கடவுள் நூலகம்
பாரகுவாய் மாநில அமைப்பு, ஸ்பெயினின் அரசியல் அடிமைத்துவத் தடத்தில் இருந்து சுயாதீன அரசாக உருவாக்கிய காலத்துக்குள் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களை கடந்துள்ளது. பாரகுவாய், தென்ன அமெரிக்காவின் பல்வேறுபட்ட நாடுகள் போலவே, பல போர்களும், அரசியல் மற்றும் சமூக மாற்றங்களும் சந்தித்துள்ளது, அவை இன்று அதன் தற்போதைய அரசியல் அமைப்பை உருவாக்கியது. இக்காலங்களில், வரலாற்று நிகழ்வுகள் மற்றும் நாட்டின் கலாச்சார அம்சங்கள் அரசியல் ஒழுங்கு வளர்ச்சியில் எவ்வாறு பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தியுள்ளன என்பதை ஆராய்வது முக்கியமாகும்.
சுயாதீனத்தை பெறுவதற்கு முன்பு பாரகுவாய், ஸ்பெயினின் சர்வாதிகார ஆட்சியின் பகுதி ஆக இருந்தது. 1537ம் ஆண்டு, ஸ்பெயினியவர்கள் தற்போதைய பாரகுவாயின் நிலத்தை ஆராயத் தொடங்கும் வரை, 1811ம் ஆண்டு, நாடு சுயாதீனத்தை அறிவித்தபோது, அரசு அமைப்பு மிகவும் மையமாக இருந்தது. இக்காலத்தில், பாரகுவாய், ரியோ-டெ-லா-பிளாடாவின் துணை ஆட்சியின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. நிர்வாக கட்டமைப்பு ஸ்பெயினிய அதிகாரிகளின் கைகளில் மையமாக இருந்தது, அங்கு உள்ள மக்கள் அரசியல் தாக்கத்தை கொண்டிருந்தது குறுகியதாக இருந்தது.
அந்த காலத்தின் அரசு அமைப்பு, ஐரோப்பிய முறைப்படி நாகரிகத்துக்கு ஆதாரமாக இருந்தது, அப்போது மக்கள் ஸ்பெயின் மன்னரின் அடிமைகளாக இருந்தனர். ஸ்பெயினியர்கள், மன்னரின் சார்பாக நிலத்தை நிர்வகிக்கும் ஆளுக்கிடையில் மைய அதிகாரம் இருந்த அமைப்பினை உள்ளடக்கியிருந்தனர். இந்த அமைப்பு, சில நேரங்களில் ஸ்பெயினிய பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் எண்ணிக்கைக்கு உட்பட்ட இந்தியர்களின் வாழ்க்கையை முறியடித்தது.
பாரகுவாய், 1811ம் ஆண்டு மே 14ம் தேதியன்று, ஸ்பெயினிய படைகளுடன் போராட்டங்களின் பின், தமது சுயாதீனத்தை அறிவித்தது. சுயாதீனத்தைப் பெற்ற பின் காலம் அரசியல் அஸ்திவாரம் ஆகியவற்றால் சுருக்கப்பட்டு, வெவ்வேறு அரசியல் பிரிவுகள் இளம் குடியரசின்மேல் கட்டுப்பாட்டைப் பெற முயன்றன. நிலையான அரசியல் அமைப்பை உருவாக்குவதற்கான முதல் முயற்சிகள் தோல்வியடைந்தன, அங்கு அங்குள்ள நாடுகள், அர்ஜென்டினா மற்றும் பிரேசில் போன்றவை, பாரகுவாயின் சுயாதீனத்தைக் கணிக்க மறுத்தன, இது பல முரண்பாடுகள் மற்றும் வெளிநாட்டு இடையூறுகளுக்கு வழிவகுத்தது.
