دانشنامه تاریخی
کامرون، واقع در مرکز آفریقا، تاریخ غنی دارد که شامل تغییرات فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اجتماعی متعددی است. این کشور دوره‌های پیچیده‌ای از استعمار، مبارزه برای استقلال و تغییرات قومی پس از آن را تجربه کرده است که در تاریخ اسناد دولتی آن نیز منعکس شده است. اسناد تاریخی معروف کامرون نقش مهمی در شکل‌گیری سیستم دولتی و هویت ملی آن ایفا کرده‌اند. این اسناد از قانون اساسی و توافقنامه‌ها تا مطالب آرشیوی متغیر هستند که رویدادها و تصمیمات کلیدی در تاریخ کشور را منعکس می‌کنند.
کامرون در پایان قرن نوزدهم توسط آلمان استعمار شد و بعد از جنگ جهانی اول، کشور به فرانسه و بریتانیا منتقل شد. این انتقال به مدیریت فرانسوی و بریتانیایی تأثیر قابل توجهی بر توسعه اسنادی که مربوط به مدیریت و قانون‌گذاری بود، داشت. در دوره 1916 تا 1960، کامرون به دو قسمت تقسیم شد: کامرون فرانسه و کامرون بریتانیا. برای هر یک از این قسمت‌ها اسناد خاصی وجود داشت که مسائل اداری را تنظیم می‌کرد، اما مهم‌تر از همه، آن‌هایی بودند که به فرآیند استقلال مربوط می‌شدند.
یکی از این اسناد «پیمان اعتماد» (Trusteeship Agreement) است که در سال 1946 میان فرانسه و بریتانیا منعقد شده و مدیریت کامرون را در چارچوب قیمومت جامعه ملل، و سپس سازمان ملل متحد تنظیم می‌کند. این سند پایه‌گذار دوره انتقالی شد و نقش مهمی در تعیین وضعیت کامرون به عنوان قلمروی تحت کنترل بین‌المللی با تعهد به استقلال ایفا کرد.
سندی کلیدی که نماد پایان سلطه استعمار است، اعلامیه استقلال کامرون است که در 1 ژانویه 1960 امضا شد. کامرون به یک کشور مستقل تبدیل شد و این اعلامیه آغاز دوران جدیدی برای مردمی بود که به دنبال خودکفایی و خودتعریفی بودند. این اعلامیه بر اساس آرزوهای ملی و اصول بین‌المللی مشخص‌شده در منشور سازمان ملل متحد تهیه شده است. این سند پایه‌گذار ساختار جدید دولتی شد که به ویژه ویژگی‌های گروه‌های فرهنگی و قومی کشور را در نظر می‌گرفت.
کامرون یکی از اولین کشورهایی در آفریقا بود که استقلال را در چارچوب فرآیند دکولونی‌سازی به دست آورد که این اعلامیه استقلال را به نمادی مهم برای کشورهای دیگر قاره تبدیل کرد. پس از آن، دولت جدید کامرون، به رهبری احمدو Ahidjo، به طور فعال برای تدوین قانون اساسی جدید اقدام کرد.
سند اصلی که سیستم حقوقی کامرون را تنظیم می‌کند، قانون اساسی است که تصویب آن یک گام تاریخی برای دولت جدید محسوب می‌شد. قانون اساسی کامرون اولین بار در سال 1961 تصویب شد، بعد از اینکه کامرون دو منطقه را ادغام کرد: بخش فرانسوی‌زبان و قلمرو انگلیسی‌زبان. ادغام این دو گروه فرهنگی و زبانی در روح قانون اساسی تأثیرگذار بود که تلاش می‌کرد منافع تمام شهروندان کشور را در نظر بگیرد.
قانون اساسی سال 1961 پایه‌گذار شکل‌گیری دولت قانون‌مدار بود که فرآیندهای سیاسی و حقوق شهروندان را تنظیم می‌کرد. این سند به تنوع گروه‌های قومی و هویت‌های ملی در کامرون توجه داشت و شامل حقوق و آزادی‌هایی از جمله حق آموزش، بهداشت و مشارکت در زندگی سیاسی بود. در ادامه قانون اساسی مورد تغییرات قرار گرفت تا با شرایط سیاسی و اجتماعی در حال تغییر سازگار شود.
