கடவுள் நூலகம்
இந்தோனேசியாவின் அரசு சின்னங்களின் வரலாறு, மக்களின் நம்பிக்கைகள் மற்றும் பாரம்பரியங்களை பிரதிபலிக்கும் அனுபவக் கலாச்சாரமும் வரலாற்றுப்பின்விளைவும் நிறைந்தது. 1945-ல் சுதந்திரம் பெறும்முன், அரசியல் சின்னங்கள், ஏற்று, கொடி மற்றும் சங்கீதம் ஆகியவை இந்தோனேசியாவின் அடையாளத்தின் முக்கியமான கூறுகளாக அமைந்துள்ளன. இந்த சின்னங்கள், நாட்டைப் உலக மேடையில் பிரதிநிதித்துவம் செய்வதோடு, குடிமக்களிடையேயான единству மற்றும் தேசியம் உருவாக்குவதிலும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன.
இந்தோனேசியாவின் Coat of Arms, கருதா பன்சா என்ற பெயரில் அழைக்கப்படுகிறது, 1950-ல் அதிகாரபூர்வமாக ஏற்றுகொள்ளப்பட்டது. இது இந்தோனேசியாவில் கதை புத்தாக்கத் தாராளமாகக் கொண்டு உதவியாக அமைந்துள்ள கருதா என்ற மிதிக்குத் தெரியும் பறவை. கருத்தா "பிங்க்காசா குனா" (மென்பொருள் "பல்வேறு தனித்தன்மையிலிருந்து ஒன்றுபடுதல்") என்ற எழுதுமுறை கொண்ட நூலை தனது கைப்பற்றல்களில் கடிகட்டி செல்கிறது, இது இந்தோனேசியாவின் கலாச்சார மற்றும் மொழிகளின் பல்துறை தன்மையை வலியுறுத்துகிறது. இந்த பாட்டி, மாறுபட்டதற்குப்பிறகு அனைத்து இந்தோனேசியர்களும் ஒரே ரயிலே ஒன்று கொண்டிருந்தனர் என்று தெரிவிக்கும் கருத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.
கருதாவின் மார்பில் 17 இறகுகள் இருக்கின்றன, இது இந்தோனேசியாவின் சுதந்திர நாளான 17 ஆகஸ்டு என்பதைக் குறிக்கிறது. 8 இறகுகள் மாதத்தை குறிக்கின்றன, மேலும் 45 இறகு ஆண்டு – 1945-ஐ குறிக்கின்றன. எனவே, Coat of Arms தேசிய வரலாறு மற்றும் அடையாளத்திற்கு மிகவும் முக்கியமான சின்னமாக மாறியுள்ளது.
இந்தோனேசியாவின் கொடியானது இரண்டு கெளாபானீர்கள் கொண்டுள்ளது: சிவப்பு (மேலே) மற்றும் வெள்ளை (கீழே), இது ஆழ்ந்த வரலாற்றுச் சொந்தங்களை கொண்டுள்ளது. சிவப்பு நிறம் சிவப்பின் துணிகரமையும், வெள்ளை நிறம் தூய்மை மற்றும் ஆன்மிகத்தை உருவகிக்கின்றது. இந்த நிறங்கள் 1945-ல் இந்தோனேசியா கொடிகளில் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், அவையால் பயன்படுத்தப்படும் தொகுப்பிற்கு கண்ணீர் முதலில் குடும்பக் காலங்களில் செய்வதன் மூலம் நிலையாக இருக்கிறது.
தவிர, 1945-ல் அதிகாரபூர்வமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது, இதற்குப் பின் இந்த கொடி சுதந்திரம் மற்றும் தேசிய единство சின்னமாக மாறியது. நாட்டின் சுதந்திர நாளான 17 ஆகஸ்டில், கொடி இதய நிலையில் எங்கும் உச்சரிக்கப்படுகிறது, இது ஒவ்வொரு குடியரசாளருக்கும் இந்த சின்னத்தின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது.
இந்தோனேசியா அரசின் சங்கீதம், “இந்தோனேஷியா ராயா”, 1928-ல் அமைப்பாளர் வி. ஆர். சுதான் சூரியாதினாதி என்பவரால் எழுதப்பட்டது. இந்த சங்கீதம் தேசிய единства மற்றும் சுதந்திரத்தின் சின்னமாக மாறியுள்ளது. இந்த சங்கீதத்தின் சொற்கள், தேசியின் பல்துறை மக்கள் இடையே அன்பு மற்றும் единство நோக்கத்தைக் பிரதிபலிக்கின்றன. இது 1950-ல் இந்தோனேசியாவின் அதிகாரபூர்வமான சங்கீதமாக மாறியது, இதன் பிறகு அதிகாரப்பூர்வ நிகழ்வுகள் மற்றும் விழாக்களில்ச் செயல்படுவதாக இருக்கின்றது.
