دانشنامه تاریخی
دوره قبل از استعمار انگولا زمان قبل از ظهور استعمارگران اروپایی در قرن شانزدهم را شامل می‌شود. این زمان با توسعه جوامع پیچیده، فرهنگ غنی و سیستم‌های سیاسی متنوع مشخص شده است. در این مقاله، ما جنبه‌های کلیدی تاریخ انگولا در این دوره را بررسی خواهیم کرد، از جمله ساختارهای اجتماعی، اقتصاد، دستاوردهای فرهنگی و تعامل با مناطق همجوار.
در قلمرو انگولأی کنونی، یافته‌های باستان‌شناسی وجود سکونت‌های انسانی را از دوران ماقبل تاریخ نشان می‌دهد. قبیله‌ها که در این منطقه سکونت داشتند، فرهنگ‌ها و سنت‌های خود را توسعه دادند. گروه‌های اصلی جمعیت شامل مردم بانتو بودند، مانند اویمبوندو، اوک وانگو و اوشی کوانگو. این گروه‌ها زبان‌ها، آداب و رسوم و ساختارهای اجتماعی خاص خود را داشتند.
اویمبوندو، یکی از پرجمعیت‌ترین گروه‌ها، در مرکز و جنوب انگولا سکونت داشتند. آنها به کشاورزی خود معروف بودند که شامل کشت ارزن، مانیوک و ذرت می‌شد. جنبه مهمی از فرهنگ آنها دامداری و تجارت با قبیله‌های همجوار بود. جامعه آنها بر اساس خطوط مادری و پدری سازماندهی شده بود که سلسله مراتب اجتماعی پیچیده‌ای را ایجاد می‌کرد.
در قلمرو انگولا چندین کشور قدرتمند ایجاد شد، که معروف‌ترین آنها پادشاهی کنگو بود که از قرن پانزدهم وجود داشت. پادشاهی کنگو بر مناطق وسیعی کنترل داشت و به‌طور فعال با استعمارگران اروپایی تجارت می‌کرد که به آن مزایای خاصی بخشید. درون کشور، قدرت مرکزی توسعه یافته بود و پادشاه قدرت زیادی داشت.
دیگر formations سیاسی مهم شامل پادشاهی نددوندا و پادشاهی لندا بودند. این کشورها همچنین در سیاست منطقه‌ای نقش مهمی ایفا کردند و ارتباطاتی با قبیله‌های دیگر برقرار کردند و برای کنترل بر مسیرهای تجاری جنگیدند. ساختارهای سیاسی در این جوامع بر اساس سنت‌های قبیله‌ای و روابط اجتماعی بود.
اقتصاد انگولا در دوره قبل از استعمار متنوع و مبتنی بر کشاورزی، دامداری و صنایع دستی بود. محصولات زراعی اصلی شامل مانیوک، یام، ارزن و ذرت بود. قبیله‌ها همچنین به شکار و جمع‌آوری مشغول بودند که به آنها کمک می‌کرد تا رژیم غذایی خود را متنوع کنند.
تجارت نقش مهمی در اقتصاد ایفا می‌کرد. مردم محلی با کالاهایی مانند پارچه، جواهرات، محصولات کشاورزی و سرامیک مبادله می‌کردند. آنها همچنین با مناطق همجوار، از جمله زامبیا و نامیبیا، تجارت داشتند. پادشاهی کنگو به‌واسطه موقعیت خود به‌طور فعال با پرتغالی‌ها تجارت می‌کرد که این امر رشد اقتصادی آن را تسریع کرد.
تاجران پرتغالی از اواخر قرن پانزدهم به سواحل انگولا سفر کردند و با فرمانروایان و تاجران محلی ارتباط برقرار کردند. این تعامل امکانات جدیدی برای تجارت ایجاد کرد، اما همچنین به تغییرات در ساختارهای اقتصادی منجر شد، زیرا پرتغالی‌ها تلاش می‌کردند تا کنترل منابع و مسیرهای تجاری را برقرار کنند.
دوره قبل از استعمار انگولا زمان توسعه فرهنگی غنی بود. مردم محلی سنت‌های هنری متنوعی را ایجاد کردند، از جمله کنده‌کاری روی چوب، تولید بافت و سرامیک. هنر آنها زندگی روزمره، باورهای مذهبی و هنجارهای اجتماعی را منعکس می‌کرد.
موسیقی و رقص نیز نقش مهمی در فرهنگ انگولا داشتند. رقص‌های مردمی با موسیقی سنتی، که با ابزارهای محلی مانند طبل و سازهای بادی اجرا می‌شد، همراه بود. این عناصر فرهنگی حفظ و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شدند، که ثروت سنت‌ها و آداب و رسوم را منعکس می‌کرد.
دین در زندگی مردم محلی نقش کلیدی ایفا می‌کرد. اکثر قبیله‌ها به باورهای سنتی اعتقاد داشتند که بر پایه پرستش نیاکان و ارواح طبیعت استوار بود. این باورها اغلب با عناصر مسیحیت پس از ظهور اروپایی‌ها ترکیب می‌شدند که منجر به ادغام فرهنگ‌ها و ادیان شد.
دوره قبل از استعمار همچنین به خاطر تماس‌های فعال با سرزمین‌های همجوار شناخته می‌شود. انگولا در محل تقاطع مسیرهای تجاری قرار داشت که به تعامل با فرهنگ‌ها و مردم مختلف کمک می‌کرد. این تماس‌ها شامل تجارت، جنگ‌ها و اتحادها بود که نقشه سیاسی منطقه را شکل می‌داد.
تعامل با دیگر فرهنگ‌ها سنت‌ها و آداب و رسوم محلی را غنی‌تر کرد. قبیله‌ها تکنولوژی‌ها، زبان‌ها و هنرها را مبادله کردند که به تشکیل هویت فرهنگی منحصربه‌فرد انگولا کمک کرد.
دوره قبل از استعمار انگولا زمان سنت‌های فرهنگی غنی، پیچیدگی‌های سیاسی و توسعه اقتصادی بود. مردم محلی هویت منحصر به فردی را بر اساس سنت‌های خود و تعامل با مناطق همجوار ایجاد کردند. اما با ورود پرتغالی‌ها در قرن پانزدهم، یک دوره جدید آغاز شد که به تغییرات عمده‌ای در زندگی مردم محلی منجر شد و آغازگر تاریخ استعمار انگولا گردید.