دانشنامه تاریخی
شورش 1947 در ماداگاسcar به عنوان یک نقطه عطف مهم در تاریخ جزیره، آغازگر مبارزات فعال مردم محلی در برابر حکومت استعماری فرانسوی بود. این شورش، که به نام "شورش ماداگاسcar" نیز شناخته می‌شود، در شرایط افزایش نارضایتی و ترویج احساسات ملی‌گرایی در میان مردم ماداگاسcar رخ داد. در این مقاله، دلایل، روند رویدادها و پیامدهای شورش را بررسی خواهیم کرد.
فرانسه ماداگاسcar را در سال 1895 ضمیمه کرد و از آن زمان جزیره تحت مدیریت استعماری قرار گرفت. این دوره با بهره‌برداری اقتصادی، بی‌عدالتی اجتماعی و همگرا شدن فرهنگی مشخص می‌شد، که باعث نارضایتی در میان مردم محلی شد. در اوایل دهه 1940، پس از جنگ جهانی دوم، سیاست استعماری فرانسه به خصوص سخت‌گیرانه شد که یکی از دلایل اصلی شورش بود.
بهره‌برداری اقتصادی از ماداگاسcar در شرایط سخت کار در مزارع که در آن مردم محلی برای شرکت‌های فرانسوی کار می‌کردند، نمایان شد. ماداگاسcarها تحت فشار فقر قرار داشتند در حالی که استعمارگران سودهای کلانی به دست می‌آوردند. وضعیت پس از جنگ جهانی دوم بدتر شد، زمانی که اقتصاد جهانی با مشکلات روبرو بود. مردم محلی شروع به درک حقوق خود کرده و سازماندهی برای مبارزه به نفع منافع خود را آغاز کردند.
ظهور جنبش ملی‌گرایی در ماداگاسcar نیز به افزایش نارضایتی کمک کرد. در سال 1946، حزب استقلال ماداگاسcar تأسیس شد که در پی اصلاحات سیاسی و پایان حکومت استعمار بود. در حالی که اکثر ماداگاسcarها از ایده استقلال حمایت می‌کردند، مقامات فرانسوی تلاش کردند هر گونه تلاشی برای ایجاد یک نیروی سیاسی که به نفع حقوق مردم محلی باشد را سرکوب کنند.
شورش در 29 مارس 1947 آغاز شد، زمانی که مردم محلی در استان مادیونگورو علیه مقامات استعماری قیام کردند. شورش به سرعت به سایر مناطق کشور، از جمله پایتخت و شهرهای بزرگ سرایت کرد، جایی که درگیری بین شورشیان و نیروهای فرانسوی رخ داد.
شورش با اعتراضات و تظاهرات کوچک آغاز شد، اما به زودی به درگیری‌های مسلحانه تبدیل شد. مردم محلی شروع به سازماندهی در گروه‌هایی کردند که به ساختمان‌های دولتی و نهادهای استعماری حمله کردند. مقامات فرانسوی با تدابیر سخت‌گیرانه واکنش نشان دادند و اعلام حکومت نظامی کردند و سرکوب‌ها را تشدید کردند.
مقامات فرانسوی از نیروهای نظامی برای سرکوب شورش استفاده کردند. ارتش فرانسه اقداماتی علیه شورشیان انجام داد که منجر به تلفات زیادی در میان مردم محلی شد. برآوردها نشان می‌دهد که در جریان سرکوب شورش، هزاران ماداگاسcarی جان خود را از دست دادند. این موضوع باعث انتقاد جامعه بین‌المللی و سازمان‌های انسانی شد که خواستار پایان دادن به خشونت شدند.
اگرچه شورش 1947 به شدت سرکوب شد، اما پیامدهای قابل توجهی برای ماداگاسcar داشت. اولاً، شورش توجه جامعه جهانی را به سیاست استعماری فرانسه در ماداگاسcar جلب کرد. این بحران نشان داد که ماداگاسcarها آماده‌اند برای حقوق و آزادی‌های خود مبارزه کنند، که به دیگر جنبش‌های استقلال الهام بخشید.
پس از شورش، فرانسوی‌ها شروع به بازنگری در سیاست استعماری خود کردند. در سال 1948، اصلاحاتی انجام شد که حقوق بیشتری به ماداگاسcarها اعطا کرد. با این حال، استقلال کامل هنوز هدفی دست نیافتنی بود. فعالیت سیاسی مردم محلی همچنان رو به افزایش بود و در سال 1958، ماداگاسcar به جمهوری خودمختار در ساختار جامعه فرانسوی تبدیل شد.
شورش همچنین جنبش‌های ملی‌گرایی را در جزیره تقویت کرد. این جنبش به تاسیس احزاب و سازمان‌های سیاسی جدیدی کمک کرد که به مبارزه برای استقلال ادامه دادند. شخصیت‌های مهمی در این حرکت ظهور کردند مانند فیلیبر زییرانا و دیگر رهبرانی که مبارزات استقلال در سال 1960 را رهبری کردند.
شورش 1947 در ماداگاسcar یک صفحه مهم در تاریخ مبارزه برای استقلال جزیره بود. این شورش نشان داد که مردم محلی آماده‌اند با رژیم استعماری مقابله کنند و برای حقوق خود مبارزه کنند. اگرچه شورش سرکوب شد، عواقب آن تأثیر زیادی بر وضعیت سیاسی آینده ماداگاسcar داشت و نسل‌های بعدی را به مبارزه برای آزادی الهام بخشید.