“இந்தோனேசியா ராயா” என்ற சங்கேதம், இந்தோனேசியர்களுக்கு மட்டும் பிரேரணையை அளித்துப் பாராட்டுகிறது, ஆனால் அவர்கள் முன்னேற்றத்திற்கு மற்றும் நாட்டு единству நோக்கத்தில் ஒருங்கிணைவதற்கு உதவுகிறது. இதன் செயலாக்கம் கொடியின் உயர்வில் நடைமுறையுடன் தொடர்பு கொண்டிருக்கிறது, இது இந்த மரபின் உணர்ச்சி முக்கியத்துவத்தை அதிகரிக்கிறது.
மரபு இந்தோனேசிய கலாச்சாரத்திற்குப் பங்களிக்கின்றது, மற்றும் அரசு சின்னங்களில் பயன்படுத்தப்படும் பல சின்னங்கள் மதத்தின் மூலம் முறையாகத் தொடங்கியது. உதாரணமாக, இஸ்லாம், நாட்டின் முதன்மை மதம், இந்தோனேசியர்களின் வாழ்வும் கலாச்சாரத்தின் பல்வேறு அனுபவங்களில் தாக்கம் செலுத்துகிறது. பல மரபியல் சின்னங்கள், மாதவும் நட்சத்திரமும் இருந்த வைத்து, பல்வேறு அரசு சின்னங்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
மேலும், இந்தோனேசியர்கள் பல்வேறு உள்ளூர் நம்பிக்கைகள் மற்றும் மத மரபுகளை பின்பற்றுகின்றனர், இது நாட்டின் கலாச்சார மல்லுக்கூட்டத்திற்கு பெரிதும் பிரதிபலிக்கின்றது. இந்த மதங்களின் சின்னங்கள் சில சமயம் உள்ளூர் பழக்க வழக்கங்கள் மற்றும் கொண்டாட்டங்களில் ஒருங்கிணைக்கப்படுகின்றன, எனவே கலாச்சாரமான தனிப்பட்ட குழுவை உருவாக்குகிறது.
காலத்தைப் பொறுத்தே இந்தோனேசிய சின்னங்கள் மாற்றங்களை உணர்ந்துள்ளன, நாட்டின் எதிர்காலம் மற்றும் சவால்களை பிரதிபலிப்பது. எடுத்துக்காட்டாக, கடந்த சில தசாப்தங்களில் மனித உரிமைகள் மற்றும் நிலையான வளர்ச்சி தொடர்பான விஷயங்களுக்கு அதிக சிரமத்தை காணலாம், இது சமூகத்திற்குப் பெரிதும் தொடர்புடையது. நாட்டின் சில மாவட்டங்கள், தேசிய அடையாளத்திற்குள் தங்களுடைய உள்ளூர் சின்னங்களை உருவாக்குவதில் இருந்தார்கள், இதனால் இந்தத் கலாச்சாரத்தின் தனிப்பட்ட தன்மையை வலியுறுத்துகிறது.
மேலும், உலகளாவிய மாற்றங்கள் மற்றும் தற்போதைய சவால்களைப் பற்றிய பதிலளிக்கையின் கீழ், இந்தோனேசிய சமூகங்கள் அவர்களது மரபியல் சின்னங்களை புதிய சூழலுக்கும், புதிய பதிவு மற்றும் வழிவகையான பயன்பாட்டிற்கு கையாள்வதற்கு புதிய விளக்கங்களை மறுபரிசீலிக்கத் தொடங்குகின்றன.
இந்தோனேசியாவின் அரசு சின்னங்களின் வரலாறானது, தேசியத்தின் கலாசாரம், வரலாறு மற்றும் அடையாளத்தின் வழியாக ஒரு பெரும் பயணம் ஆகும். ஒவ்வொரு சின்னத்தும், Coat of Arms, கொடி அல்லது சங்கீதம் என்றால், இது ஆழமான அர்த்தத்துடன் கூடியது மற்றும் மக்கள் ஒருமை, சுதந்திரம் மற்றும் முன்னேற்றத்திற்கு கடந்து செல்லும் பொறுப்பைக் கொண்டுள்ளது. இந்த சின்னங்கள், நாட்டின் செல்வாக்கை உடையதாக மட்டுமல்ல, நாட்டின் எதிர்காலத்தின் அடிப்படையாகவும் உள்ளது, இந்தோனேசியர்களை வலுப்படுத்தி, ஒரு வலுவான மற்றும் ஒருங்கிணைந்த சமுதாயம் உருவாக்க உந்துகிறது.