చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
"Risorgimento" ఉద్యమం, ఇటాలియన్ నుండి అనువాదం "పునరుద్ధరణ" అని అర్థం, 19వ శతాబ్దం ప్రారంభం నుండి 1861 సంవత్సరంలో ఇటలీ ఏకం చేయడమ వరకు ఉన్న కాలాన్ని కవర్ చేసింది. ఈ ఉద్యమం విదేశీ ఆక్రమణల నుండి మరియు అంతర్గత విపరీతత నుండి విడుదల కాబడిన ఐక్యత గల ఇటలియన్ రాష్ట్రాన్ని స్థాపించడానికి ప్రయత్నించింది. ఇది ఆధునిక ఇటలియన్ జాతీయ చైతన్యాన్ని రూపొందించడంలో అత్యంత ముఖ్యమైన పాత్ర పోషించిన సంచలనలు, రాజకీయ సవరణలు మరియు సాంస్కృతిక మార్పుల శ్రేణిని కలిగిఉంది.
19వ శతాబ్దం ప్రారంభానికి ఇటలీ అనేక స్వతంత్ర రాష్ట్రాలుగా విభజించబడింది, అవి ఆస్ట్రియా, ఫ్రాన్స్ మరియు స్పెయిన్ వంటి వివిధ యూరోపియన్ శక్తుల నియంత్రణలో ఉన్నాయి. ఈ రాజకీయ విభజన అసంతృప్తి మరియు ఐక్యం కోసం ఆకాంక్షలకు మార్గం="../../../../../#లేదా%20లో%20ఫ్యాక్టరల%20నీ%20ఆసడంతో%20వ్యవసాయ%20వర్గాల%20నిశ్రాంతి%20తీసుకొందేవి%20భావిత%20అసంతృప్తిః&page_#%22m%20అయితే%20అప్%20ఎంటి%20శాతాంబిసహాయప్రోత్సాహాలను%20మర్రికీ%20అలోచనల%20కేవలం%20మర్రికీ%20ఖురూం%20ఫలండ్రిచ్%20రఁగడించడం%20సరికాదు.
"Risorgimento" చర్యలలోని మొదటి ప్రధాన చలనం 1820లో సిసిలీలో జరిగిన తిరుగుబాటు. ఇది ఆస్ట్రియన్ పాలనకు ప్రతిస్పందనగా మరియు సాంవిధానిక సవరణలకు సంబంధించి ప్రారంభమైంది. తిరుగుబాటు నిలువెత్తి పోని, కానీ తదుపరి పోరాటానికి మొట్టమొదటి పాగలించబడింది.
1831లో కొత్త లేఖలు సంభవించాయి, పాప్ ప్రాంతంలో మరియు లోంబార్డియాలో ఆస్ట్రియన్ ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా తిరుగుబాట్లు మళ్ళీ ఆగిపోయాయి. ఈ తిరుగుబాట్లు కూడా విజయం సాధించలేదు, కానీ అవి ఇటలీయుల ప్రాతి యొక్క రాజకీయ సరిహద్దులో స్థిరమైన చెలామణి సృష్టించాయి.
"Risorgimento" ఉద్యమంలో ఒక ప్రముఖ వ్యక్తి జ్యూసెపె మాజినీ, రిపబ్లిక్ ఉద్యమం యొక్క సిద్ధాంతకుడు, 1831లో "యంగ్ ఇటలీ"ని స్థాపించాడు. అతను జాతీయ ఐక్యత మరియు ప్రజాస్వామ్య ఆలోచనలను ప్రచారం చేశారు, ఇటలీయులను స్వాతంత్య్ర యొక్క పోరాటానికి ప్రేరేపించారు.
మరొక ముఖ్యమైన వ్యక్తి గ్రాఫ్ కమில்லో కవూర్, సార్డినియా రాజ్యమునకు ప్రధానమంత్రిగా, దేశాన్ని మోడర్నైజ్ చేయడానికి మరియు ఇటలీని ఐక్యతగ్రహణానికి అవసరమైన పరిశోధనలు నిర్వహించాడు. కవూర్ ఇటలియన్ జాతీయత కోసం లక్ష్యాలను చేరుకోవడానికి డిప్లొమాటిక్ పద్ధతులను మరియు యుద్ధాన్ని ఉపయోగించాలంటూ ప్రణాళికలు రూపొందించాడు.
