చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
పోర్చుగాలి రాష్ట్ర వ్యవస్థ దీర్ఘ చరిత్రలో అనేక మార్పులను అనుభవించింది, ఇది ఫియోడల్ రాష్ట్రం నుండి ఆధునిక గణతంత్రం వరకు. పోర్చుగాల అత్యంత ప్రత్యేకమైన దేశాలలో ఒకటిగా చేయడానికి సమాజస్వరూపం కోసం పోరాటం, రాజకీయ సంస్థల అభివృద్ధి మరియు పరిపాలన రూపానికి పరిణామం ఈ దేశమైనది. ఈ వ్యాసంలో, పోర్చుగాలి రాష్ట్ర వ్యవస్థ యొక్క పరిరూపం ప్రధాన దశలను మరియు దీని ఆధునిక రాజకీయ నిర్మాణాన్ని నిర్వచించిన కీలక క్షణాలను మరింత చూడబోతున్నాము.
పోర్చుగాలి స్వతంత్రమైన రాష్ట్రంగా చరిత్ర XII శతాబ్దంలో ప్రారంభమవుతుంది. 1139లో, అఫాన్‌సు I, అఫాన్‌సు ఎన్రికేష్ అని కూడా పిలువబడాడు, మావ్ర్లు నుండి ప్రదేశాన్ని విముక్తం చేసిన తర్వాత పోర్చుగాలి రాజు గా ప్రకటించబడ్డాడు. పోర్చుగాలి ఒక ప్రత్యేకమైన రాజ్యంగా స్థాపించడం క్రిస్తునీకరణ మరియు రికొనక్స్టా ఫలితంగా, అంటే ఐబేరియన్ అడ్డా పై ముస్లిముల నుండి భూభాగాలను విముక్తం చేయడం వల్ల జరిగింది.
స్వతంత్రమైన రాజ్యంగా పోర్చుగాలి యొక్క మొదటి శతాబ్దాలు మోనార్కీతో పాటు బోధించబడింది, దీనిలో కేంద్ర శక్తి రాజు చేత కేంద్రీకరించబడింది. పరిపాలనా వ్యవస్థ ఫియోడల్ గా ఉండేది మరియు రాజు మరియు అర్హతవంతుల మధ్య సంబంధాలు వసలితంపై ఆధారపడ్డాయి.
తరువాతి శతాబ్దాలలో, పోర్చుగాలి మోనార్కీగా అభివృద్ధి చెందింది, ఇందులో రాజు మరియు రాజ్యభవనం రాజకీయ జీవితంలో కేంద్రంగా ఉన్నారు. XIII శతాబ్దం నుండి, మోనార్కీ బలంగా మారడం ప్రారంభమైంది, రాజుల శక్తి రీత్యా మరింత తరచుగా అవలంబించబడింది. XIV మరియు XV శతాబ్దాలలో, పోర్చుగాలి పాఠాలు రీత్యా పసుపులోకి సాధించటానికి, వాస్కో డా గమా మరియు అఫాన్‌సు డి ఆల్బుకర్ఖ్ వంటి గొప్ప సముద్రయాత్రికుల యాత్రలకు ధన్యవాదాలు కింద ఒక ప్రగతి నమోదు చేసింది.
అయితే, ఆర్థిక విజయానికి మరియు ప్రభావానికి విరుద్ధంగా, పరిపాలనా వ్యవస్థ అధిక శక్తివంతమైనది. యాదృచ్ఛిక మోనార్కీ పాక్నియేవి యొక్క స్వరూపాలను, మరింత శక్తిని రాజును నేరుగా సమాజానికి ప్రతిబింబించే విధంగా అయింది. ఈ సమయంలో, అదనంగా, పక్కల వ్యవస్థలో కేంద్రీకరించబడటం ప్రారంభించబడింది, ఇది దేశములో తీరగావాలను బలపరిచింది.
XVI-XVII శతాబ్దాలలో, పోర్చుగాలి అంతర్గత మరియు బాహ్య సమస్యలను ఎదుర్కోవాలి. XVII శతాబ్దం ప్రారంభంలో ఆవిష్కృతమైన రాజ్యకారుల సంక్షోభం, ఆవిష్కృతమైన అవిస్కు చివరి రాజును మరణించడం ద్వారా, స్వతంత్రతను తాత్కాలికంగా ఆపి పెంచింది. 1580లో, ఫిలిప్పు II చక్రంలో పోర్చుగాలి స్పెయిన్ ద్వారా ఆహరితమైంది. పోర్చుగాలి తన స్వతంత్రతను కోల్పోయింది, ఇది దాని రాజకీయ వ్యవస్థపైని ముఖప్రాప్తిని బలంగా ప్రభావితం చేసింది.
