دانشنامه تاریخی
ماری کوری، متولد 7 نوامبر 1867 در ورشو، لهستان، به یکی از مشهورترین دانشمندان تاریخ تبدیل شد. او اولین زنی بود که جایزه نوبل را دریافت کرد و تاکنون تنها زنی است که این جایزه را در دو حوزه مختلف علم - فیزیک و شیمی - کسب کرده است.
ماری کوری، که در زمان جوانی به نام اسکلودوفسکا شناخته می‌شد، در خانواده‌ای بزرگ شد که به تحصیل اهمیت می‌داد. پدرش معلم فیزیک و ریاضی بود که تأثیر شگرفی بر اشتیاق او به دانش گذاشت. بعد از فارغ‌التحصیلی از مدرسه، او کار کرد تا پولی برای تحصیل در پاریس جمع‌آوری کند، جایی که به دانشگاه سوربن وارد شد.
در پاریس، ماری ادامه تحقیقات خود در زمینه فیزیک و شیمی را آغاز کرد و همچنین با شوهر آینده‌اش، پی‌یر کوری، آشنا شد. آن‌ها با هم شروع به مطالعه عناصر رادیو اکتیو کردند که در نهایت منجر به کشف عناصر جدید - پلو نیوم و رادیوم - شد. این کشفیات انقلاب بزرگی در علم و پزشکی به‌وجود آورد.
در سال 1903، ماری و پی‌یر کوری به همراه آندره بکه‌رل جایزه نوبل فیزیک را برای تحقیقات خود در زمینه رادیواکتیویته کسب کردند. در سال 1911، ماری جایزه نوبل شیمی را به خاطر کشف رادیوم و پلو نیوم دریافت کرد و به اولین زنی تبدیل شد که این جایزه را کسب می‌کند.
کارهای ماری کوری پایه‌گذاری استفاده از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو در پزشکی، به‌ویژه در درمان سرطان، را به ارمغان آورد. تحقیقات او افق‌های جدیدی در آنکولوژی گشود و کیفیت زندگی بسیاری از بیماران را به طرز قابل توجهی بهبود بخشید.
ماری و پی‌یر کوری نه تنها در علم بلکه در زندگی نیز شریک بودند. آن‌ها دو دختر به نام‌های ایرن و او به دنیا آوردند که هر دو دانشمندان برجسته‌ای شدند. پس از مرگ غم‌انگیز پی‌یر در سال 1906، ماری به کار علمی خود ادامه داد، با وجود این فقدان بزرگ.
ماری کوری میراثی باارزش برای علم و جامعه به‌جای گذاشت. او الگویی برای زنانی بود که در دنیای مردانه به دنبال شغف علمی بودند و نسل‌ها از دانشمندان را الهام بخشید. اخلاق کاری و تلاش او برای دانش الگوهایی برای بسیاری به شمار می‌رود.
علاوه بر دو جایزه نوبل، ماری کوری جوایز و افتخارات دیگری نیز به خاطر دستاوردهایش دریافت کرده است. نام او به نمادی از قهرمانی علمی و فداکاری تبدیل شده است. به یاد او عناصر، مؤسسات پزشکی و حتی جوایز علمی نام‌گذاری شدند.
ماری کوری در 4 ژوئیه 1934 به دلیل کم‌خونی آپلاستیک ناشی از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض تشعشع درگذشت. زندگی و دستاوردهای او هنوز هم الهام‌بخش است و به ما یادآوری می‌کند که علم می‌تواند جهان را تغییر دهد. او نماد پایداری و تلاش برای دانش است و میراث او در دل‌های دانشمندان در سراسر جهان ادامه دارد.