செம்பாப்வே இக்கருத்தை நாட்டின் பண்பாடு மற்றும் சமாஜத்தை உருவாக்கிய நிகழ்வுகளால் நிரம்பியுள்ளது. ஆபிரிக்காவின் தெற்கு பகுதியில் மையமாக உள்ள செம்பாப்வே, அதன் பழமையான நாகரிகங்கள், காலனிவாதம் மற்றும் சுதந்திரப் போராட்டங்களுக்காக பிரபலமானது. இந்த கட்டுரையில், நாங்கள் செம்பாப்வே இக்கருத்தையின் முக்கிய கட்டங்கள், பிரிவெண் காலம், காலனிவாதம் மற்றும் பருவம் ஆகியவற்றைப் பார்க்கலாம்.
இன்று செம்பாப்வே என்பதாக உருவான நிலங்கள், 100,000 வருடங்களுக்கு முன்பு மனிதர்களால் வசிக்கப்பட்டன. பழமையான வேட்டையாளர்-அங்காடிகள், குடியிருப்பின் பதிச்சங்களாக கல்லிலே விரிசல் கலைச்சிற்பங்களை விட்டுச் சென்றனர். கி.பி. 2000அன்று, இங்கு முதலாவது வேளாண்மைக் கோட்டியால் சமுதாயங்கள் உருவாகத் தொடங்கின. சோனா மற்றும் ந்டபேலே போன்ற பெரிய குலங்கள், மாநிலத்தில் ஆண்டெடுத்து வந்தன.
11 ஆம் நூற்றாண்டில், செம்பாப்வே பகுதியில் மிக நுணுக்கமான நாகரிகம் உருவாகின, இதனை மகா செம்பாப்வே நாகரிகம் என்று குறிப்பிடுகிறோம். இந்த பண்பாடு, முக்கிய வர்த்தகம், நிர்வாகம் மற்றும் மதத்திற்கு மையமாக இருந்த இயற்கைப் பொருட்களின் அழகான கல் கட்டครงங்களால் புகழ்பெற்றது, அந்த பெரிய செம்பாப்வேக் கடை.
19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், ஐரோப்பிய அதிகாரிகளின் காலனி விருத்தி ஆபிரிக்காவின் அரசியல் வரைபடம் மாறுவதற்கு வழிவகுத்து, 1880-களில், பிரிட்டீஷ் வணிகத்திற்காக சேசில் ரோட்ஸ், தென்மாகண்டத்தில் விருத்தி செய்ய தொடங்கினார், இது ரோடோவியாவின் காலனியை உருவாக்கியது. 1890-ல், பிரிட்டிஷ் தென் ஆப்பிரிக்கா நிறுவனம் (பி.யூ.ஏ.சி) நிலங்களை கைப்பற்றும் பயணத்தை அனுப்பியது, இது செம்பாப்வே இக்கருத்தத்தின் காலனியை ஆரம்பித்தது.
பிரிட்டிஷ் நிர்வாகம், நாட்டின் வசிப்பிடப் பாதையை வெல்கின்ற செஞ்சீட்டைக் கையாள்வதில், நாட்டின் பெரும்பான்மையினர் நிலங்களை நழுவப்படுத்தி, அதை வெள்ளைப் பிறவியாளர்களுக்கு ஒப்படைத்தது. இது உள்ளூர் குலங்களில் உணர்ச்சி ஆத்திரத்தை ஏற்படுத்தியது மற்றும் 1896ல் ந்டபேலே வீழ்ச்சிக்கு காரணமளிக்கிறது.
20ஆம் நூற்றாண்டின் முதல் பார்வையில், கறுப்பினர் உரிமைகளுக்கான போராட்டம் அதிகரித்தது. 1965ல், வெள்ளை இனப் பாகுபாடு ஒருதலைப்பான சுதந்திரத்தை பிரகடனம் செய்கிறது, இது நாட்டின் மாநாட்டை சர்வதேச ஒழுக்கத்திற்குள் கொண்டுவந்தது. இதற்கான பதிலாக, ரொபர்ட் முகாபே மற்றும் ஜோஷுவா ந்கோமோ போன்ற கறுப்பின வரிசைகள் ஆயுத எதிர்ப்பு ஏற்படுத்தத் தொடங்கினர்.
ஆயுதப்போராட்டம் 1970களில் மாற்றத்திற்கு வந்தது, அது வெட்டப்பட்ட சங்கமங்களை உருவாக்கியது. 1980ல், வெள்ளை செம்பாப்வே இக்கருத்தம் சுதந்திர மாநிலமாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது. முதலாவது முதல்வராக ரொபர்ட் முகாபே, 1987க்குள் வாசிகாதியாக கடைசி நிலையில் இருந்தார்.
முகாபே ஆட்சி, பொருளாதார வளர்ச்சியால் அடையாளமிக்கது, ஆனால் நாட்டின் பரந்தளவான பிரச்சினைகளை சந்தித்தது, அதில் ஊழலும் பொருளாதார குழப்பமும் திகழ்கின்றன. நிறுவனம் ஆரம்ப கட்டத்திற்குக் கடந்து சமனாக வந்த நாணயத்தை மெருகூடித் தட்கேல் வெளியில் உடைத்ததால், நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் குறைபாடு கண்டனர்.
2000க்கு நெருங்கும் காலத்தில், செம்பாப்வே பொருளாதார நெருக்கடிக்கு உட்படியது. சந்தையில் அசாதாரன் என்றியில், நாட்டின் அங்கனுக்கு உணவுப் பொருட்களின் மற்றும் சேவைகள் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டது. அரசியல் சீரமைப்பு மற்றும் எதிர்க்கட்சி ஒருமித்தவிறகு புரிதல் பொழுதுபோகிவிட்டது.
2017ல், முகாபே மேற்சீட்டு முறையில் பின்வட்டிப்பு ஏற்படுத்தினார், இது நாட்டிற்கு புதிய வாய்ப்புகளை உருவாக்கியது. எம்மர்ஸனில் மன்னங்கவா புதிய அதிபராகக் கருதப்பட்டார் மற்றும் அவர், பொருளாதாரத்தை மீட்டெடுக்கவும், சர்வதேசக் கூட்டத்துடன் உறவை மேம்படுத்தவும் மாற்றங்களை உறுதி செய்தார். ஆனால், ஊழல், pobreza மற்றும் நில ஊகத்திற்கு மறுபடியும் தேவையான சவால்கள் தொடர்ந்து இடம்பெறுகின்றன.
செம்பாப்வே வளமான இயற்கைப் பொருட்களையும் பொருளாதார வளர்ச்சியின் அடிப்படையைக்கும் கொண்டுள்ளது. நாட்டின் எதிர்காலம், அரசாங்கம் திறமையான மாற்றங்களை செயல்படுத்துவதற்கான திறனுக்கு அடிப்படையாகும், மற்றும் சமூகத்துடன் உரையாடலை மேம்படுத்தவும். இதனால் அசாதாரனுமாய் வளர்ச்சி தொடரும்.
செம்பாப்வே இக்கருத்தை, சுதந்திரத்திற்கான போராட்டம், பண்பாட்டு பாரம்பரியம் மற்றும் சமகால சவால்களால் நிறைந்த ஒரு அத்தியாயமாக உள்ளது. சவால்கள notwithstanding, நாட்டிற்கான பிரகாசமான மற்றும் நாடுகடந்த எதிர்காலத்தை உள்ளது, மனித உரிமைகளை காப்பாற்றவும் செல்லத் தக்க வளர்ச்சியையும் மேற்கொள்ளப்படுகிறது.