అయితే, 1640లో ఇటువంటి రాజ్యకారుల మోదలుకన్న ప్రతిపక్షం వచ్చి దాని యొక్క స్వతంత్రతను అర్థం చేసింది, ఇది తన స్వదేశాన్ని స్వతంత్ర దేశంగా తిరిగి ఉన్నతం చేశాయి. ఈ సంఘటన పొడుగుగా రాజకీయ అస్థిరత కాలానికి ప్రారంభమైంది, దాని అర్థిక కష్టాలను పోల చేయించారు.
18వ శతాబ్దంలో, పోర్చుగಾಳಿ బ్రగాంసు రాజవంశం పాలనలో ఉన్న ప్రాధమిక స్థితిని అనుభవించింది, కానీ రాజు యొక్క కేంద్ర శక్తి ఇంకా బలంగా మరియు సంపూర్ణంగా ఉంది. రాజు జోసే I (1750-1777) మరియు అతని ముఖ్య మంత్రి మార్క్వరక్కడి పొంబాల్ పాలనలో మోనార్కీని బలపరచి, ఆర్థిక వ్యవస్థను అభివృద్ది మరియు దేశాన్ని ఆధునికీకరించటం లక్ష్యంగా ఉన్న సంస్కరణలు ఉండిపోయాయి.
మార్క్వరక్కడి పొంబాల్ విద్య, ఆర్థిక వ్యవస్థ, న్యాయ మరియు పరిపాలన రంగాలలో సంస్కరణలను ఎక్కువగా సమాయత్తు చేస్తారు. అతని చర్యలు కతోలిక్ చర్చ మరియు అర్హతవంతులపై రాష్ట్ర సమస్యలపై ప్రభావం తగ్గించడాన్ని పొందయి, లేకనేగానూ వికాసం ఏర్పడింది. అయినప్పటికీ, అధిక శక్తివంతమైన అభివృద్ధి మరియు అధికస్థాయి శక్తి నిర్వహించటం ప్రజలలో అసంతృప్టని ఏర్పరచింది, ఇది జోసే I రాజు మరణించిన తర్వాత తొలగింపు తీసుకుంది.
19వ శతాబ్దం లోని రాజకీయ మార్పులకు సమయం ఉండగానే, పోర్చుగాలి సమర్థంగా కొన్ని విప్లవాలను అనుభవించింది, ఇది పూర్ణ మోనార్కీని రాజ్యాంగ మోనార్కీకి మార్చింది. 1820లో, పోర్చుగాలి విప్లవం జరిగింది, ఇది మొదటి రాజ్యాంగం అనగా మారింది. పోర్చుగాలిలో రాజ్యాంగవాదం దృష్ట్యం నిష్పత్త ఆస్థితిని పునరుద్ధరించుకున్నా, తర్సుడి పరిణామాలను మరియు విభిన్న రాజకీయ ప్రవాహాల మధ్య సంఘటనలను మార్చించి ఉంది.
1828లో, రాజు జువాన్ VI మరణించిన తర్వాత, మిగెల్‌కు తప్పనిసరిగా పునాదులు కలిగించడానికి ఉండకున్న, లిబరల్స్ కోసం హోమోరైన ఇన్ఫొర్మయేషన్ పర్చ్ మాయలు పోట్లుతి ఉన్నాయి. 1834లో, లిబరల్స్ విజయాలో మరియు అనిందించటంతో, పోర్చుగాలి రాజ్యాంగ మోనార్కీ కొనసాగీకి కొనసాగడం ప్రారంభమైంది.
చరిత్ర కాలం boyunca, పోర్చుగాళ్లు రాజకీయ అస్థిరతలను మరియు పరిపాలన మార్పులను అనుభవించారు, దీనిని రాజకీయ పార్టీలు మరియు సిద్ధాంత ఉద్యమాల అభివృద్ధి తో లోపించిన సందర్భంగా. లిబరల్ సంస్కరణలు సామాజిక మరియు ఆర్థిక జీవితంలో కీలకమైన మార్పులకు దారితీయగా ఉన్నాయి, అయితే మోనార్కీగా మాత్రం అది ఉందింది, అతి తక్కువ స్థాయిలో.