1848 సంవత్సరంలో అనేక యూరోపియన్ దేశాలలో విప్లవాలు చెలరేగాయి, మరియు ఇటలీ కూడా మినహాయింపుగా ఉండలేదు. ఈ సంవత్సరంలో లోంబార్డియాలో మరియు వెనీసిలో వంగడిన తిరుగుబాట్లు, అలాగే ఇతర ఇటలియన్ రాష్ట్రాలలో ప్రారంభమయ్యాయి. ఇటలీయులు వారి హక్కులను రక్షించుకోవడానికి మరియు స్వతంత్రతను కోరుతూ నిలబడారు.
అయితే, ప్రాథమిక విజయాలకు వీడినప్పటికీ, తిరుగుబాట్లు ఆస్ట్రియన్ సైనికుల చేతి చెయబడింది. ఈ సంఘటనల ఫలితంగా ఐక్యత మరియు సంఘటిత చర్యల అవసరం మేధస్సులో చేరింది, స్వాతంత్ర్యాన్ని సాధించడానికి.
ఐక్యతకు దారితీయడానికి ముఖ్యమైన సంఘటనలు మధ్య 1859లో ఇటలీ సంఘం స్థాపించబడింది. ఈ ఐక్యం కవూర్ యొక్క రాజకీయ కార్యకలాపాలు మరియు జ్యూసెపె గరీబాల్డీ నేతృత్వంలో జరిగిన యుద్ధ శ్రేణుల ఫలితంగా రావడమైంది. గరీబాల్డీ బోధులైన శ్రేణాంబులతో కూడిన "మిల్లియనీ" అనువర్తనం -- సిసిలీ మరియు నెపోలుకు స్వదేశీ స్వాతంత్య్రం నమోదు చేసింది, అలాగే సార్డినియా రాజ్యంతో ఐక్యం కలిగించింది.
1861 సంవత్సరంలో ఇటలియన్ రాజ్యాన్ని ప్రకటించడం జరిగింది, మరియు విక్టర్ ఎమాన్యుయల్ II దాని మొదటి రాజాగా ఉండాడు. ఈ క్షణం "Risorgimento" ఉద్యమం ప్రేరేపించిన ఐక్యత ప్రక్రియలో ఎత్తు చేరింది.
"Risorgimento" ఉద్యమం కేవలం రాజకీయ సంఘటనల చుట్టూ కేంద్రీకరించలేదు. ఇది గణనీయమైన సాంస్కృతిక మార్పులను కూడా పరిగణించింది. ఈ కాలంలో సాహిత్యం, కళ మరియు సంగీతం అభివృద్ధి చెంది, జాతీయ చైతన్యాన్ని నిర్మించడంలో సహాయపడింది. అలెస్సాండ్రో మాంద్సోనీ మరియు జియాకోమో లియోపార్డీ వంటి కవులు, మరియు అంటోనియో కానోవా మరియు ఫ్రాన్సెస్కో హైయిస్ వంటి కళాకారులు ఇటలియన్ ఐక్యతను సృష్టించడంలో కీలక పాత్ర పోషించారు.
అదనంగా, ఈ ఉద్యమం పౌర హక్కుల మరియు సామాజిక న్యాయ పరమైన ఆలోచనలను విస్తరించడం, తదుపరి సవరణలు మరియు మార్పులకు ప్రాధమికంగా మారింది.
"Risorgimento" ఉద్యమం ఇటలీ చరిత్రలో ఒక కీలక సంఘటనగా భావించారు, ఇది దాని భవిష్యత్తును ఐక్యత గల రాష్ట్రంగా నిర్ధారించింది. ఈ కాలంలో జరిగిన తిరుగుబాట్లు, రాజకీయ మార్పులు మరియు సాంస్కృతిక ఆవిశ్కారాలు ఇటలియన్ జాతీయత్వాన్ని నిర్మించడానికి పెద్దదిగా సహాయం చేశాయి. "Risorgimento" ఆలోచనలు మరియు వారసత్వం ఆధునిక ఇటలియన్ సమాజంపై ప్రభావం చూపుతున్నాయి, స్వాతంత్య్రం మరియు స్వతంత్రత కోసం పోరాట的重要తను వ్యక్తం చేస్తున్నాయి.