குவார்டல்லவேர் போர்வு, 1868 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 27 அன்று நடந்தது, சிக்கரியின் முதல் முக்கியமான போர்வுகளைச் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது. இந்தப் போர் சொந்த மண்ணுக்கான சுதந்திரத்தை நாடும் கியூபியர்களின் சாத்தியங்களை நோக்கிக் காட்டியது; இது தீவிர பாகுபாட்டுக் காலத்தில் நடந்த ஒரு போர்த்துவதோடு மட்டுமல்லாமல் அதன் போக்கு இருதியாகவும் இருந்தது.
1868 ஆம் ஆண்டின் அக்டோபர் 10 அன்று கியூபிய நிலநடுக்கம் கார்லோஸ் மனுவல் டி செஸ்பிடஸ் என்பவர் எஸ்பானியர்களிடமிருந்து கியூபாவிற்கு சுதந்திரத்தை அறிவித்த போது கியூபியாவின் சுதந்திர போராட்டம் தொடங்கியது. அதற்கு பின் கியூபிய புரட்சியாதிகள் எஸ்பானிய அதிகாரங்களுக்கு எதிராக செயல்படத் தொடங்கினர். போர் நிலைகளில், கியூபியர்கள் ஆதாரங்களின் பற்றாக்குறையும் ஆயுதங்களின் வீரியமும் உள்ளிட்ட பல சிரமங்களை எதிர்கொண்டனர்.
எஸ்பானிய அரசு, அச்சுறுத்தலை உணர்ந்ததால், ஜெனரல் பெர்ட்ரோ லோபெஸ் என்பவரின் தலைமைக்குள் கியூபாவில் கூடுதல் படையை அனுப்பி, புரட்சியை அடக்க முயன்றது. நெருக்கமான மோதலால், கியூபியாவின் ஆதரவாளர்களின் படை உருவாகியது, இது தங்கள் சுதந்திரத்திற்காக போராடத் தயாரான உள்ளூர்ப்பண்ணை உரிமையாளர்களைக் கொண்டிருந்தது.
குவார்டல்லவேர் போர்வில் பங்கேற்றவர்கள்:
1868 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 27 அன்று குவார்டல்லவேர் சுற்றுவட்டாரங்களில் புரட்சியாளர்கள் மற்றும் எஸ்பானிய படைகள் இடையே போர் வெவழிக்கிறது. புரட்சியாளர்கள் தங்களின் நிலைகளை தயாரிக்க, எஸ்பானியர்களின் பெரும்பான்மையின் மீது ஆற்றல்களைத் தாக்கத் தீர்மானித்தனர்.
போர் எஸ்பானியன்களின் நிலைகளை எரிபொருள் தாக்குதலால் துவக்கமாக்கப்பட்டது. கீழ்கண்ட கியூபிய புரட்சியாளர்கள், ஆயுதங்கள் இம் முன் தூண்டப்பட வேண்டிய நேரத்தில், மறுபடியும் காத்திருக்க முடியாமல் தாங்கள் நிலைத்திருக்க வழிவகுத்தனர். பல மணி நேரங்களுக்கு போர்வுகள் சிக்கமடைந்தாலும், இருதொரு பக்கத்திலும் பெரிய இழப்புகள் ஏற்பட்டன.
கியூபியர்கள் எஸ்பானிய படைகளை உதவுவதற்கான ஆதாரங்கள் அழிக்காதலால் 'பூமி அடக்கும்' உத்திகளைப் பயன்படுத்தினார்கள். இதுவே எஸ்பானிய படைக்கு தேவையான தானியங்களைப் பெறுவதில் சிரமங்கள் உண்டாக்கி, புரட்சியாளர்களுக்குத் சிறிது நிலை வழங்கியது. ஆனால் இது விரிவடையக் காண்பித்த நிலையில், எஸ்பானிய படைகள் தங்களின் நிலைகளை வலுப்படுத்த முகமைந்து மற்றும் இறுதியில் எதிர் தாக்குதலை ஆரம்பித்தனர்.
