போல், அதிகாரக் கட்டமைப்பை நிர்ணயிக்கின்றது, முக்கியத்துவம் மற்றும் அதிகாரங்களின் பகிர்வு கையாளப்படுகிறது என்பது போல.
1919 ஆம் ஆண்டின் அரசியல் சட்டத்தின் தனித்துவம், மிக விரிவான அதிகாரங்களுடன் ஒரு ஜனாதிபதி இடத்தை நிறுவுவது, பின்லாந்து தலைமுறையாளர்கள் பலன்களுடன் ஒரு மையத்திட்டத்தை உருவாக்கும் முயற்சியைப் பிரதிபலிக்கும். இருந்தாலும், இந்த முறை அரசியல் ஜனநாயகத்தின் பதிவுகளைக் கொண்டுள்ளது, இது ஒரு சமநிலையான அதிகார அமைப்பை உருவாக்க அனுமதிக்கிறது; இதுவரை நாடாளுமன்றம் தீரக்கூடிய தீர்மானங்களில் முக்கிய விதத்தை வாய்ப்பாக்கியது. 1919 ஆம் ஆண்டு பின்லாந்து அரசியல் சட்டம் 2000 ஆண்டு வரை தொடர்ந்தது, சில மாற்றங்கள் மற்றும் திருத்தங்களை உள்ளடக்கியது, ஆனால் அது ஜனநாயக சட்டத்தின் உருவாக்கம் பாரியமாக செயல்பட்டது.
1920 ஆம் ஆண்டில் பின்லாந்துக்கும் சோவியத்தில் ரஷ்யாவின் இடையே கையெழுத்திட்ட சாந்தி ஒப்பந்தம், உலகப் போர் பின்னர் பின்லாந்தின் வெளிப்புறத்துவத்தினைப் பற்றிய முக்கிய கட்டாயம் ஆகும். இந்த ஒப்பந்தம், போரில் மற்றும் புரட்சி வேளையில் அடையப்பட்ட முடிவுகளை உறுதி செய்து, பின்லாந்துக்கும் சோவியத்தில் ரஷ்யாவுக்குப் இடையே எல்லைகளை நிர்ணயித்தது. இதில், பின்லாந்து சோவியத்தில் ரஷ்யாவின் முன்புறத்தை உள்ளாக்குவதற்கு உடன்பாடு பெற்றது; இந்நிலையில், அவர்கள் தங்கள் நிலங்களைப் பாதுகாக்கும் உறுதிமொழியுடன் புத்தாக்கத்தை உறுதி செய்தனர்.
மேலும், இந்த ஒப்பந்தம் உலகளாவிய அரசியலுக்கு முக்கியமானது, ஏனென்றால் இந்த ஒப்பந்தம், புதிய நாட்டின் சட்ட மேலும் உணர்வு கொண்ட முதலாவது உத்தியோகபூர்வ ஆவணங்களில் ஒன்றாக இருந்தது, அதாவது, இந்த நாடு ரஷ்யாவின் முதானாக இருந்தது. பின்லாந்து இதுவரை சான்று பெற்றதாக இருக்க, சோவியத்தில் ரஷ்யாவின் மாறுபாட்டைப் பற்றிய ஒப்பந்தத்தை கையெழுத்துதல், அதை சுயம் மற்றும் சுதந்திரக் அரசு ஆக ճանաչிக்குள்ளது என்பது போலவும் அமைந்தது.
பின்லாந்தின் போர் பின்னர் வரலாற்றில் முக்கிய ஆவணமாக மாறியது, 1947-ல் பின்லாந்து மற்றும் இரண்டாவது உலகப்போரின் கூட்டணியுடனான நாடுகளுக்கு இடையே கையெழுத்திட்ட சாந்தி ஒப்பந்தம் ஆகும்; இதில் சோவியம் மற்றும் சோவிய இறங்குதல் உள்ளடங்கியது. இந்த ஒப்பந்தம், போர் முடிவளிக்கப் பிறகு பின்லாந்துக்கும் சோவியத்தை இடையே உறவுகளை ஊட்டுவதாகவும், ஆகவே போரின் பிறகும் ஏற்பட்ட நிலங்களை வழங்க வைத்தது. பின்லாந்து, அதன் நிலங்களைத் துறந்துகொண்டு, காசிப் கேரலியையும் அடிக்கொண்டு, கைமாறிய நிலங்களை இராஜாங்கமாக செய்தது தடுப்புக் காகில் உறுதி நடக்கும் பேச்சுகளை முதன்மைமைச் சொல்லியது.
