دانشنامه تاریخی
تاریخ ترکیه در دوران باستان آغاز می‌شود، زمانی که در این سرزمین تمدن‌های مختلفی وجود داشت. اولین سکونتگاه‌های شناخته شده به دوره نوسنگی بازمی‌گردند، زمانی که انسان‌ها کشاورزی دائمی را آغاز کردند. یکی از مشهورترین آثار باستانی این دوره، چاتال‌هوئیک است که حدود 7500 سال قبل از میلاد وجود داشته است.
در دوران باستان، بر روی سرزمین کنونی ترکیه کشورهای بزرگ مانند سلطنت هی‌تی، لیدیا و فریژیا وجود داشتند. این منطقه به دلیل موقعیت استراتژیک خود در تقاطع مسیرهای تجاری بین اروپا و آسیا، به یک مرکز مهم فرهنگی و تجاری تبدیل شد.
از قرن ششم قبل از میلاد، بخشی از سواحل غربی ترکیه توسط شهر-دولت‌های یونانی، مانند میلت و افسس، استعمار شد. یونانی‌ها آثار عمیقی بر فرهنگ، معماری و فلسفه این منطقه گذاشتند.
پس از آن، در قرن اول قبل از میلاد، سرزمین ترکیه تحت سلطه امپراتوری روم قرار گرفت. رومی‌ها زیرساخت‌ها را به‌طور قابل‌توجهی توسعه دادند و راه‌ها، آبرسانی‌ها و تئاترها را ساختند. پس از تقسیم امپراتوری روم به غربی و شرقی (بیزانس) در سال 395، سرزمین ترکیه بخشی از امپراتوری روم شرقی شد.
امپراتوری بیزانس اثر بارزی بر تاریخ ترکیه گذاشت. قسطنطنیه (استانبول کنونی) به پایتخت امپراتوری و یک مرکز فرهنگی مهم تبدیل شد. در این دوران، فرهنگ مسیحی توسعه یافت و دستاوردهای معماری قابل توجهی مانند کلیسای ایاصوفیه صورت گرفت.
با این حال، از قرن دوازدهم به بعد، بیزانس شروع به از دست دادن موقعیت‌های خود کرد و با تهدیدات خارجی، از جمله حملات صلیبیون و ترکان سلجوقی مواجه شد.
در اوایل قرن چهاردهم، امپراتوری عثمانی در سرزمین ترکیه به وجود آمد. عثمانی‌ها، که در ابتدا گروه قبیله‌ای کوچکی بودند، توانستند به سرعت اراضی خود را گسترش دهند و قسطنطنیه را در سال 1453 تصرف کردند. این رویداد پایان امپراتوری بیزانس را رقم زد و قسطنطنیه به پایتخت جدید امپراتوری عثمانی تبدیل شد و نام آن به استانبول تغییر یافت.
امپراتوری عثمانی در قرون شانزدهم و هفدهم به اوج خود رسید و سرزمین آن از اروپای شرقی تا شمال آفریقا و خاورمیانه گسترش یافت. این امپراتوری به دلیل تنوع فرهنگی، دستاوردهای معماری مانند مسجد سلیمانیه، و سیستم اداری خود شناخته شده بود.
تا قرن نوزدهم، امپراتوری عثمانی شروع به تضعیف کرد و با درگیری‌های داخلی و خارجی مواجه شد. پس از جنگ جهانی اول، که در آن امپراتوری عثمانی در کنار قدرت‌های مرکزی قرار داشت، امپراتوری فروپاشید. در سال 1920، معاهده صلح سور به امضاء رسید که تقسیم سرزمین‌های آن را پیش‌بینی می‌کرد.
در پاسخ به این وضعیت، جنگ استقلال ترکیه تحت رهبری مصطفی کمال آتاتورک آغاز شد. در سال 1923، جمهوری ترکیه اعلام شد و آتاتورک به عنوان اولین رئیس‌جمهور آن انتخاب شد. او سلسله‌ای از اصلاحات را برای مدرنیزاسیون کشور آغاز کرد، از جمله سکولاریزاسیون، اصلاحات آموزشی و پذیرش الفبای لاتین.
نیمه دوم قرن بیستم با رشد اقتصادی و بی‌ثباتی سیاسی همراه بود. ترکیه در سال 1952 به ناتو پیوست و فرآیند ادغام با اتحادیه اروپا را آغاز کرد. در سال‌های 2000، ترکیه به موفقیت‌های چشمگیری در اقتصاد دست یافت، اما همچنین با درگیری‌های داخلی و مسائل حقوق بشر مواجه شد.
ترکیه مدرن همچنان نقش مهمی در سیاست و اقتصاد بین‌المللی ایفا می‌کند و میراث فرهنگی منحصر به فرد خود را که نتیجه تاریخ هزار ساله‌اش است، حفظ می‌کند.
تاریخ ترکیه یک فرآیند چندلایه است که در آن فرهنگ‌ها، ادیان و سیستم‌های سیاسی مختلف در هم تنیده شده‌اند. از تمدن‌های باستانی تا جمهوری مدرن، ترکیه همچنان به عنوان یک پل مهم بین شرق و غرب باقی مانده است.