1814ம் ஆண்டு, பிரான்சிஸ்கோ சோலானோ லோபெஸ், பாரகுவாவின் அரசியல் வாழ்க்கையில் முக்கியமான கதாநாயகமாக முன்வந்தாடிவாழ்ந்தார். இந்நாளில், பாரகுவாய், வெளிப்புற அச்சாணியை எதிர்கொண்டு, அண்டை நாடுகள் தனது உள்ளூர்விவகாரங்களில் கையொப்பமிட முயன்றன. இந்த அஸ்திவாரம், அரசாங்க அமைப்பில் மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்தது, எனினும் அரசியல் மாற்றங்களின் தொடர்ச்சியும் குறுகியது.
பாரகுவாயின் வரலாற்றில் மிகப்பெரிய காவகதியான நிகழ்வாக, பாரகுவாய் போர் (1864–1870), இதன் மற்றுமொரு பெயர் '13 பேரின விளையாட்டின் போர்', நிகழ்ந்தது. பாரகுவாய், பிரேசில், அர்ஜென்டினா மற்றும் உருகுவே என்பவற்றை சேர்ந்த கூட்டத்தில் பங்கேற்ற நேற்றைக் காலத்தில் சண்டையிட்டது. இதன் விளைவாக, நாட்டிற்கு அடிப்படையான பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தியது. பாரகுவாயின் மக்கள் எண்ணிக்கை, நூற்றுக்கணக்கான மாடங்களை இழந்தது, மேலும் பொருளாதாரமும் அடிப்படையி் யை அழிக்கப்பட்டது.
போர் முடிந்த பின், 1870ல், பாரகுவாய் தொடர்பான அரசியல் மற்றும் சமூக மாற்றங்கள் ஏற்பட்டதால் ஏற்பட்ட குழப்பத்தை சந்தித்தது. நாடு, பொருளாதாரத்தை மறு உறுதி செய்யவும் புதிய அரசாங்க அமைப்புகளை உருவாக்கவும் தேவைப்பட்டது. இந்த காலம், தேசிய அடையாளம் மற்றும் சுயாதீனக்கான சிறப்பான முறைகளை ஏற்படுத்த ஒரு முயற்சியாகவும் இருந்தது, இது புதிய அரசியல் அமைப்புகளை உருவாக்க மற்றும் நிர்வாகத்தில் புதிய அணுகுமுறைகளை தேவைப்பட்டது.
19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மற்றும் 20ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில், பாரகுவாய், அரசியல் சட்டம் எடுத்து, தேசிய கட்டியமைப்பை கடைசி முறையாக வரையறுத்தது. 1870ம் ஆண்டு சட்டமன்றம், ஜனநாயக ஆட்சி நிலவரத்தை நிறுவும் அவசியமான முதல்கட்டமாக அமைந்தது. இதில், இரு மடல் நாடாளுமன்றத்துடன் கூடிய ஜனாதிபதி குடியரசு உருவாக்கப்பட்டது. சட்டம், ஜனாதிபதிக்கு وسیற் வளைவு அதிகாரங்களை வழங்கியது. நாடாளுமன்றம், இந்த அதிகாரத்தை கட்டுப்படுத்தும் நோக்கில் இருந்தது.
ஆனால், உண்மையான அரசியல் வாழ்க்கையில், நாடாளுமன்ற அமைப்புகள் பலவீனமாக இருந்தன, மேலும் பாரகுவாய் நேர்நேரத்தில் மாவுக்க் களவாணிகளும் உள்ளம் சேர்க்கின்றன. 19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இருந்து 20ஆம் நூற்றாண்டின் மத்திய வரை, பல அரசியல் முறைமைகள் காணப்பட்டன, அங்கு பல முறை ஆட்சிகள் உள்ளதே மாறாக இருந்தது.
