دانشنامه تاریخی
جنگ آرژانتین با پاراگوئه، که به عنوان جنگ بزرگ بین آرژانتین، برزیل و اروگوئه علیه پاراگوئه نیز شناخته می‌شود، از سال ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰ به طول انجامید و به یکی از مخرب‌ترین درگیری‌ها در تاریخ آمریکای لاتین تبدیل شد. این جنگ به عواقب فاجعه‌باری برای همه کشورهای شرکت‌کننده، به‌ویژه برای پاراگوئه منجر شد که خسارات بزرگی در منابع انسانی و اقتصادی متحمل شد.
دلایل اصلی درگیری را می‌توان در روابط تنش‌آلود بین پاراگوئه و همسایگانش ردیابی کرد. بی‌ثباتی سیاسی در منطقه، رقابت برای نفوذ اقتصادی و کنترل بر مسیرهای تجاری به کاتالیزورهای جنگ تبدیل شدند.
جنگ در سال ۱۸۶۴ آغاز شد، زمانی که پاراگوئه به برزیل اعلام جنگ کرد و سپس به آرژانتین که منافع خود را در اروگوئه داشت، نیز اعلام جنگ کرد. این درگیری به چندین مرحله کلیدی تقسیم می‌شود:
در اواخر سال ۱۸۶۴، پاراگوئه به دلیل مداخله نیروهای برزیلی در درگیری اروگوئه به برزیل اعلام جنگ کرد. آرژانتین، تحت فشار برزیل و اروگوئه، نیز در سال ۱۸۶۵ به پاراگوئه اعلام جنگ کرد.
اولین درگیری بزرگ، نبرد کوروپایتی در سال ۱۸۶۵ بود که در آن ارتش پاراگوئه بر نیروهای برزیل پیروز شد. با این حال، نبردهای بعدی، از جمله نبرد تویوتی در سال ۱۸۶۶، مقاومت شدید نیروهای ائتلافی را نشان داد که به تلفات سنگینی برای پاراگوئه منجر شد.
با گذر زمان، جنگ به طور فزاینده‌ای طولانی‌تر شد. در سال ۱۸۶۸، نیروهای ائتلافی پایتخت پاراگوئه، آسنسیون را تصرف کردند. پس از آن، ارتش پاراگوئه مجبور شد جنگ چریکی علیه دشمن را آغاز کند.
جنگ در سال ۱۸۷۰ با مرگ فرانسیسکو سالانو لوپز و شکست نهایی پاراگوئه به پایان رسید. عواقب این درگیری فاجعه‌بار بود:
جنگ همچنین تأثیر عمیقی بر آرژانتین و برزیل گذاشت:
جنگ آرژانتین با پاراگوئه اثر عمیقی در تاریخ آمریکای لاتین بر جای گذاشت. این درگیری نمونه‌ای از چگونگی تأثیر منافع سیاسی و اقتصادی بر عواقب ویرانگر است. پاراگوئه، که یکی از بزرگ‌ترین تلفات انسانی را در تاریخ خود تجربه کرده است، هنوز هم از عواقب جنگ رنج می‌برد، در حالی که کشورهای دیگر این منطقه همچنان از این تجربه تلخ درس می‌گیرند.