دانشنامه تاریخی
آنگولا کشوری با میراث فرهنگی غنی است که تحت تأثیر گروه‌های قومی مختلف و تاریخ استعماری شکل گرفته است. فرهنگ آنگولا متنوع است و سنت‌ها و آداب و رسوم منحصر به فرد اقوام ساکن در این کشور را منعکس می‌کند.
فرهنگ آنگولا ریشه‌های عمیقی دارد که به دوران باستان بازمی‌گردد. در سرزمین آنگولا بیش از ۵۰ گروه قومی مختلف سکونت دارند که بزرگترین آنها بانتو، کوکوا و جونگوس هستند. هر کدام از این گروه‌ها سنت‌ها، زبان و آداب و رسم‌های منحصر به فرد خود را دارند. با ورود استعمارگران پرتغالی در قرن ۱۵، فرهنگ کشور تحت تأثیر قابل توجهی از خارج قرار گرفت که منجر به اختلاط سنت‌های محلی و اروپایی شد.
زبان رسمی آنگولا پرتغالی است، اما در این کشور انواع زبان‌های محلی نیز به طور گسترده‌ای رایج هستند. از جمله زبان‌های رایج‌تر می‌توان به کی‌کوانیا، آمبوندا و اوشیکونگو اشاره کرد. زبان‌های محلی نقش مهمی در زندگی روزمره و فرهنگ ایفا می‌کنند و اغلب در ادبیات عامیانه، موسیقی و شیوه‌های سنتی استفاده می‌شوند.
موسیقی آنگولا بازتابی از تنوع فرهنگی آن است. معروف‌ترین ژانرهای موسیقی شامل سوکر و کویزومبا هستند که جزئی جدایی‌ناپذیر از میراث فرهنگی کشور به شمار می‌روند. سوکر سبکی پویای ریتمیک است که اغلب با رقص‌های سنتی مانند زوک و بلا همراه است.
رقص‌ها در آنگولا اهمیت زیادی دارند و اغلب در زمان جشن‌ها و مراسم برگزار می‌شوند. آنها راهی برای انتقال داستان‌ها و سنت‌های فرهنگی از نسلی به نسل دیگر هستند.
هنرهای تجسمی آنگولا شامل اشکال متنوعی است، مانند مجسمه‌سازی، نقاشی و بافت. مجسمه‌سازی سنتی معمولاً از چوب ساخته می‌شود و بسیاری از آثار هنری معنی آیینی دارند. هنرمندان از مهارت‌های خود برای خلق مجسمه‌هایی که نمایانگر ارواح و نیاکان هستند استفاده می‌کنند.
هنرمندان معاصر آنگولا مانند Pazulo و Domingos Nascimento سعی در خلق آثار منحصر به فردی دارند که تکنیک‌های سنتی و مدرن را با هم ترکیب می‌کنند. آثار آنها اغلب به موضوعات هویت، تاریخ و مسائل اجتماعی پرداخته‌اند.
غذای آنگولا متنوع و خوشمزه است و تنوع فرهنگی و سنت‌های کشور را بازتاب می‌دهد. مواد اصلی مورد استفاده در غذاهای آنگولا شامل ذرت، لوبیا، ماهی، گوشت و سبزیجات متنوع است. یکی از شناخته‌شده‌ترین غذاها فونگی است که از پوره ذرت درست می‌شود و با غذاهای گوشتی و سبزیجات مختلف سرو می‌شود.
غذاهای محبوب دیگر شامل کالولو، سوپ غلیظی با ماهی و سبزیجات، و موککایکا، غذایی از ماهی که با شیر نارگیل و ادویه‌جات تهیه می‌شود، هستند. آنگولایی‌ها همچنین دوست دارند زابی‌مبو بنوشند، نوشیدنی الکلی سنتی که از خمیر ذرت تخمیر شده تهیه می‌شود.
آنگولا جشن‌ها و سنت‌های متعددی دارد که بازتاب‌دهنده تنوع فرهنگی آن است. یکی از مهمترین جشن‌ها روز استقلال است که در ۱۱ نوامبر برگزار می‌شود. این روز نماد مبارزات کشور برای آزادی و استقلال از سلطه استعماری پرتغال است.
جشن‌های مهم دیگر شامل کالیمبا و فستیوال باندو هستند که با موسیقی، رقص و غذاهای سنتی جشن گرفته می‌شوند. این رویدادها فرصتی برای اجتماع‌های محلی فراهم می‌کند تا گرد هم بیایند و فرهنگ و هویت خود را جشن بگیرند.
معماری آنگولا از خانه‌های سنتی تا ساختمان‌های مدرن متغیر است. خانه‌های سنتی، که معمولاً از گل و چوب ساخته شده‌اند، ساختاری ساده دارند و سقف‌های آنها از کاه است. ساختمان‌های مدرن که در شهرهای بزرگی مانند لوآندا ساخته شده‌اند، تأثیرات دوره استعماری و طراحی مدرن را به نمایش می‌گذارند.
در آنگولا همچنین می‌توان شاهد بسیاری از ساختمان‌های تاریخی بود، مانند کلیسای سنت آنا و دژ سانت میگل که یادمان‌های مهمی از معماری استعماری به شمار می‌روند.
علیرغم میراث فرهنگی غنی، آنگولا با چالش‌های معاصر از جمله مشکلات اقتصادی و اجتماعی روبرو است. کشور همچنان در حال بهبود پس از درگیری‌های طولانی‌مدت داخلی است که در سال ۲۰۰۲ به پایان رسید و بسیاری از سنت‌های فرهنگی نیاز به حفاظت و حفظ دارند.
دولت و سازمان‌های غیر دولتی در حال تلاش برای حمایت از ابتکارات فرهنگی و برنامه‌هایی هستند که به حفظ سنت‌ها و توسعه گردشگری فرهنگی کمک می‌کند و این خود می‌تواند به رشد اقتصادی کمک کند.
فرهنگ آنگولا ترکیبی منحصر به فرد از سنت‌ها، زبان‌ها و رسوم است که میراث فرهنگی غنی کشور را منعکس می‌کند. حفظ و توسعه سنت‌های فرهنگی وظیفه‌ای مهم برای نسل‌های آینده است که در تلاشند هویت خود را در جهانی به سرعت در حال تغییر حفظ کنند.