20ஆம் நூற்றாண்டின் மையத்தில், பாரகுவாயில், ஜெனரல் அல்ஃப்ரெடோ ஸ்டிரேஸ்னர் தலைமையில் ஒரு ஆட்சிதுறை வந்தது. ஸ்டிரேஸ்னர் 1954ம் ஆண்டு ஜனாதிபதியாய் ஆட்சி தொடர்ந்தார், 1989 வரை ஆட்சிகளுக்கும் சேவையாக இருந்தார். அவரது ஆட்சித் துறை, அதிகார முறைமை உள்கட்டாயத்திற்கு உதவியாகவும், அங்கே ஜனநாயக அமைப்புகள் மற்றும் மனித உரிமைகளுக்கு இடமில்லை. ஸ்டிரேஸ்னர் ஆட்சியில், பாரகுவாய், குடிமக்களின் உரிமைகளை மீறுவதற்கும், அரசியல் அடிமைகளுக்கு வைத்து முற்றிலும் உரிமைகள் குறைக்கப்பட்டது.
எனினும், 1980களின் இறுதி காலத்தில் ஸ்டிரேஸ்னர் ஆட்சியின் வீழ்ச்சியுடன், பாரகுவாய், ஜனநாயக மாறுதல்களை முன்னெடுக்கத் தொடங்கியது. 1992ம் ஆண்டு, புதிய சட்டம் அங்கீகாரம் பெற்றது, இது ஜனநாயக அரசியல் ஆட்சியின் அடிப்படைகளை, பல கட்சி அமைப்பை மற்றும் மனித உரிமைகளை உறுதிப்படுத்தியது. இது, அரசியல் நலத்தை உருவாக்குவதற்கான முக்கியமான முயற்சியாகும்.
இன்றைய கட்டமைப்பு பாரகுவாயின் அரசியல் அமைப்பு, ஒரு ஜனாதிபதி குடியரசு ஆகும், இதில் ஜனாதிபதி அரசியல் வாழ்வில் மையத்தில் இருக்கிறார். அவர் மாநிலம் மற்றும் அரசின் தலைவனாக உள்ளார், கூடுதலாக பெரிய அதிகாரங்களை உடையவன். சட்டமன்றம் இரண்டு மடலில் உள்ள நாடாளுமன்றத்தில் பிரதிநிதித்துவம் செய்கிறார், இது செனட் மற்றும் பிரதியினர் குழுவுடன் கூடியது. இந்த அமைப்பின் முக்கிய அம்சமாக வழி பெறும் நிதிநிலைகள், நீதிமன்றமே அரசின் உரிமைகளை உறுதிப்படுத்த மற்றும் குடிமக்களின் உரிமைகளை காத்துக்கொள்ள முக்கியமான பங்கு வகிக்கின்றன.
மேலும், கடந்த சில தசாப்தங்களில் பாரகுவாய், பொருளாதாரத்தை வளர்த்து, இடம் பெற்றுள்ள மறுசீரமைப்புகளை வலுப்படுத்தியுள்ளது. அவசரளிருந்து அறிந்த அமைப்புகள், தென்ன அமெரிக்க பொருளியல் அமைப்பினோடு இணைந்து, பல நாடுகளுடனான இருதரப்பு உறவுகளை மேம்படுத்துகின்றன. பாரகுவாய், உலகளாவியத் தோற்றத்தில், மேலும் வலுவாகதாக அமைவதாக இன்று நிலவுகிறது.
பாரகுவாயின் அரசியல் அமைப்பின் பரிணாமம், அகம்போனிய ஆட்சியிலிருந்தே, இன்று உள்ள ஜனநாயக குடியரசுக்கு மாறும் ஒரு காலந்தருக்க காத்தால், காதல் மற்றும் பிடித்தக்குறிப்பு பாணியில் ஏற்பட்டது. பாரகுவாய், பல போராட்டங்களை அடைந்துள்ளது, ஆட்சியாளர்கள் மற்றும் பொருளாதார இன்னொடுக்க ஆராய்வுக்கு வந்துள்ளது. எனினும், நாடு, இந்த சாபங்களை மேற்கொண்டு தாயாரிக்கப்பட்டுள்ளது, இன்று ஜனநாயக அரசியலில் முன்னேறிய உரிமைகளைப் பெற்று அமைப்புகளை வகுத்துள்ளது. சுயாதீனத்திலிருந்து காலகருதிடத்திடம், அரசியல் நலம் மற்றும் மாறும் சூழலுக்குப் பழக்கமோடு செல்கிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.