1947 ஆம் ஆண்டில் சந்திகருவின் கருவுபதிவு, பின்லாந்து, பாதுகாப்பு பிரச்சனைகளை தீர்க்க வந்து இருக்கபோது நாடுகள் எந்த பயங்கரம் பற்றிய ஒப்பந்தங்களிலும் கலந்து கொள்ளாமல் இருக்க வேண்டும் என்பது ஆகல் என்பதை வெளிப்படுத்தியது. அது மணவுத்திருத்த தொடர்புடைய முதல் முக்கியம், அரசு சாடுவது, பின்லாந்தின் மாறுபட்ட கருத்துகளைப் போன்றே போரும் எல்லாம் சூழலியல் நிலை தொடரும்வரை, இந்த உடன்படிக்கை, பின்லாந்தின் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான நிலைத்தன்மையே சம்பந்தப்பட்டது.
2000 ஆம் ஆண்டின் பின்லாந்து அரசியல் சட்டம், புதிய அரசியல் நடைமுறைகளின் முக்கிய நினைவு ஆகும், இது மதிப்பீட்டிற்குரிய பழைய அரசியல் சட்டங்களை மாற்றியது மற்றும் இன்று ஜனநாயக சமூகத்தின் புதிய தேவைகளுக்கு முன்னோக்கீட்டு புதிதில் மேம்படுத்தப்பட்டது. இந்த ஆவணம், பின்லாந்தின் தற்போதைய அரசியல் அமைப்புக்கு அடிப்படையாக அமைந்தது, அதில் அதன் பார்லியன் குடியரசின் நிலையை உறுதி செய்துள்ளது மற்றும் குடிமகன்களின் உரிமைகளை விரிவானது.
2000 ஆம் ஆண்டின் அரசியல் சட்டம், நாடாளுமன்றத்தின் கடைசித் தொடர்புகளை நிலைத்திருக்க உதவியது, மேலும் ஜனாதிபதியுடனான அரசாங்கத்தின் அதிகாரமொழிகள் பற்றிய விளக்கங்களை வழங்கியது. மனித உரிமைகள் மற்றும் அடிப்படை சுதந்திகள் அடிப்படுக்கையாகவே உள்ளவையாக தகவல்களைக் கொண்டுள்ளது; மேலும் நீதித்தொகுப்பிற்கான அடிப்படையின் பாதுகாப்பு உறுதியுடன் இதற்கான ஆவணம், பின்லாந்தில் ஜனநாயகத்தின் முக்கிய நகைசல் மற்றும் குடிமக்களின் சட்டமொழியின் பாதுகாப்பு மீது சில முக்கிய பகுதியாக அமைந்துள்ளது.
பின்லாந்தின் வரலாற்றில் பிரபலமான ஆவணங்கள், பின்லாந்தின் தற்போதைய அரசியல் அமைப்பின் உருவாக்கத்தில் முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளமை தெரிகிறது; இந்த ஆவணங்கள், 1809 ஆம் ஆண்டு பின்லாந்து சட்டத்திலிருந்து 2000 ஆம் ஆண்டின் அரசியல் சட்டம் வரை, நாட்டின் வரலாற்றில் முக்கியமான தருணங்களை பிரதிபலிக்கின்றன, அதன் சுதந்திரம், ஜனநாயகமாக்கல் மற்றும் சர்வதேச சமுதாயத்தில் உள்நுழைப்பு ஆகியவற்றின் வழியே. இதுவே, பின்லாந்து சமூகத்தின் வாழ்வில் மேலும், அரசியல் அமைப்பில்தன்மையை மற்றும் வளர்ச்சியை முகந்துள்ளவற்றில் கொண்டுள்ளமை தெரிகிறது.