دانشنامه تاریخی
در اوایل قرن بیستم، بشریت به نقطه مهمی در تاریخ خود رسید: رؤیاهای پرواز که به نظر فانتزی می‌رسیدند، شروع به تبدیل شدن به واقعیت کردند. در سال 1903، برادران ویلبر و اورویل رایت اولین پرواز کنترل‌شده تاریخ بشر را با هواپیما انجام دادند. این رویداد نمادین بود و دوران جدیدی را در زمینه هوافضا و هوانوردی به‌طور کلی گشود.
ایده پرواز انسان‌ها از زمان‌های باستان وجود داشت. افسانه‌ها، داستان‌ها و اسطوره‌های مختلف تلاش‌های انسان‌ها برای پرواز به آسمان با استفاده از دستگاه‌های مختلف را توصیف می‌کنند. با این حال، در عمل، ساختن پرنده‌های هوایی برای مدت طولانی در چارچوب غیرممکن باقی مانده بود. در سرآغاز قرن 19 و 20، تحقیقات علمی در زمینه‌های آیرودینامیک، مکانیک و مواد شروع به ارائه نتایج واقعی کردند.
ویلبر و اورویل رایت، دو برادر آمریکایی، پیشگامان در زمینه ساخت هواپیماهای ورزشی و عملی بودند. علاقه آنها به پرواز با مشاهده گلایدرها و پرندگان آغاز شد. الهام‌گرفته از ایده‌های سایر محققان، آنها آزمایشات خود را در زمینه ساخت پرنده‌های هوایی در پایان دهه 1890 آغاز کردند.
در سال 1899، آنها اولین گلایدر خود را ساختند، اما breakthrough واقعی ایجاد موتور برای هواپیما بود. برادران رایت یک موتور چهار سیلندری طراحی کردند که قلب پرنده هوایی آنها شد و همچنین سیستم‌های کنترلی منحصر به فردی را توسعه دادند که به خلبان اجازه می‌داد هواپیما را زیر کنترل نگه دارد.
در 17 دسامبر 1903 در کتی‌تاس، ایالت کارولینای شمالی، برادران رایت اولین آزمایشات خود را انجام دادند. در این روز آنها چهار پرواز انجام دادند که هر کدام کنترل‌شده بود. هواپیما که «Flyer» نامیده می‌شد، فاصله‌هایی معادل 36، 175 و 14 متر را پیمود و حداکثر زمان پرواز 12 ثانیه بود.
این پروازهای کوتاه به یک پیشرفت واقعی تبدیل شدند و ثابت کردند که انسان قادر به کنترل یک وسیله در هوا است. با وجود اینکه پروازها کوتاه بودند، خودِ وقوع آنها تأثیر فوق‌العاده‌ای بر افکار عمومی جهان داشت.
هواپیمای «Flyer» دارای بال‌هایی به طول تقریباً 12 متر بود و از چوب و پارچه ساخته شده بود. این هواپیما از یک سیستم کنترلی پیچیده استفاده می‌کرد که به خلبان اجازه می‌داد زاویه حمله بال را تغییر داده و مسیر پرواز را کنترل کند. یکی از ویژگی‌های مهم طراحی، نصب دم افقی بود که به بهبود قابلیت کنترل کمک می‌کرد.
برای طراحی «Flyer» از یک شکل آیرودینامیکی نوآورانه استفاده شده بود که به کاهش مقاومت هوا و افزایش نیروی بالا بر می‌انجامید. علاوه بر این، رویکرد نوآورانه به ایجاد موتور، گام مهمی در توسعه هوانوردی بود.
خبر اولین پرواز کنترل‌شده به سرعت در سراسر جهان منتشر شد. در حالی که بسیاری نسبت به چشم‌انداز پروازها تردید داشتند، عده دیگری در این امر فرصتی برای انقلاب در حمل و نقل و استراتژی نظامی مشاهده کردند. به زودی بعد از این، علاقه به هوانوردی شروع به رشد کرد و بسیاری از مخترعان و دانشمندان بر روی بهبود فناوری‌های موجود کار کردند.
پس از پرواز موفق برادران رایت، هوانوردی با سرعتی سریع شروع به توسعه کرد. در مدت کوتاهی پس از آن، دیگر طراحان ساخت مدل‌های خود را آغاز کردند. اولین هواپیماهای نظامی و باری در زمان جنگ جهانی اول ظاهر شدند که توسعه این صنعت را بیشتر تسریع کردند.
علاوه بر این، فرودگاه‌ها نیز در حال توسعه بودند و همچنین قوانین استفاده از فضای هوایی ایجاد می‌شد که در شرایط افزایش محبوبیت پروازها لازم بود.
موفقیت برادران رایت تنها به عنوان یک رویداد نمادین نبود، بلکه یک نیروی محرکه قوی برای توسعه آینده هوانوردی نیز شد. آنها تبدیل به نماد نوآوری و تلاش بی‌پایان برای دستیابی به رویا شدند. در دهه‌های بعد، جهان شاهد ظهور انواع مختلفی از هواپیماها، از کوچک‌های خصوصی تا بزرگ‌های مسافربری و باری بود.
و امروزه، بیش از صد سال از اولین پرواز می‌گذرد، هواپیما یکی از مهم‌ترین روش‌های جابجایی باقی مانده است که مردم را در قاره‌های مختلف به هم متصل می‌کند و افق‌های جدیدی را برای بشریت می‌گشاید.
اختراع هواپیما در سال 1903 آغاز یک عصر جدید در تاریخ بشریت بود. پرواز برادران رایت نه تنها تصورات ما را از ظرفیت‌های انسان تغییر داد، بلکه درهای بی‌پایان تحقیقات و دستاوردهای فناوری در زمینه هوانوردی را گشود. میراث آنها همچنان الهام‌بخش نسل‌های جدیدی از مهندسان و دانشمندان است که در صدد عملی کردن پروازهای جسورانه‌ترین هستند.