நிகழ்த்தப்பட்ட துணிச்சல் இன்றி, கியூபிய புரட்சியாளர்கள் குவார்டல்லவேர் போர்வில் இறுதி வெற்றியைப் பெற முடியவில்லை. எஸ்பானிய படைகள், அதிக எண்ணிக்கை மற்றும் மிகவும் நுண்ணிய ஆயுதங்களால், தாக்குதல்களை எதிர்த்துவிட்டு செல்லப்பட்டனர். போர்வு இருதொரு புறத்திலும் மீண்டும் மிகப்பெரிய இழப்புகளுடன் முடிந்தது.
குவார்டல்லவேர் போர்வு இரண்டாம் கியூபிய சுதந்திரப் போரின் முக்கிய நிகழ்வாக மாறியது. தோல்விகள் இருந்த காரணத்தால், கியூபிய புரட்சியாளர்கள் தங்கள் சுதந்திரத்திற்காக தொடர்ந்து போராடுவதற்கான வலிமையைப் பெற்றனர். குவார்டல்லவேர் நிகழ்வுகள், கோடையில் உள்ள நிகிதகரமான நாட்டின் நிலைமையை வெளிப்படுத்தி, ஷு மசூடிக்காக உலகளாவிய மத்தியில் ஆதரவாக ஷூனை அடைந்ததைக் காண்பிக்கிறது.
போர்விற்குப் பிறகு புரட்சியாளர்கள் தங்கள் உத்திகளை மறுசிந்தித்து, எஸ்பானிய படங்களுக்கு எதிராக மேலதிக செயல்களைத் திட்டமிட வெற்றிகரமாக சென்றனர். போர் தொடர்ந்திருக்கும்போது, கியூபிய குடிகளின் உணர்வு உயர்ந்தது, மேலும் அவர்கள் சுதந்திரத்திற்கான போராட்டத்தை நீடிக்கச் செல்கின்றனர்.
குவார்டல்லவேர் போர்வு முக்கியமான படியை வடிவமைக்கும் உச்சி மிகுந்த காலமாகத் திகழ்ந்தது. இது, கியூபியர்கள் எஸ்பானிய காலனியாக்கத்தை எதிர்கொண்டு, தங்கள் சுதந்திரத்தைப் போராடுவதற்கானத்திலும், பின்னர் பல தலைமுறை கியூபியர்களுக்கு ஊக்கம் இன்னும் தந்தது மற்றும் அடுத்த போர் நிகழ்வுகளிலும் ஒரு முக்கிய பங்கு வகித்தது.
மேலும், போர்வின் முடிவுகள் சுதந்திரத்தின் இயக்கத்திற்கு சர்வதேச ஆதரவின் அவசியத்தை உணர்த்துகின்றன. குவார்டல்லவேரில் யுயிலை நிகழ்வுகளை மன்னிக்கிறது, இது கியூபிய விஷயத்திற்கான ஆதரவை உருவாக்குகிறது, இது இறுதியாக 1898-ல் அமெரிக்க இடையிடுக்கையை ஏற்படுத்தியது.
குவார்டல்லவேர் போர்வு கியூபாவின் வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான தருணமாக உள்ளது. இது கியூபிய மக்களின் சொந்த சுதந்தரத்திற்கு மாறாத தன்மையை ஒரு திட்டத்தை உருவாக்கியதில் பிரதிநிதித்துவம் வகிக்கிறது; எஸ்பானிய அரசாங்கத்தின் கீழ் இருந்த அதன் சிலைப்பு ஒருவர் அல்ல, அவர்கள் தடுப்பில் தாம் ஒரு பொருளாக ஆக போதுமெனலாம். போர்வு, கியூபிய புரட்சியாளர்களுக்கான வெற்றிகரம் ஆகியது போலும், இது மேலும் பல மணித்திரைகளை மறுசுழற்சி செய்தது மற்றும் தங்களுடைய உரிமைகளை மற்றும் சுதந்திரங்களை காத்திருக்கும் கலையே ஆக ஆசியில்லை.