یکی دیگر از اسناد تاریخی مهم، معاهده فدرالیسم است که در سال 1961 میان کامرون فرانسوی و بریتانیایی امضا شد. این سند یک گام مهم در مسیر اتحاد دو قلمرو بود که هر یک ویژگی‌های خاص خود را در مدیریت و فرهنگ داشتند. معاهده ایجاد یک دولت فدرالی را پیش‌بینی می‌کرد که هر منطقه دارای درجه‌ای از خودمختاری بود، و این خواسته‌ای برای حفظ هویت ملی و خودمدیریتی برای منطقه انگلیسی‌زبان را منعکس می‌کرد.
با این حال، این فدراسیون کوتاه‌مدت بود. در سال 1972 تصمیم به انتقال به یک دولت واحد اتخاذ شد که این امر نیز در اسناد دولتی منعکس شد و کامرون به یک کشور واحد با قدرت مرکزی تبدیل شد. با این حال، اهمیت معاهده فدرالیسم در این است که این سند پایه‌گذار توسعه وحدت و تفاهم بین دو فرهنگ شد.
پس از چند دهه تغییرات سیاسی، تغییرات قابل توجهی در قانون اساسی کامرون انجام شد تا با شرایط جدید سازگار شود. در سال 1996، قانون اساسی جدیدی به تصویب رسید که تحولات دموکراتیک و گسترش حقوق شهروندان را پیش‌بینی می‌کرد. این قانون همچنین نقش قدرت ریاست‌جمهوری را تقویت کرد و نهاد سیستم چندحزبی و قواعد روشنی برای انتخابات سیاسی ایجاد کرد. این قانون اساسی همچنان پایه‌گذار سیستم قانون‌گذاری و حقوقی کامرون است.
با وجود اصلاحات انجام شده در اواخر قرن بیستم، قانون اساسی و دیگر اسناد دولتی مهم همچنان موضوع بحث و انتقاد در داخل کشور باقی مانده است. مخالفان ادعا می‌کنند که این قانون بیش از حد به رئیس‌جمهور قدرت می‌دهد که این امر فرآیندهای دموکراتیک را محدود می‌کند. با این حال، کامرون همچنان از این اسناد به عنوان پایه‌ای برای ساختار دولتی و زندگی سیاسی خود استفاده می‌کند.
علاوه بر اسناد رسمی، همچنین مهم است که به مطالب آرشیوی و اسناد فرهنگی که نقش مهمی در تاریخ کامرون ایفا می‌کنند، اشاره شود. مجموعه‌هایی از دست‌نوشته‌ها و کتاب‌های قدیمی وجود دارند که دانش‌های مربوط به میراث فرهنگی، زبان‌ها، آداب و رسوم مذهبی و سنت‌های گروه‌های قومی مختلف را نگهداری می‌کنند. این اسناد منابع مهمی برای تاریخ‌نگاران و محققانی هستند که توسعه کامرون را از جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی بررسی می‌کنند.
یکی از اسناد فرهنگی قابل توجه «تاریخ باستانی کامرون» است که شکل‌گیری جامعه را بر مبنای داده‌های باستان‌شناسی و مردم‌شناسی توصیف می‌کند. این مواد به درک اینکه چگونه ساختارهای اجتماعی و روابط سیاسی در کامرون قبل از استعمار توسعه پیدا کردند، کمک می‌کنند و همچنین پایه‌گذار برنامه‌های آموزشی مدرن در زمینه تاریخ و فرهنگ کشور محسوب می‌شوند.
اسناد تاریخی معروف کامرون نقش کلیدی در شکل‌گیری دولت و جامعه مدرن آن ایفا کرده‌اند. از توافقنامه‌های استعمار تا قانون‌اساسی‌های پس از جنگ و آرشیوهای فرهنگی، این اسناد کمک می‌کنند تا بفهمیم چگونه کشور در مقابل چالش‌های مختلف دچار تحول شده است. آن‌ها همچنان ابزار مهمی برای مطالعه گذشته و توسعه آینده کامرون به عنوان یک کشور مستقل و در حال توسعه پویا باقی مانده‌اند.