دانشنامه تاریخی
تاریخ اسرائیل باستانی بیش از سه هزار سال را در بر می گیرد و شامل رویدادها، شخصیت ها و تغییرات فرهنگی زیادی است. این دوره با پدران معنوی آغاز می شود و از طریق دوران پادشاهی، فتح ها و اسارت ها ادامه می یابد، و پایه های هویت و دین یهودی را شکل می دهد.
طبق کتاب مقدس، تاریخ اسرائیل با پدران معنوی آغاز می شود: ابراهیم، اسحاق و یعقوب. ابراهیم، پدر بنی اسرائیل، با خدا عهدی بست و وعده زمین کنعان را دریافت کرد. نسل او، از جمله اسحاق و یعقوب، نیز در شکل گیری هویت یهودی نقش های مهمی ایفا کردند.
یعقوب که دوازده پسر داشت، بنیان گذار دوازده قبیله اسرائیلی شد. داستان های آنها در کتاب پیدایش توصیف شده است، از جمله رویدادهایی مانند فروش یوسف به بردگی و بالارفتن او در مصر.
پس از سال ها اقامت در مصر، یهودیان تحت رهبری موسی، مصر را ترک کردند و خروج کردند. این رویداد یکی از لحظات مرکزی تاریخ یهودی شد. پس از بازگشت به کنعان، یهودیان با نیاز به فتح زمین روبرو شده و این مسأله در کتاب یوشع توصیف شده است.
فتح کنعان شامل نبردها و درگیری های متعدد با ساکنان محلی بود. این زمان همچنین با دوره داوران همراه بود، زمانی که در اسرائیل دولتی متمرکز وجود نداشت و هر قبیله تحت رهبری سران خود اداره می شد.
در قرن ۱۱ قبل از میلاد، یهودیان تحت یک قدرت متحد شدند. اولین پادشاه، شائول بود که با تهدیدات خارجی زیادی مواجه شد. پس از مرگ او، داوود به تخت سلطنت رسید و اسرائیل و یهودا را متحد کرد و اورشلیم را به عنوان پایتخت خود برگزید.
داوود یک پادشاه موفق بود و سلطنت او زمان پیروزی های نظامی و شکوفایی فرهنگی بود. پسرش سلیمان نخستین معبد را در اورشلیم ساخت که به مرکزی برای عبادت یهودیان تبدیل شد. سلیمان همچنین به خاطر حکومت عاقلانه و شکوفایی اقتصادی اش شناخته می شود.
پس از مرگ سلیمان در سال ۹۳۱ قبل از میلاد، پادشاهی به دو قسمت تقسیم شد: پادشاهی شمالی اسرائیل و پادشاهی جنوبی یهودا. تقسیم ناشی از درگیری های داخلی و جاه طلبی های سیاسی بود. پادشاهی شمالی، با پایتختی در سامریه، با تهدیدات خارجی زیادی روبرو شد و نهایتاً در سال ۷۲۲ قبل از میلاد توسط آشوریان فتح شد.
پادشاهی جنوبی یهودا ادامه حیات داد و فرهنگ و سنت های مذهبی خود را حفظ کرد. این پادشاهی به مرکزی برای دین یهود تبدیل شد و معبد را در اورشلیم به عنوان مهم ترین مکان عبادت حفظ کرد.
در سال ۵۸۶ قبل از میلاد، یهودا به دست بابل فتح شد و بسیاری از ساکنان به اسارت برده شدند. این دوره زمانی دشواری برای قوم یهود بود، اما همچنین زمان بازاندیشی در هویت و ایمان خود بود. پیامبرانی چون جرمیایی و حزقیال نقش مهمی در حفظ امید و تقویت ایمان به بازگشت آینده به زادگاه ایفا کردند.
پس از سقوط بابل در سال ۵۳۹ قبل از میلاد، پادشاه ایرانی کوروش بزرگ به یهودیان اجازه داد تا به یهودا بازگردند و معبد را بازسازی کنند. بازگشت از اسارت به یک رویداد مهم در تاریخ اسرائیل تبدیل شد و به احیای عمل مذهبی و فرهنگ یهودی کمک کرد. معبد دوم ساخته شد و به مرکزی برای عبادت یهودیان تبدیل گردید.
این دوره همچنین با توسعه نوشتاری و گردآوری متون مقدس یهودی همراه بود که منجر به شکل گیری تورات به عنوان متن بنیادی ایمان یهودی شد.
از سال ۳۳۲ قبل از میلاد، پس از فتح خاورمیانه توسط اسکندر مقدونی، سرزمین های یهودی تحت تأثیر فرهنگ هلنی قرار گرفت. این زمان همچنین با درگیری ها با حاکمان هلنیستی و تلاش ها برای حفظ هویت یهودی همراه بود.
در سال ۶۳ قبل از میلاد، یهودا به دست روم فتح شد که منجر به از دست دادن استقلال سیاسی شد. با وجود این، دین و فرهنگ یهودی به رشد و شکوفایی خود ادامه داد. در این زمان، زندگی و تعلیمات عیسی مسیح و همچنین توسعه مسیحیت اولیه بر منطقه تأثیر گذاشت.
تاریخ اسرائیل باستانی یک فرایند پیچیده و چند لایه از شکل گیری هویت، فرهنگ و دین یهودی است. دوره های شکوفایی و آزمون، پادشاهی ها و فتح ها، اثری ناپذیرفتنی بر تاریخ گذاشتند که همچنان بر جهان معاصر تأثیر می گذارد. اسرائیل باستانی پایه و اساسی برای جوامع یهودی و سنت های دینی آینده شد که همچنان وجود دارند و در حال توسعه هستند.