دانشنامه تاریخی
تاریخ پاکستان به تمدن‌های باستانی برمی‌گردد، مانند تمدن هاراپا که در دره رود ایند در حدود 2500 سال قبل از میلاد شکوفا بود. شهرهای اصلی این تمدن شامل هاراپا و موهنجودارو بودند که به خاطر برنامه‌ریزی شهری و معماری پیشرفته خود مشهور بودند.
این استقرارهای اولیه برای زمان خود بسیار پیشرفته بودند، با سیستم‌های تأمین آب و فاضلاب. آنها همچنین خط نوشتاری خاص خود را داشتند، هرچند که هنوز رمزگشایی نشده است.
با آمدن آریایی‌ها و سپس فاتحان مسلمان، سرزمین پاکستان امروز بخشی از امپراتوری‌های مختلف شد. در قرن هشتم مسلمانان بخشی از زیرقاره هند را فتح کردند و این دوره آغاز اسلام‌سازی منطقه بود.
در قرن‌های سیزدهم تا هفدهم، این سرزمین بخشی از امپراتوری‌های بزرگ، مانند سلطنت دهلی و امپراتوری مغول بود. مغول‌ها، به‌ویژه در دوران اکبر بزرگ، به رونق فرهنگی و اقتصادی منطقه کمک کردند.
در اوایل قرن نوزدهم، بریتانیا کنترل هند را به‌خصوص شامل سرزمین پاکستان امروز برقرار کرد. حاکمیت بریتانیا باری سنگین بر دوش مردم محلی بود که منجر به چندین شورش، مانند شورش سپاهیان در سال 1857 شد.
در این زمان فرآیند شکل‌گیری خودآگاهی ملی آغاز شد و در اوایل قرن بیستم، جنبش‌های سیاسی مختلفی شکل گرفتند که برای حقوق هندی‌ها مبارزه می‌کردند. تمرکز اصلی بر روی آینده کشور و استقلال آن بود.
در سال 1940 در کنفرانس لاهور قطعنامه‌ای برای ایجاد یک دولت جداگانه برای مسلمانان هند به تصویب رسید. رهبر این جنبش محمد علی جناح بود که پس از استقلال پاکستان در سال 1947، به‌عنوان اولین فرماندار کل پاکستان شناخته شد.
تقسیم هند در سال 1947 باعث مهاجرت‌های جمعی و خشونت بین مسلمانان و هندوها شد که زخم‌های عمیقی در جامعه ایجاد کرد. پاکستان به دو بخش تقسیم شد: پاکستان غربی (پاکستان امروزی) و پاکستان شرقی (امروزه بنگلادش).
در سال‌های اولیه استقلال، پاکستان با چالش‌های زیادی مواجه شد، از جمله مشکلات اقتصادی و بی‌ثباتی سیاسی. در سال 1958، کشور اولین کودتای نظامی خود را تجربه کرد که آغازگر دوره‌ای از رژیم‌های خودکامه بود.
در سال 1971، پاکستان شرقی به استقلال دست یافت و پس از جنگ خونین، به بنگلادش تبدیل شد. این رویداد تأثیر عمیقی بر هویت ملی پاکستان و چشم‌انداز سیاسی آن گذاشت.
در چند دهه اخیر، پاکستان با تعدادی چالش‌های جدی مواجه شده است، از جمله تهدیدات تروریستی، مشکلات اقتصادی و بی‌ثباتی سیاسی. با این حال، کشور همچنین در زمینه‌های آموزش و فن‌آوری به موفقیت‌های قابل توجهی دست یافته است.
در دهه 2010، پاکستان روند اصلاحاتی را برای بهبود اقتصاد و رفاه اجتماعی آغاز کرد. در سال 2018، عمران خان به‌عنوان نخست‌وزیر جدید در انتخابات برگزیده شد، که بر مبارزه با فساد و بهبود زیرساخت‌ها تمرکز داشت.
تاریخ پاکستان داستانی از مبارزه، امید و دستاوردهاست. کشوری که از بسیاری مشکلات عبور کرده است، همچنان به پیشرفت ادامه می‌دهد و در تلاش است تا ثبات و رونق را برای شهروندان خود به ارمغان آورد.