XX శతాబ్దం ప్రారంభంలో, పోర్చుగాలి మోనార్కీకి వ్యతిరేకంగా ఆర్థిక మరియు సామాజిక సమస్యలను ఎదుర్కొంటూ ఉన్న సమాజస్వరూపాల సంహారం కలిగించింది. 1910లో, విప్లవం జరిగింది, ఇది మోనార్కీని పాతికి వేసి పోర్చుగీస్ గణతంత్రాన్ని ప్రకటించింది. గణతంత్రం తొలినాళ్ళలో, దేశం రాజకీయ అస్థిరతను, ప్రభుత్వ మార్పులను మరియు ఆర్థిక కష్టాలను ఎదుర్కొనటానికి కాలమైంది.
1926లో సాధించిన సైనిక తిరగబడినది, ఈ దేశంలో ఆటోక్రటిక్ ప్రభుత్వం స్థాపించానికి అంటోనియో డి సలేజార్ నేతృత్వంలోని ఉనికి నెలకొంది. 1974 వరకు కొనసాగించే అథారిట్స్ వ్యోతిని ఉత్కృష్టమైంది. సలేజార్ యొక్క విధానాలు కట్టునీయ ప్రాధమికత, ఆర్థికంపైన నియంత్రణ మరియు రాజకీయ విరోధాన్ని ప్రతివాదంగా నిర్వహించడంలో ఉంచబడుతుంది.
అయితే, 1974లో గువిజ్ విప్లవం జరిగింది, ఇది ఆత్మ నియంత్రణను ధ్వంసపరచి మరియు ప్రజాస్వామ్య గణతంత్రాన్ని స్థాపించడంతో కొనుగోలు చేసుకోగా జరుగుతోంది. పోర్చుగాలి అధికశక్తివంతమైన పరిపాలన నుండి సమితి గణతంత్రాన్ని స్థాపించింది, ఇది దాని రాజకీయ జీవితంలో కొత్త దశను ప్రకటిస్తుంది.
ఆధునిక పోర్చుగాలి అర్థుక ఓ గణతంత్రంగా మరియు ప్రజ‌ల హక్కులు, సమానత్వం మరియు హక్కుల పాయీసున్నా, ఆధారంగా ఉండింది. పోర్చుగాలి రాజ్యాంగం, 1976లో ఆమోదించబడింది, రాష్ట్ర నిర్మాణం యొక్క ప్రధాన సూత్రాలను స్థాపించడం, పౌర హక్కులను మరియు స్వేచ్ఛలను హామీ ఇవ్వడం మరియు నిర్వాహక, చట్టసమ్మత, న్యాయశాఖల మధ్య సత్వర దిశ వేరుగా నిర్థారించబోయింది.
పోర్చుగాలి అధ్యక్షుడు రాష్ట్రములో అధ్యక్షుడు అధిక самంతృపామని ఐదు సంవత్సరాలకు ఎన్నికలు చేసి ఉన్నాడు, అయితే వారి అధికారాలు ప్రధానంగా సమ్మతమైనవి. కార్యనిర్వహణలో ప్రభుత్వం ఉన్నలో పునరావిష్కారం వంటి ప్రధాని ఉన్నారు, ఇది పూర్ణభద్రతగా ఎన్నుకునే సంస్థగా ఆధారంగా ఉందాయి. పోర్చుగాలి రెండు మండలాల పార్లమెంట్స్ గా ఉంది, Assembleia da República (పార్లమెంట్) మరియు సెనేట్.
పోర్చుగాళ్లలో రాజకీయ పార్టీల వ్యవస్థ విభజనంలో విటేజ్ ఉంటుంది, దీనిలో ప్రధాన పార్టీల అధిక శ్రేణుల్లో ముఖ్యమైన తలనొప్పులు ఉండి, మరియు పోర్చుగాలి అంతర్జాతీయ రంగంలో చురుకైన స్థాయిలంగా పాల్గొంటారు, సముద్ర పరిధి మరియు యూఎన్ కేంద్రంగా.
పోర్చుగాలి రాష్ట్ర వ్యవస్థ యొక్క పరిణామం ఫియోడల్ మోనార్కీ నుండి ఆధునిక గణతంత్రానికి మార్పును ముఖ్యంగా చూపిస్తుంది, ఇది ఎందుకు సామాజిక మరియు ఆర్థిక మార్పులను ఆధారంగా ఉంచడం. పోర్చుగాలి అనేక సంక్షోభాలు మరియు విప్లవాలను అనుభవించింది, కానీ మేము ఎప్పుడూ స్థిరమైన వాటికి మరియు ప్రజాస్వామ్య మార్పులకు దారితీతంగా ఉండికం. నేడు, ఈ దేశం యూరోప్ లో ఒకటి గా ఆధునిక ప్రజాస్వామ్యాల మధ్య, పునరుత్తరాలకు మరియు అంతర్జాతీయ రాజకీయంలో చురుకైన పాత్ర.